همه ساله بیستم صفر، سفره دل حسینی ها گشوده ودر حسینیه ها باز می شودو مشکهای پر اشک سقا به دنبال جانهای تشنه تازه از اسارت برگشته می گردد تا سیرابشان کند. این روز بزرگ معروف به اربعین است .اربعین یا چهلم در تاریخ شیعه فقط یک بار اتفاق افتاد و آن بازگشت اسرا از شام بود که مصادف شد با حضور صحابی بزرگ، جابربن عبدا ...انصاری بر مزار سالار شهیدان .این تقارن در اربعین واقعه عاشورا واقع شد و از آن پس جابر، اولین زائر امام حسین(ع)نام گرفت و زیارت اربعین هم به او تعلیم داده شد.
به همین مناسبت دوشنبه 92/10/2  - ساعت  7:30 با نوای حاج رضا بکائی به قرائت زیارت اربعین می نشینیم .انشاءالله  حضور شما عزیزان تسلی ده دل نازنین حضرت بقیة الله الاعظم (عج) باشد.

امام حسین(ع ) و اربعین

اربعین امام حسین(ع )گرچه به نام ایشان است، اما در حقیقت به اسرا و دسترنج ایشان تعلق دارد .

در محضر استاد فلاح زاده و رفع ابهام از بعضی از نقلهای تاریخی با استناد به مقاتل معتبر و احکام فقهی آنها از قبیل : نیمه کاره رها کردن حج توسط امام حسین (ع) ، قمه زدن ، دادن صدقه مستحب به سادات و کفن کردن شهدای کربلا....

برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

            سلام بر حسین بن علی (علیه السلام) و زینب کبری (سلام الله علیها)

اینجا نگاه مضطر زینب طبیعی است                     از حال رفتن مادر زینب طبیعی است

اینجا غروب روز دهم ، دشت کربلاست                      معجر کشیدن از سر زینب طبیعی است

امام زمان (عج) منتقم خون حسین(علیه السلام)

ابوطاهر محمد بن حسین برسی در کتاب خود (معالم الدین) ؛ از امام صادق(ع) روایت می کند: آنگاه که آن مصیبت ها بر امام حسین(ع) وارد شد ملائکه ضجه ای زده و گفتند : پروردگارا این حسین(ع) برگزیده تو و پسر برگزیده تو علی(ع) و فرزند دختر پیامبر توست که چنین شهید شده در این هنگام خداوند متعال سایه قائم آل محمد (ص) را به آنها نشان داده و فرمود: به وسیله او اننتقام حسین(ع) را خواهم گرفت. راوی می گوید: هنگامی که امام حسین(ع) به شهادت رسید گرد و غباری سیاه رنگ و ظلمانی به شدت آسمان را فراگرفت و باد سرخی شروع به وزیدن کرد و اوضاع به گونه ای شد که چشم چشم را نمی دید به طوری که مردم گمان کردند عذاب الهی بر آنان نازل شده بنابراین مدتی مکث کرده و حرکتی نکردند تا اینکه گردوغبار فرو نشست.

منبع: لهوف سید بن طاووس ،ترجمه محمد اسکندری

ببینید جزو کدام دسته در کربلا هستید؟                                          بخش پایانی

در تاریخ عده توابین چند برابر عده ی شهدای کربلاست . شهدای کربلا همه در یک روز کشته شدند توابین نیز همه در یک روز کشته شدند. اما اثری که توابین در تاریخ گذاشتند یک هزارم اثری که شهدای کربلا گذاشتند نیست به خاطر این که در وقت خود نیامدند. کار را در لحظه ی خود انجام ندادند دیر تصمیم گرفتند و دیر تشخیص دادند. چرا مسلم بن عقیل را با این که می دانستید نماینده ی امام است تنها گذاشتید؟ آمده بود و با او بیعت هم کرده بودید. قبولش هم داشتید.

امام سجاد در خطبه ای که در کوفه ایراد فرمودند، رو به مردم کوفه فرمود: ای مردم یادتان می آید شما به پدرم نامه نوشتید ، با او عهد و میثاق بستید ، بعد او را تنها گذاشتید . با او جنگ کردید و او را کشتید ! شما با چه رویی نزد پیامبر (ص) می روید . در پاسخ سؤال پیامبر که با اهل بیت من چه کردید ، چه می گویید ؟!!

