آیات سوره مبارکه جن به 2 سیاق تقسیم می شود؛
سیاق اول: آنچه این آیات را در یک سیاق جمع کرده است، حکایت سخن گروهی از جنیان در باره ایمانشان به قرآن و دعوت قوم خود به ایمان است، همچنین اسلوب مشترک شروع این آیات با (أنّ و أن) قرینه دیگری بر اتصال سیاقی این آیات است: «أنّه تعالی ...»، «أنّه کان ....»، «أنّهم ظنوا ...»، «أنّا لمسنا ... » ....... «أنّا منا المسلمون و ....»، «أن لو استقاموا»، «أنّ المسجد ...» و «أنّه لما ....».
قرآن کریم به شدت با پیروی از جمع (خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو) و حرکت به دنبال اکثریت، مخالف است . قرآن می گوید: اگر بخواهی از اکثریت مردم فقط به این خاطر که اکثریت هستند، پیروی کنی، بدون شک از راه خدا دور می شوی ; همیشه با چشمان باز تصمیم بگیر; (انعام/116 و اسراء/36)
پیوستگی آیات تا آیه 18 روشن است، این آیات سیر سخن
خود در مورد ارسال رسول را خطاب به مکذبان کافر ادامه داده است، آیه 19 با اسم
اشاره «هذه» به مجموعه آیات 15 تا 18، اشاره دارد و آن را بعنوان تذکره الهی معرفی
می کند (إنّ هذه تذکره).
آیه 20 ارتباط ادبی با
آیات قبل ندارد و سیر مفهومی جدیدی را در ارتباط با فرمان شب زنده داری
آغاز می کند.
قرآن در جاهایی که می خواهد الگویی عمومی ارائه کند و یا اندرزی فراگیر در داستان های خود مطرح کند، از کلمات عامی مانند مردی از خاندان فرعون (مؤمن/28) یا زن لوط و زن نوح (تحریم/10) استفاده می کند.
جایگاه خاص زنان و نقش تعیین کننده و محوری آنان در اغلب داستان های قرآنی نیز دیده می شود; (تحریم 10 و 11) . زنان در داستان های قرآنی، به وضوح معرفی می شوند و شخصیتی مستقل دارند.
سیر فرامین خدای متعالی خطاب به پیامبر 6 با امر «قم» آغاز شده و این سیر تا آیه 11 به وضوح ادامه یافته است؛ ادامه آیات سیاق نیز با آیه 11 در ارتباط است؛ خدای متعالی در این آیه پیامبر 6 را به واگذاری مکذبان به خودش فرمان داده است (ذرنی و المکذبین ـ مرا با مکذبان تنها گذار) و آیات 12 تا 14، در بیانی تعلیلی نسبت به این فرمان، به عذابی که خدا برای مکذبان فراهم کرده است، اشاره می کند، (إن لدینا .....).
علت جدایی سیاق دوم از ماقبل: الف). آیه 15 ارتباط ادبی با آیات قبل ندارد. ب) از ابتدای این آیه سیر مفهومی جدیدی در مورد ارسال رسول از طرف خدای متعالی، آغاز شده است. ج) بخلاف آیات قبل که خطاب به پیامبر بود، مخاطب این آیه و آیات بعد مکذبان هستند.
دریافت
حجم: 28 مگابایت
نکته جالب در داستان های قرآنی، شکسته شدن حصار زمان است . گاهی حتی یک داستان در دل داستان دیگر آورده می شود; در حالی که در زمان های مختلف رخ داده اند . این خصوصیت قرآن، باعث می شود تا انسان با دقت و موشکافی، سعی در چیدن صحیح قطعات مختلف این داستان ها نماید و تمرکز بیشتری پیداکند.
از ابتدای آیه 38 سیر جدیدی در مورد عاقبت اعمال در قیامت و گفتگوی بهشتیان و جهنمیان در آن روز آغاز می شود.
پیوستگی آیات این سیاق، تا آیه 48 روشن است؛ این آیات در قالب گفتگوی «اصحاب الیمین» با مجرمان از عاقبت بد مجرمان و علت گرفتاری آنها به این عذاب سخن می گوید؛
آیه 49 نیز با «فاء» نتیجه گیری (فما لهم عن التذکره معرضین)، به ماقبل متصل شده است، این آیه، با مبنا قرار دادن عاقبت ذکر شده برای مجرمان، سؤالی از سر تعجب پرسیده است: حال که چنین عاقبتی برای مجرمان در نظر گرفته شده، پس چرا مجرمان از تذکره الهی گریزان هستند؛
اتصال ادامه آیات تا پایان سوره نیز روشن است، این آیات با بازگشت مکرّر ضمیرها (کأنهم، منهم، لایخافون،) و تکرار «کلّا» (کلّا بل لا یخافون، کلّا إنه تذکره)، به ماقبل متصل شده است.
دریافت
حجم: 28.6 مگابایت
گروهی از داستان های قرآن با استفهام تقدیری آغاز می
شوند . این نوع استفهام، یکی از صنایع ادبی در فن داستان نویسی است که مخاطب را
تشویق می کند تا قصه را پی گیری نماید; (طه/9 و ص/20) . در این روش معمولا داستان
با این مقدمه آغاز می شود: «آیا این خبر را شنیده اید که ...»
208 قطعه داستانی در قرآنی مجید آمده است که برخی ادامه برخی دیگر می باشند و بعضی از آنها نیز کامل و مستقل می باشند . و این یعنی آن که بیش از نیمی از سوره های قرآن، با هنر قصه پردازی به انتقال پیام خود پرداخته اند
بیشترین قصه های قرآنی ابتدا در سوره اعراف و پس از آن بقره می باشند و سوره آل عمران در رتبه سوم قرار دارد .
بیشترین داستان های قرآنی درباره حضرت موسی و قوم بنی اسرائیل و فرعونیان است . پس از آن، بالاترین آمار متعلق به داستان های حضرت ابراهیم (ع) و داستان های حضرت عیسی (ع) و مادرش حضرت مریم (ع) است .
هیچ یک از داستان های قرآنی براساس خیال پردازی یا شخصیت های فرضی نیست و همه قصه های قرآن واقعیت داشته اند و در واقع، روایتی الهی از یک رویداد حقیقی می باشند.آیات سوره مبارکه مدثر به 3 سیاق تقسیم میشود؛
سیر فرامین خدای متعالی خطاب به پیامبر تا آیه 7
ادامه پیدا کرده است، در رأس این فرامین خدای متعالی پیامبر را به انذار أمر میکند؛
آیات 8 تا 10 با حرف عطف «فاء» به ماقبل عطف شده است، این آیات در قالب شرط و جزا
(فإذا نقر... فذلک...)؛ علت فرمان انذار را تبیین می کند. از ابتدای آیه 11 سیر
مفهومی جدیدی آغاز میشود، این سیر در مورد یکی از معاندان قدرتمند و ثروتمند قرآن
به سخن پرداخته است.
حضرت فاطمه سلام الله علیها
فَرَضَ اللّهُ الإِیمانَ تَطهیراً مِنَ الشِّرکِ... وَالزَّکاةَ زِیادَةً فِی الرِّزقِ.
خداوند ایمان را پاک کننده از شرک... و زکات را افزاینده روزى ساخت.
کتاب من لا یحضره الفقیه : ج ٣