امام علی علیه السلام:

رَأسُ الأَمرِ مَعرِفَةُ اللّهِ تَعالى ، وعَمودُهُ طاعَةُ اللّهِ عز و جل .

اساس کار [دین] ، شناخت خداوند متعال است و ستون آن ، فرمان بردارى از خداوند عز و جل .

امام صادق علیه السلام:

رَبِّ أصلِح لی نَفسی، فَإِنَّها أهَمُّ الأَنفُسِ إلَیَّ ، رَبِّ أصلِح لی ذُرِّیَّتی؛ فَإِنَّهُم یَدی وعَضُدی، رَبِّ وأصلِح لی أهلَ بَیتی فَإِنَّهُم لَحمی ودَمی، رَبِّ أصلِح لی جَماعَةَ إخوَتی وأخَواتی ومُحِبِّیَّ؛ فَإِنَّ صَلاحَهُم صَلاحی.

«خداوندا ! مرا اصلاح فرما؛ زیرا من مهم ترین کس در نزد خویشم. خداوندا ! فرزندانم را برایم اصلاح فرما؛ زیرا آنان دست و بازوى من هستند. خداوندا ! خانواده ام را برایم اصلاح فرما زیرا آنان گوشت و خون من هستند. خداوندا ! جماعت برادران و خواهران و دوستداران مرا برایم اصلاح فرما؛ زیرا صالح بودن ایشان، صالح بودن من است».

قرب الإسناد : ص ٨ ح ٢٦

قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلّى اللّه علیه و آله(:

اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً.

پیامبر اکرم (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: «براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.»

(جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556(

امام صادق علیه السلام:

کَمالُ الأَدَبِ وَالمُروءَةِ سَبعُ خِصالٍ : العَقلُ، وَالحِلمُ، وَالصَّبرُ، وَالرِّفقُ، وَالصَّمتُ، وحُسنُ الخُلُقِ، وَالمُداراةُ

کمال ادب و مروّت ، در هفت چیز است : خردمندى ، بردبارى ، شکیبایى ، ملایمت ، خاموشى ، نیک خویى ، و مدارا.

امام جواد علیه السلام:

اَلإصرارُ عَلَى الذَّنبِ أمنٌ لِمَکرِ اللّهِ؛

پافشارى بر گناه، ایمن شمردن خویش از مکر خداست.

گزیده تحف العقول

امام علی علیه السلام:

إنَّکَ مُقَوَّمٌ بِأَدَبِکَ فَزَیِّنهُ بِالحِلمِ .

همانا تو به اَدَبَت بهاگذارى مى شوى . پس آن را به بردبارى بیاراى.

امام علی علیه السلام :

جَمالُ الاُخُوَّةِ إحسانُ العِشرَةِ ، وَالمُواساةُ مَعَ العُسرَةِ .

زیبایىِ برادرى، به حُسن معاشرت ، و مواسات با وجود تنگ دستى است .

غرر الحکم: ج ۳

امام صادق علیه السلام:

ما نَقَلَ اللّهُ عَزَّ وجَلَّ عَبدا مِن ذُلِّ المَعاصی إلى عِزِّ التَّقوى إلّا أغناهُ مِن غَیرِ مالٍ، وأعَزَّهُ مِن غَیرِ عَشیرَةٍ، وآنَسَهُ مِن غَیرِ بَشَرٍ .

خداى عز و جل هیچ بنده اى را از خوارىِ گناهان به سرافرازىِ پرهیزگارى منتقل نکرد، مگر این که او را بدون [دادن] مال، توانگر ساخت و بدون ایل و تبار، نیرومندش گردانید و بدون آدمیزادى اُنس بخشید .