میلاد گل رسول و زهرا و علی است                           زیرا که جهان خجسته زین نور جلی است
ما را دگر از روز جزا بیمی نیست                               چون بر دل ما عشق حسین ابن علی است
فردا گلی می‏ شکفد که گل‏ها به پیشواز آمدنش، پرپر می‏ شوند.
درخت‏ها، سجده می‏ کنند مقدمش را،
کوه‏ها سر بر آستان کرم او می‏گذارند و دریاها، وام‏دار زلال چشمانش می‏ شوند.
فردا گلی می‏ شکفد که عطرش از همه پنجره‏ های بسته عبور خواهد کرد؛ از همه دیوارهای سنگی، برج‏های بتُنی، خیابان‏های تاریک، کوچه‏ های رنگ و رو رفته.
فردا گلی می ‏شکفد که پنجره‏ ها را باز خواهد کرد و آینه‏ ها را شفاف.
فردا گلی می‏ شکفد که ابرها را به باران دعوت می‏ کند، باران را به زمین تشنه می‏ فشاند، گل‏ها را می ‏رویاند و خورشید را صدا می‏ کند تا رنگین‏ کمانی شگفت، شرق تا غرب زمین و آسمان را به هم بدوزد؛ رنگین‏ کمانی زیباتر از همه آذین‏ ها و خیر مقدم‏ ها، رنگین‏ کمانی که مزین به نام زیبای زیباترین گل دنیاست.
فردا، گلی می‏ آید؛ گلی که کشتیبان «سفینة النجاة» است.می‏ آید و آرامش را به دل‏های عاشق می‏ آورد و منتظران را سوار می‏ کند.
فردا گلی می ‏شکفد که بادها را پرپر می‏ کند. توفان، تاب ایستادگی در برابرش را ندارد؛ پرپر می شود، نسیم می‏شود و به پای مبارکش بوسه می ‏زند:

از بام و در کعبه به گردون رسد آواز                                    کامشب در رحمت به سماوات شده باز
بت های حرم در حرم افتاده به سجده                                   ارواح رسل راست هزاران پر پرواز

حضرت محمد (ص) هر ساله مدتی را در غار حرا سپری می کرد آن روز اما ؛ رابط خدا و رسولان حضرت جبریل ، پیام رسالت را با 5 آیه از سوره علق به محمد (ص) رساند ، و به حضرت محمد (ص) فرمود :
اقرأ باسم ربک الذی خلق * خلق الانسان من علق * اقرأ و ربک الاکرم * الذی علّم بالقلم * علّم الانسان ما لم یعلم .
بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید * همان کسی که انسان را از خون بسته ای خلق کرد * بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است * پروردگاری که بوسیله قلم تعلیم نمود و به انسان آنچه را که نمی دانست آموخت .
بعد از امر بخوان ، حضرت محمد (ص) فرمود: من قاری نیستم ، جبرئیل مجدداً تکرار کرد اقرأ و باز فرمود : من درس نخوانده ام و قاری نیستم ، جبرئیل نزدیک شد و او را در بغل گرفت و فرمود : اقرأ... تا آخر 5 آیه را قرائت نمود ....

یا رحمت للعالمین جبریل می خواند تو را                ای منجی کل بشر بیرون بیا از این سرا
تو شهریار عالمی تا چند در غار حرا                       ای یوسف مصر وجود از چاه تنهایی درآ

آغاز پیامبری محمد مصطفی (ص) با شاخه ای گل صلوات بر شما مبارک.

