گفتیم سوره تغابن را که هدف اصلی اش تقویت ایمان انسانهاست ، را می توانیم به چهار سیاق تقسیم کنیم:

1/ در 4 آیه اول خدا شناسی و تسبیح خداوند که پایه شناخت است، ارائه می شود.

2/ در آیه 5-10 عاقبت کفر و ایمان بیان می شود.

3/ آیات 11تا13بیان آسیب های ایمان که آسیب مصیبت و آسیب مال فرزند که هر دو زمینه فراهمی برای آسیب دیدن ایمان  انسان است...

حجم: 23.5 مگابایت

سوره تغابن هجده آیه دارد و در مدینه نازل شده است.
به مناسبت آیه نهم که در آن روز قیامت، روز «تغابن» شمرده شده، این سوره، تغابن نام گرفته است.
تغابن به معناى دیگرى را مغبون کردن و سود را به نفع خود جذب کردن است. در قیامت، هر کس به فکر آن است که خود را نجات دهد و دیگرى را مقصر بداند.
آیات این سوره از نظر نظم و سیاق، شبیه سوره حدید و گویى خلاصه‏اى از آن است.
سوره با بیان توحید و یگانگى خداوند آغاز شده و با هشدار به مردم در مراقبت از اعمالشان و توجّه به قیامت ادامه یافته است و در پایان مردم را به انفاق در راه خدا و دورى از دلبستگى به دنیا سفارش مى‏ کند.

حجم: 24.7 مگابایت

ایا می دانید با وجود اینکه اعتقاد به معاد انسان را از انحراف و گناه باز می دارد؛ پس چرا در جوامع مذهبی این همه انحراف دیده می شود؟
بی تردید اعتقاد به معاد، انسان را از گناه باز می دارد. خداوند فراموشی معاد و روز حساب را از عوامل گمراهی می داند. ... ان الذین یضلون عن سبیل الله لهم عذاب شدید بما نسوا یوم الحساب؛ در حقیقت کسانی که از راه خدا گمراه می شوند چون روز حساب را از یاد برده اند عذاب سختی دارند.
جامعه ای که تنها علم و آگاهی به معاد داشته باشد، ولی آن را باور نکرده و به مرحله یقین نرسیده باشد، از انحراف، ستم و تعدی مصون نخواهد بود. هنگامی که انسان به چیزی یقین پیدا کرد و باور نمود، دیگر آن را فراموش نمی کند و یقین به معاد است که از انحرافات جلوگیری می کند.
داشتن عنوان مذهبی به تنهایی دلیل نمی شود که در جامعه انحرافی نباشد. در جامعه ای که اکثر مردم معاد را باور کنند، انحرافات کاهش می یابد. نمونه آن ماه رمضان در جوامع اسلامی است، چون در این ماه مردم بیش از ماه های دیگر به یاد معاد هستند، میزان بزه کارهای اجتماعی کاهش می یابد.

تعریف معاد با توجه به آیات قرآن :
معاد به معنای بازگشتن و بازگشت است و یکی از اصول دین مقدس اسلام به شمار می رود.
انسان بعد از مرگ، زنده می شود و در واقع بعد از مدتی، از این جهان مسافرت کرده و به جهانی دیگر می شتابد.
این برگشتن را در اصطلاح معاد می گویند. تمام انسان ها در جهان آخرت حاضر می شوند، تا به اعمال آنها رسیدگی شود. انسان آن چه را در این جهان کاشته است در قیامت برداشت می کند. نعمت های جهان آخرت نصیب کسانی خواهد شد که از نعمت های این جهان به درستی استفاده نمایند و از یاد خدا و اطاعت او غفلت نکنند. این جهان، مزرعه آخرت است و انسان، ثمره تلاش خود را به طور کامل در جهان آخرت برداشت می کند و نتیجه زحمت ها، خدمت ها و عبادت های تمام سال های عمر خود را می بیند و خشنودی خدا و بهشت به او بخشیده می شود.
خداوند مهربان می فرماید: هر نفسی طعم مرگ را می چشد و آنگاه به سوی ما بازگشت داده می شوید...

چون آفرینش انسان و جهان بی هدف و بیهوده نیست تا به بیهودگی و نیستی پایان پذیرد. از طرفی انسان موجودی جاودانه و همیشگی است که از این جهان به دنیای باقی و آخرت می رود و در آنجا به کارهای خوب و بد او رسیدگی می شود.

