تعریف معاد با توجه به آیات قرآن :
معاد به معنای بازگشتن و بازگشت است و یکی از اصول دین مقدس اسلام به شمار می رود.
انسان بعد از مرگ، زنده می شود و در واقع بعد از مدتی، از این جهان مسافرت کرده و به جهانی دیگر می شتابد.
این برگشتن را در اصطلاح معاد می گویند. تمام انسان ها در جهان آخرت حاضر می شوند، تا به اعمال آنها رسیدگی شود. انسان آن چه را در این جهان کاشته است در قیامت برداشت می کند. نعمت های جهان آخرت نصیب کسانی خواهد شد که از نعمت های این جهان به درستی استفاده نمایند و از یاد خدا و اطاعت او غفلت نکنند. این جهان، مزرعه آخرت است و انسان، ثمره تلاش خود را به طور کامل در جهان آخرت برداشت می کند و نتیجه زحمت ها، خدمت ها و عبادت های تمام سال های عمر خود را می بیند و خشنودی خدا و بهشت به او بخشیده می شود.
خداوند مهربان می فرماید: هر نفسی طعم مرگ را می چشد و آنگاه به سوی ما بازگشت داده می شوید...

چون آفرینش انسان و جهان بی هدف و بیهوده نیست تا به بیهودگی و نیستی پایان پذیرد. از طرفی انسان موجودی جاودانه و همیشگی است که از این جهان به دنیای باقی و آخرت می رود و در آنجا به کارهای خوب و بد او رسیدگی می شود.

قرآن کریم، توجه ویژه ای نیز به معاد دارد؛ تا آن جا که در بیش از 1500 آیه درباره معاد سخن گفته است و همواره به مناسبت های مختلف، این اصل از اصول دین را به انسان ها تذکر می دهد که مبادا آن را فراموش کنند؛ آیاتی مثل: 41 ابراهیم؛ 12 روم؛ 7 حج؛ 25 حجر؛ 1 - قیامت و... درباره معاد و روز قیامت بحث می کند.