هنوز از پس لحظه‏ های دور، نجواهای عاشقانه‏ ات را می‏شود شنید.
بر تن تمام خشت‏ها و ستون‏های زندان، مرام صبوری‏ ات را حک کرده‏اند.
باز هم دستان پاییز کدورت ، یاس غربت دیده ‏ای از بوستان فاطمه علیهاالسلام را چیده!
بی‏کرانگی‏ ات را چهار گوشه زندان، تاب حضور نداشت .
عطر سخن‏هایت، فرو می‏ پاشید شیرازه قدرت پوشالی خفاشان شب‏ پرست را.
عطر سخن‏هایت، در هجوم هوایی مسموم، به رویش فرامی‏ خواند جوانه ‏ها را.
نور حضورت چشم‏ها را به بیداری دعوت می‏ کرد.
توطئه چیده شد؛ خورشید را، از آسمان‏ها گرفتند و در کنج زندان به زنجیر کشیدند، تا غل و زنجیرها، همدم اوقات آسمانی‏ ات شوند و میله‏ های زندان، پای ناله‏ های شبانه ‏ات قد بکشند.
چه کند این حلقه‏ های آهنی، با این همه روسیاهی و شرمندگی؟
اما تاریکنای زندان هم نتوانست روشنای حضور تو را خاموش کند.
عطر نیایش‏های عاشقانه‏ ات، حصارها را درهم شکست.
مگر می‏ شود باب معرفت و حکمت را بست؛ وقتی که آن باب، باب الحوائج باشد؟!
در محبس هارون بودی، در حصار گرفتار بودی؛ اما باران حضورت بر هوای کاظمین می‏ بارید. اینک، به سر سلامتی آمده است دنیا، اندوه «رضا» را.
تابوت توست بر شانه‏ های غریبی تاریخ . خداحافظ، چهارده سال صبوری مطلق!
خداحافظ، معصومیت محض در هجوم دقایق ظلم! باب الحوائج! چهارده سال رنج مداوم، تمام شد.

دل در گرو ولای زینب	جان باد همی فدای زینب
از عشق حسینی اش چه گویم	شرمنده کند وفای زینب

چشمانش را گشود و برای آخرین بارْ به دورترین نقطه خیره شد. در این مدتْ حتی یک لحظه چهره برادر از نظرش دور نمانده بود. آتش اشتیاقْ بیش از پیش شعله کشید و یاد برادرْ تمام وجودش را پر کرده بود. لحظه وصال نزدیک بود. دوباره خیمه های آتش زده و سرهای بر نیزه، چشمانش را به دریایی از غم مبدل ساخت. زینب علیهاالسلام پلک ها را روی هم گذاشت و زیر لب گفت: «السلام علیک یا اباعبداللّه » و به برادر پیوست.
برای تو می‌نویسم، ای زینب! ای که فریاد با تو آغاز شد و بیداد با تو رسوا! ای آزاد اسیر! ای قامت سبز اعتراض! ای نهال بارور ایثار! ای جاری زلال متانت! ای آیه صراحت و عفت! ای آذرخش خشم! ای مظهر لطافت و رحمت! چگونه می‌توان تو را گفت، تو را نوشت. قلم در ابهامِ شناختت مانده است. انسان، در زیبایی کامل در تو متجلی است.

,در روز دوشنبه جشن میلاد امام علی علیه السلام با حضور گسترده بانوان عاشق اهل بیت در مؤسسه برگزار شد. شرکت کنندگان در این مراسم پس از مولودی خوانی و اجرای برنامه های شاد ومتنوع به استماع سخنان استاد عالیقدر حجة الاسلام و المسلمین حبیب الله فرحزاد پرداختند.سخنان ایشان به شرح ذیل است:

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

امروز که زمین و آسمان می گرید                                                  از بهر غریب سامرا می گرید
جا دارد اگر که شیعه خون گریه کند                                                چون مهدی صاحب الزمان می گرید
امام ابوالحسن علی النقی هادی (ع) ملقب به امام “هادی”، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال ۲۱۲ هجری در اطراف مدینه در محلی به نام ” صریا” متولد شد.
آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن (ع) به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال ۲۳۳ به سامرا ( عسکر) برده و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند.
امام هادی (ع) به لقبهای دیگری مانند نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن است. از آنجا که کنیه امام موسی کاظم(ع) و امام رضا (ع) نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام کاظم (ع)، ابوالحسن ثانی به امام رضا (ع) و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی (ع) اختصاص یافته است.
پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است که بانویی با فضیلت و با تقوا بود. امام هادی (ع) در سن ۶ یا ۸ سالگی یعنی در سال ۲۲۰هجری، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسید. مدت ۳۳ ساله امامت امام هادی (ع) با خلفای معتصم، واثق، توکل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.