بعد از خطبه حضرت زین العابدین (ع) مردم دنبال مقصّر می گشتند . هر کس دیگری را در پیدایش این فاجعه بزرگ متهم می کرد . بعد از خطابه ی امام سجاد (ع) ، تمام برنامه های حکومت ، ابتر ماند و همه ی مردم دچار تحوّل ناگهانی شدند و آن صحنه نمایش اقتدار و قدرت نمایی تبدیل شد به صحنه ی ذلّت و خواری ...  اما اشکال این احساس و تغییر حال مردم در این بود که فقط گریه زاری می کردند . در این میان دستی نبود که سر مبارک امام حسین (ع) را از نیزه پایین بیاورد ...

برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

عزاداران حسینی روزتاسوعا در محضر استاد ارجمند، حجةالاسلام و المسلمین محمد حسین فلاح زاده :



برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

 " ِانَّ الحُسَین مِصباحُ الهُدی وَ سَفینَةُ النَجاة  "

بعد از جنگ ، شام عاشورا ، شب سختی بود . فقط خدا می داند در آن شب بر زینب کبری (س) چه گذشت ! بالاخره آفتاب روز یازدهم  هم طلوع کرد و حضرت زینب (س) روز بدون حسین (ع) را تجربه کرد ...

...کاروان به سمت کوفه حرکت کرد ، کوفه و دارالإماره آذین بسته شده بود و هر کسی به نوعی می کوشید تا در این جشن ملی شرکت کند و مأموران حکومتی هم موظّف بودند همه ی مردم را در این جشن ملی حاضر کنند تا کاروان کربلا را با ذلّت تمام از میان آنها عبور دهند با این کار هم  قدرت و اقتدار خود را به نمایش می گذاشتند و هم تتمّه ی رگه های دینی را از دل مردم می زدودند ...

در خبرها آمده که شخصی وارد کوفه شد و از واقعه ی شهادت بی خبر بود . می گوید؛ من دیدم در شهر ولوله و هیجان شدیدی جاری بود ، از هرکه می پرسیدم ، مرا به دروازه شهر ارجاع می دادند . آنجا گروهی زن و بچه سوار بر شتر را دیدم ، که یک جوان نورانی در بین آنها بود که با غل و زنجیر پشت شتر بسته شده بود و سرهایی بر سر نیزه قرار داشت که ....

پس از ورود کاروان اسرا به داخل شهر و .... با اشاره دست حضرت زینب (س) مردم آرام شدند و حضرت زینب (س) خطبه خواندند . بعد از حمد و سپاس خداوند و تحیّت و درود بر رسول خدا و آلش فرمودند: ای مردم دغلباز و مکار که امام زمانتان را کُشتید ،.. هیچ وقت اشک چشمانتان خشک نشود . مَثل شما مَثل زنی است که نخ را می بافد و بعد با دست خودش آن را باز می کند... آیا در بین شما غیر از یک مشت آدم چاپلوس ، ننگ آور و بزدل کسی هست ؟!! ... در این پیام حضرت زینب (س) دارد می گوید : چی دارید غیر از غرور و پیمان شکنی ؟!! ... شما چه جوابی به رسول خدا (ص) می دهید وقتی ازشما بپرسد با خانواده من چه کردید ؟  شما دو کار کردید ؛ یکی سر بهترین جوان از جوانان بهشتی را از تن جدا کردید و او را قطعه قطعه کردید و یکی خانواده ی آنها را به اسارت بردید...

برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

سلام بر باب الحوائج قمر بنی هاشم ابوالفضل عباس(سلام الله)

خدا کند که کسی تیر اینچنین نخورد                                بدون دست به یک لشگر لعین نخورد

سه شعبه تا که رها شد نشستم و گفتم                         خدا کند که به آن چشم نازنین نخورد

روا شدن حاجت به نقل از شیخ جعفر آقا مجتهدی

جناب آقای مصطفی حسنی تعریف کردند: روزی همراه بعضی از دوستان جهت زیارت آقای مجتهدی به قزوین رفتیم . محل سکونت ایشان منزل حاج فتحعلی بود. بعد از اینکه لحظاتی را در خدمتشان سپری کردیم جناب شیخ جعفر خطاب به حاج فتحعلی فرمودند: کاغذ و قلمی تهیه کنید تا یک دوبیتی درباره حضرت اباالفضل بگویم! حاج فتحعلی آقا یک برگ کاغذ و قلمی به ایشان دادند. آن گاه آقای مجتهدی گفتند : حضرت ولیعصر(عج) می فرمایند: هر کس با این دو بیت شعر متوسل به عمویم قمر بنی هاشم حضرت عباس بشود، حتما حاجتش برآورده می شود و سپس شروع به خواندن بیت اول کردند و در فاصله بین بیت اول و دوم حدود نیم ساعت با شدت تمام می گریستند آن گاه بیت دوم را خوانده و باز حدود نیم ساعت با شدت تمام می گریستند. آن گاه دو بیتی را روی کاغذ نوشتیم که عبارت بود از:

یادم ز وفای اشجع الناس آید                             وز چشم ترم سوده الماس آید

آید به جهان اگر حسین دگری                            هیهات برادری چو عباس آید

ببینید جزو کدام دسته در کربلا هستید؟                           بخش نهم

بیانات امام خامنه ای (حفظه الله) در جمع فرماندهان لشکر 27 محمد رسول الله (صلی الله)20/3/1375.

شریح قاضی که جزو بنی امیه نبود ! کسی بود که می فهمید حق با کیست. می فهمید که اوضاع از چه قرار است . وقتی هانی بن عروه را با سر و روی مجروح به زندان افکندند سربازان و افراد قبیله ی او اطراف قصر عبید الله بن زیاد را به کنترل خود درآوردند. ابن زیاد ترسید . آن ها می گفتند : شما هانی را کشته اید . ابن زیاد به شریح قاضی گفت: برو ببین اگر هانی زنده است به مردمش خبر بده . شریح دید هانی بن عروه زنده اما مجروح است. تا چشم هانی به شریح افتاد فریاد برآورد: ای مسلمانان این چه وضعی است؟ پس قوم من چه شدند؟چرا سراغ من نیامدند؟چرا نمی آیند مرا از اینجا نجات دهند؟ مگر مرده اند؟ شریح قاضی گفت: می خواستم حرفهای هانی را به کسانی که دور دارالاماره را گرفته بودند منعکس کنم اما افسوس که جاسوس عبیدالله آن جا حضور داشت و جرات نکردم. جرات نکردم یعنی چه؟ یعنی همین که ما می گوییم ترجیح دنیا بر دین ! شاید اگر شریح همین یک کار را انجام می داد تاریخ عوض می شد.

روز دوشنبه با حضور جناب استاد ، سردار حسن زاده نشستی پیرامون امر به معروف و نهی از منکر برگزار گردید . علاقمندان جهت برپایی این واجب فراموش شده می توانند فایل صوتی این جلسه را استماع نمایند:




برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

 افرادی که حادثه ی کربلا را مدیریّت کردند ، سه نفر بودند : شخص امام حسین (ع) _ حضرت علی اکبرشهید  _ حضرت زینب (س) که مسئولیّت او از نظر کمّی بیشتر بود ...در مقاتل آمده که سه نفر شهادتشان تأثیرگذارتر از بقیّه بود . یکی از آنها حضرت علی اکبر (ع) بود که نوشته اند ارباً اربا بود ، جسمش بر اثر ضربه ی تیر و شمشیر و نیزه ، قوام خود را از دست داده بود ... دیگری بدن حضرت سیّدالشّهداء (ع) بود که صدمه ی زیادی دیده بود ، حتی بیشتر از حضرت علی اکبر (ع)؛ که امام سجّاد (ع) هنگام دفن بدن پدر بزرگوارشان ، از بنی اسد بوریا خواست و رمل و بدن را با هم روی بوریا قرار داد ...

در تاریخ داریم امام حسین (ع) سه پسر به نام علی داشتند و اینکه آیا این علی بن الحسین که در کربلا به شهادت رسید آیا اکبراولاد امام حسین (ع) است یا نه ،اختلافاتی وجود دارد .

اما آنچه از لحن امام حسین (ع) که فرمودند :"غلامی را به میدان فرستادم که _ اَشبَه النّاس اِلی الرَسُول ... "(غلام به فرزند بین 14 تا 21 سال اطلاق می شود) فهمیده می شود که او جوان بوده است . امام سجّاد (ع) در هنگامه ی کربلا ، یک جوان 24_25 ساله بوده که فرزندش امام باقر (ع) هم در کربلا و در خرابه ی شام حاضر بوده است ...

