بوے گلها
                 عالمے را مست و حیران میڪند
                                                             دیدن مهدے
                                                                              هزاران درد ، درمان میڪند

مدعے گوید
              ڪہ با یڪ گل نمے گردد بهار
                                                          من گلے دارم
                                                                        ڪہ دنیا را گلستان میڪند.

امام محمدباقر(ع) درباره امتحان و غربال شدن مردم در دوران فترت می فرمایند:

«وَ اللَّهِ لَتُمَیزُنَّ وَ اللَّهِ لَتُمَحَّصُنَّ وَ اللَّهِ لَتُغَرْبَلُنَّ کمَا یغَرْبَلُ الزُّؤَانُ مِنَ الْقَمْح؛8

به خدا سوگند! آزموده می شوید؛ امتحان می شوید؛ غربال می شوید؛ آن سان که گندم غربال می شود و از شلتک جدا می گردد.»

خداوند دیار البشری را از ابتلاء و امتحان معاف نداشته است. این از سنّت های خداوند متعال است. تنها در این صورت است که سعید از شقی و صالح از طالح بازشناخته می شود. پیامبران الهی نیز هماره در معرض بزرگ ترین امتحانات و ابتلائات بودند؛ حتّی آنان مراتب سخت تری از امتحان و ابتلاء را تجربه کرده اند. خداوند مؤمنان را از ابتلائات وحشتناک آخرتی و شقاوت امان داده؛ امّا از ابتلاء و امتحان معاف ندانسته است. در همین باره امام صادق(ع) می فرمایند:

«الْمُؤْمِنُونَ یبْتَلَوْنَ ثُمَّ یمَیزُهُمُ اللَّهُ عِنْدَه...؛

مؤمنان به شدّت مبتلا می شوند تا خداوند آنها را مورد آزمایش قرار دهد. خداوند آنها را از بلاها و تلخی های دنیا امان نداده است؛ بلکه آنها را از کوری و شقاوت آخرت امان داده است؛ چنان که حسین بن علی(ع) ـ در روز عاشورا ـ کشته های خود را روی یکدیگر قرار می داد و می گفت: کشته های ما، کشته های پیامبر و آل پیامبران است.»9

به استناد این روایات، هرچه زمان بگذرد و به سال های قبل از ظهور نزدیک تر شویم، وضع مؤمنان و شیعیان سخت و سخت تر می شود تا در غربالگری عصر غیبت، مؤمنان و منتظران بازشناخته شوند.

این چنین نیست که دروازه ای را گشوده و رخصت دهند تا جماعتی گله وار هجوم بیاورند، بر مسندها تکیه بزنند و گمان برند که پذیرفته درگاه حضرت محبوب شده اند.

لاجرم هرکس باید شرایط پذیرفته شدن را در خود فراهم آورد. این سخن معقول و پذیرفته هر صاحب خردی است. در این دوران سخت، و آنگاه که شدّت و سختی به منتهای خودش می رسد، صفوف، معلوم و تفکیک می شود تا به آنجا که هرکس جای خودش را در صفوف تشکیل شده شناخته و در آن قرار می گیرد؛ بلکه آن را فاش و علنی نیز می سازد.

شدّت یافتن سختی ها و مصیبت های طاقت فرسا، به منزله فرمان سکوت و انفعال در برابر عوامل آشکار و نهان ابلیس و مستکبران و متجاوزان نیست؛ به عکس، این همه، خود حاصل سکوت و انفعال درازمدّت سالیان متمادی و قرون ماضی در برابر غاصبان و متجاوزان به حقّ آل محمّد(ص) و تنها گذاردن ایشان در برابر صفوف فشرده آل امیه و آل عبّاس و بالأخره خاندان های زرسالار یهودی است. برآیند نهایی عمل جمعی مردم در سال های قبل از ظهور، ظهور عینی یافته و خود را می نمایاند. به عبارتی، از ماست که بر ماست. با این همه، این آمادگی مستضعفان برای از خود بیرون شدن و مطالبه حقوق از دست رفته اشان است که سبب جبران مافات و انهدام و انعدام آل اسرائیل و فرزند خواندگانش در سراسر جهان می شود.

ان شاءالله با ظهور حضرت مهدی و دولت مهدوی همه مشکلات حل شود و از سربازان رکاب حضرتش باشیم.