امام محمد باقر (ع) در روز جمعه یا دوشنبه اول ماه رجب یا سوم ماه صفر سال 57 هجری یا به روایتی دیگر سال 56 هجری، در مدینه به دنیا آمد و در روز دوشنبه هفتم ذی حجه سال 114 هجری، در همان شهر بدرود حیات گفت. بنابراین، آن حضرت 57 سال در این جهان زیست. از این مدت چهار سال با جدش امام حسین (ع) و پس از وی 35 سال با پدرش زندگی کرد و هیجده سال بقیه عمرش را به تنهایی به سر برد. بنابر روایتی که در کافی از قول امام صادق (ع) نقل شده است، وی 19 سال و دو ماه بیش از پدرش زیسته است و در همین دوران، مامت شیعیان را عهده دار بوده است. امام باقر (ع) در مدت امامت خود چند صباحی از خلافت ولید بن عبد الملک و نیز خلافت سلیمان بن عبد الملک و عمر بن عبد العزیز و یزید بن عبد الملک را درک کرد و سرانجام در روزگار خلافت هشام بن عبد الملک وفات یافت. در قبرستان بقیع و در کنار آرامگاه علی بن حسین(ع) پدرش، و حسن بن علی (ع)عموی بزرگوارش، به خاک سپرده شده است.
مادر آن حضرت، فاطمه دختر حسن بن علی (ع) بود که با کنیه ام عبد الله و بنابر قول دیگر، ام الحسن خوانده شده است. بنابراین امام باقر (ع) از سلاله پدر و مادری هاشمی علوی و فاطمی به شمار می آید. بدین جهت او نخستین کسی است که از نسل امام حسن (ع) و امام حسین (ع) به دنیا آمده است.

روز سه شنبه 93/2/2 جشن باشکوهی به مناسبت میلاد با سعادت حضرت زهرا ( سلام الله علیها) و بزرگداشت مقام زن با شرکت انبوهی از دوستداران اهل بیت برگزار گردید. در این مراسم از مادر شهید احمدی روشن و قرآن پژوهان حافظ قرآن تجلیل به عمل آمد . در این مراسم پس از مداحی و مولودی خوانی مدعوین به  استماع بیانات استاد گرانقدر حجة الاسلام و المسلمین عالی پرداختند.حجة الاسلام و المسلمین عالی در قسمتی از بیانات خود فرمودند:

.... پیغمبر(ص) هنگامی که در معراج بودند نور اولیه ی حضرت زهرا(س) را دریا فت کردند وقتی ایشان به درخت طوبی رسیدند ، آنجا جبرئیل سیبی را به پیامبر(ص) تعارف کردند که پیامبر(ص) فرمودند وقتی آن سیب را باز کردم و شکافتم نوری از آن سیب ساطع شد که خود پیغمبر اکرم(ص) تعجب کردند که این نور چیست؟ جبرئیل عرض کرد این نور همان کسی است که در زمین نامش "فاطمه" است در آسمان نامش "منصوره" ست پیغمبر(ص) می فرمایند من این نور را خوردم و تبدیل شد به نور مقدس "فاطمه (س)"!

اسامی اهل بیت (ع) مأموریت های آن ها را بیان می کند. مأموریت حضرت زهرا(س) روی زمین فاطمه بودن است. یعنی آن دری که شیطان به روی انسان باز می کند که به جهنم برود را فاطمه (س) می بندد. مأموریت فاطمه در عالم بالا " منصوره" بودن است که خداوند متعال او را نصرت می کند در شفاعت گسترده....

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

[table]

 ,جشن میلاد حضرت زهرا(سلام الله علیها) با سخنرانی

حجت الاسلام و المسلمین عالی و با حضور خانواده شهدای هسته ای

در روز سه شنبه دوم اردیبهشت ماه برگزار خواهد شد .

 این مراسم ساعت 9/30 صبح با حضور قرآن پژوهان و علاقمندان آغاز خواهد شد.

[table]

 

ازدواج امیر المؤ منین على علیه السلام با ام البنین سلام الله علیها
پس از آنکه امیر المؤ منین على بن ابى طالب علیه السلام به سوگ پاره تن و ریحانه رسول خدا محمد بن عبد الله صلى الله علیه و آله یعنى سرور زنان عالمیان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیه شهیده راه ولایت و امامت نشست ، برادرش عقیل بن ابى طالب علیه السلام را که آشنا به انساب عرب بود، فرا خواند و از او خواست برایش همسرى از تبار دلاوران برگزیند تا پسر دلیرى براى مولا به ارمغان آورد که سالار شهیدان حسین بن على علیه السلام را در کربلا یارى کند.
عقیل ، فاطمه کلابیه علیه السلام را براى حضرت على علیه السلام برگزید که قبیله و خاندانش ، بنى کلاب ، در شجاعت بى مانند بودند. بنى کلاب از حیث شجاعت و دلاورى در میان عرب زبانزد بودند.