قرآن کریم، توجه ویژه ای نیز به معاد دارد؛ تا آن جا که در بیش از 1500 آیه درباره معاد سخن گفته است و همواره به مناسبت های مختلف، این اصل از اصول دین را به انسان ها تذکر می دهد که مبادا آن را فراموش کنند؛ آیاتی مثل: 41 ابراهیم؛ 12 روم؛ 7 حج؛ 25 حجر؛ 1 - قیامت و... درباره معاد و روز قیامت بحث می کند.

قرآن، شورانگیزترین نغمه ای است که جان های مشتاق را به خویش می خواند. آوای آسمانی اش در اعماق وجود حق پویان طنین انداز است و نقبی به سوی نور و آگاهی نور و آگاهی می گشاید. مروارید اشک، این مستوره مقدس دل های پاک را همچون لطافت شبنمی با طراوت بر گونه ها جاری می سازد و سرود وجد و ابتهاج را در دل ها می سراید. انذارهایش تن و جان خاشعان را به لرزش و اضطراب می آورد و بشارت هایش، امید و شوق به رحمت و فضل الهی را بارور می سازد.
قرآن، حزن، شادی، بیم و امید را در هم می آمیزد و فروغ بی پایان و شور و شتاب را در دل ها می تاباند و در پرتو این تحول شگرف، جان ها از هدایت و ایمان سرشار می شوند.

بهترین نحوه تغذیه برای سلامت انسان که مورد سفارش قرآن کریم است، خوردن صبحانه و شام است ; یعنی غذای روزانه در دو وعده اصلی در اول روز و آخر روز صرف گردد . این شیوه غذا خوردن بهشتیان است که در سوره مریم، آیه 62 آمده است .

به فرمان قرآن، مؤمنان شایسته ترین افراد در استفاده از نعمت های الهی - مانند غذاهای پاکیزه - می باشند . خداوند می فرماید: چه کسی این غذاهای پاکیزه را بر شما حرام کرده است؟ این ها زیبایی های زندگی دنیاست که خداوند برای بهترین بندگانش خلق نموده است . پس از نعمت های خداوند استفاده کنید; (اعراف/32 و مائده/87 و 88) . به قول امام علی (ع)، خداوند همان قدر از حرام شمردن آن چه حلال نموده است، ناراحت می شود که حرام او را نادیده بگیرید و مانند یک امر حلال انجام دهید .

جالب است بدانید که خداوند مستقیما در قرآن به خوردن گوشت و ماهی و میوه اشاره می کند و آنها را از نعمت های زندگی بخش الهی برمی شمارد و از ما می خواهد که از آنها بخوریم که به ترتیب در سوره مائده آیه 1 و 96، سوره نحل، آیه 14 و سوره مؤمنون آیه 19 آمده است .

خداوند در سورۀ طلاق احکام طلاق را بیان و روشن می‌کند، و حالاتی را شرح و بسط می‌دهد که در سورۀ بقره شرح و بسط نشده‌اند. سورۀ بقره برخی از احکام طلاق را دربر داشت‌. در این سوره احکام حالات و اوضاعی را بیان می‌فرماید که پیامد طلاق در خانواده است‌. این سوره زمانی را بیان می‌کند که طلاق در آن روی می‌دهد، طلاقی ‌که خدا آن را می‌پذیرد و موافق با قانون او انجام می‌گیرد

اولین آیه سوره طلاق، به صورت مستقیم و روشن دربار‌ه طلاق زنان، احصاء عده، سکونت در مدت عده و … بحث می‌­کند. آیه دوم نیز درباره تصمیمی است که باید پس از سر رسیدن اجل عده به انجام رسد، در آخرین فقره از آیه دوم، مضمون اعتقادی و اخلاقی ویژه­ای مطرح می‌­شود که هر کس تقوای الهی پیشه گیرد، خداوند برای آن فرد گشایشی قرار می‌­دهد. سپس در آیه سوم، مضمون اعتقادی اخلاقی را به صورت دیگری مطرح می‌­کند و می‌­فرماید: خداوند وعده می‌­دهد که هر کس تقوای الهی داشته باشد، از آن جایی که گمان نمی­کند، روزی او را می‌­دهد و هر کس به خدا توکل کند، خداوند او را کفایت می‌­کند و خداوند امر خود را به انجام رسانده و برای هر چیز قدر و اندازه­ای قرار داده است.

دریافت
حجم: 30.3 مگابایت

مسئله خوراک در قرآن، آن قدر مهم است که در یک آیه مستقیما فرمان داده شده است که انسان با دقت و تامل در غذایی که می خورد، بنگرد; (عبس/24) ; یعنی این که یک انسان قرآنی، باید در نحوه تغذیه خود، نهایت دقت را داشته باشد.