کسانی که برنامه ی کودتا را برنامه ریزی کرده بودند ، می دانستند که امام حسین (ع) با تمام موجودیتش به کربلا آمده است . وبه زعم خودشان با به شهادت رساندن حضرت علی اکبر (ع) ،2 کار انجام دادند : 1. یک نفر از اهل بیت را کشتند  2. حجّت خدا بعد از امام حسین (ع) را کشتند . و به همین جهت ، پس از کشتن او به هلهله و شادی پرداختند . و به همین دلیل حضرت علی بن الحسین (ع) ، خود را علی اکبر معرفی کرد تا نگاه ها را از امام زین العابدین (ع) منحرف کند _ درست همان کاری که حضرت امیرالمؤمنین (ع) در بستر پیامبر (ص) در لیلة المبیت انجام داد _ بنابراین در بستر امام سجّاد (ع) می خوابید ، جوشن او را پوشید و به میدان رفت . رفت و برگشتش از میدان هم به همین جهت بود که دشمن را روی خودش متمرکز کند . لذا حضرت علی بن الحسین (ع) ، 2 بار به شهادت رسید . یک بار به جای خودش و یک بار به جای حضرت سجّاد (ع) . به همین دلیل زخم های بیشتری برداشت و جسم او بیش از همه ضربه دید ....

تاریخ به ما می گوید : زینب (س) ، شناسنامه و هویّت کربلاست . از این جا نقش حضرت زینب (س) در صیانت و حفظ جان زین العابدین (ع) شروع می شود .

دشمن کِی فهمید که شکست خورده ؟ در مسجد کوفه که حضرت زین العابدین (ع) شروع به صحبت کردند . عبیدالله پرسید: شما چه کسی هستید ؟ فرمودند : من علی بن الحسینم . گفت : مگر علی بن الحسین در کربلا کشته نشد؟! فرمودند : نه ، او برادرم بود که به دست گروهی از اشقیاء به شهادت رسید . آنجا فهمیدند که حجّت خداوند از دست آنها جان سالم به در برده و بعد از آن هم دیگر فرصت کُشتن حجّت خدا به دست نیامد و حفظ جان حجّت خدا ، فقط کار حضرت زینب (س) بود .

کار بر امام حسین (ع) سخت شد و تکیه بر نیزه ی تنهایی زد . تنهایی که یکتا بود ... وداع او با زینب کبری (س) خیلی سخت بود ولی کشنده نبود . این زینبی که بعضی ها با بی دقّتی می گویند " مُضطَرّ " است . هر چه را که اباعبدالله می گویند ، با وقار انجام می دهد ، اصلاً صبر را به زانو درآورد ...

 

 

برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

 

نفرین هنگام میدان رفتن علی اکبر(ع)

در کتاب بحارالانوار و نفس المهموم آمده که : وقتی علی بن الحسین (ع) اجازه میدان گرفت امام با نگاهی مأیوسانه به او نگریست و بی اختیار اشکش سرازیر شدو گریست و محاسن خود ( با انگشت سبابه خود ) را به سوی آسمان بلند کرد و گفت : پروردگارا شاهد باش بر این مردم که نوجوانی به مبارزه ایشان رفت که شبیه ترین مردم بود از نظر خلقت و خوی و گفتار به رسول تو و رسم ما این بود که هرگاه اشتیاق دیدار پیامبرت را پیدا می کردیم به روی او نگاه می کردیم ، خدایا برکت های زمین را از ایشان دریغ دار و آنها را به سختی پراکنده ساز و میان آنها جدایی انداز که هر یک به راهی رود و والیان را از ایشان راضی مگردان زیرا ایشان ما را دعوت کردند که یاریمان کنند ولی به جای یاری بر ما تاختند و به کارزار با ما پرداختند. نگارنده گوید: نفرین امام (ع) درباره آن مردم به اجابت رسید و کوفه تا به امروز روی خیر و برکت را ندید و تا روزی که بغداد در زمان منصور بنا گردید مردم کوفه مورد خشم والیان عراق بوده و آنها را یاغی می شمردند و میان ایشان پراکندگی و جنگ حکم فرما بود و چون بغداد ساخته شد حکومت به آن جا منتقل گشته و کوفه به صورت ویرانه ای تاریخی در آمد.

منبع: لهوف سید ابن طاووس ، ترجمه عباس عزیزی. 

دو چیزی که مایه روشنی چشم اباعبدالله بود

در ایام کربلا و آن ابتلاء عجیب چند چیز بود که موجب ازدیاد مصیبتهای اباعبدالله می شد از همه بالاتر بعضی دنائتها و سخنان ناروا و بی ادبی ها و وحشی گری هایی بود که از کوفیان می دید . ولی دو چیز بود که چشم اباعبدالله را روشن و دلش را خرم می داشت .آن دو اصحاب و اهل بیتش بودند.