اگربا پایان یافتن ماه مبارک رمضان ، دراعمال و کردار شما هیچگونه تغییری پدید نیامد وراه و روش شما با قبل از ماه صیام فرقی نکرد معلوم می شود روزه ای که از شماخواسته اند محقق نشده است.
اگردیدید کسی می خواهد غیبت کند، جلوگیری کنید و به او بگویید! «ما متعهد شده ایم که در این سی روز ماه مبارک رمضان از امور محرمه خودداری ورزیم » واگر نمی توانید او را از غیبت باز دارید از آن مجلس خارج شوید ! ننشینید و گوش کنید ! باز تکرار می کنم تصمیم بگیرید در این سی روز ماه مبارک رمضان مراقب زبان ، چشم، گوش وهمه اعضاء وجوارح خود باشید .
توجه بکنید که به آداب ماه مبارک رمضان عمل کنید؛ فقط ، دعا خواندن نباشد ، دعا به معنای واقعی اش باشد .

دعا و شرایط استجابت دعا

یک سرى دعاها مستجاب مى‏ شودو یک سرى دعاها مستجاب نمى‏ شود. اصل دعا اهمیتش بر کسى پوشیده نیست. الدعا مخ العبادة. دعا بهترین عبادت است. روایتى داریم اگر همه عبادتها نصف باشد نصف آن دعا است.

شرایط استجابت دعا:

1- اخلاص در دعا٬ چون قرآن مى ‏گوید (ادعونى) یعنى از خودم بخواهید. ما جدى از خدا نمى‏ خواهیم. به خدا مى‏ گوییم درستش کن به ده نفر دیگر هم مى‏ گوییم درستش کن. شرطش این است که آدم دل بکند، و قدرتى را غیر از قدرت خدا نافذ نداند.

2- اصرار در دعا:

سفارش کرده‏ اند که در دعا اصرار کنید. امام مى‏ فرماید پشت سر هم دعا بکن (من دق باب و جد و جد) جد یعنى جدیت بکند. مگر خورشید با یک بار تابیدن خرما را مى‏ پزد. وقتى زیاد دعا کردى خودت بر اثر دعا رشدى مى ‏کنى،  ظرفت بزرگ مى ‏شود و حالا وقت این است که کمکت بکند.

تلاوت صفحه 163:

قطره ای ازدریای بی کران کلام الهی:
آیه شماره 35  ازسوره مبارکه فرقان
وَلَقَدْ ءَاتَیْنَا مُوسىَ الْکِتَابَ وَ جَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَرُونَ وَزِیرًا
وما به موسی کتاب (آسمانی) دادیم; وبرادرش هارون را یاور او قرار دادیم.
نکات تفسیری:
1- تا با کتاب آسمانى اُنس نگیریم، حقّ تبلیغ به دیگران را نداریم. «آتیناموسى الکتاب... اذهبا»
2- جانشین انبیا را نیزباید خداوند تعیین کند. «جعلنا معه اخاه...»
3- درمسئولیّت‏هاى بزرگ، به وجود وزیر و همکار نیاز است. «جعلنا معه اخاه هارون وزیرا»
4- دربرخى از دوره‏ ها، انبیا متعدّد بودند، ولى رهبر یکى بود. «هارون وزیرا»

دوستان سعی کنند در همه اوقات - به خصوص در ماه رمضان - تلاوت قرآن را از یاد نبرند. قرآن نباید از زندگی‌تان حذف شود. تلاوت قرآن را حتماً داشته باشید؛ هر چه ممکن است. تلاوت قرآن هم، با تأمل و تدبر اثر می‌بخشد. تلاوت عجله‌یی که همین طور انسان بخواند و برود و معانی را هم نفهمد یا درست نفهمد، مطلوب از تلاوت قرآن نیست؛ نه این که بی فایده باشد - بالأخره انسان همین که توجه دارد این کلام خداست، نفس این یک تعلق و یک رشته ارتباطی است و خود همین هم مغتنم است و نباید کسی را از این طور قرآن خواندن منع کرد. لیکن تلاوت قرآنی که مطلوب و مرغوب  مأمورٌبه است، نیست. تلاوت قرآنی مطلوب است که انسان با تدبر بخواند و کلمات الهی را بفهمد، که به نظر ما می‌شود فهمید. اگر انسان لغت عربی را بلد باشد و آن چه را هم که بلد نیست، به ترجمه مراجعه کند و در همان تدبر کند؛ دو بار، سه بار، پنج بار که بخواند، انسان فهم و انشراح ذهنی نسبت به مضمون آیه پیدا می‌کند که با بیان دیگری حاصل نمی‌شود؛ بیشتر با تدبر حاصل می‌شود؛ این را تجربه کنید. لذا انسان بار اول وقتی مثلاً ده آیه مرتبط به هم را می‌خواند، یک احساس و یک انتباه دارد؛ بار دوم، پنجم، دهم که همین را با توجه می‌خواند، انتباه(توجه) دیگری دارد؛ یعنی انسان انشراح ذهن پیدا می‌کند. هر چه انسان بیشتر انس و غور پیدا کند، بیشتر می‌فهمد؛ و ما به این احتیاج داریم.

بیانات مقام معظم رهبری ، مهر ماه  1384

٢۵- روزه مستحبى
قال الصادق علیه‌السلام: «من جاء بالحسنة فله عشر امثالها من ذلک صیام ثلاثة ایام من کل شهر». (وسائل‌الشیعه، ج٧، ص٣١٣، ح٣٣)
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «هر کس کار نیکى انجام دهد ده برابر آن پاداش دارد» فرمود: از جمله آنها سه روز روزه در هر ماه است.
٢۶- افطارى دادن
قال الصادق علیه‌السلام: «من فطر صائماً فله مثل اجره». (الکافى، ج۴، ص۶٨، ح١)
امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر کس روزه‌ دارى را افطار دهد، براى او هم مثل اجر روزه‌دار است.

تلاوت صفحه 162:
 

قطره ای از دریای بی کران کلام الهی:
آیه شماره 32  ازسوره مبارکه فرقان
وَ قَالَ  الَّذِینَ کَفَرُواْ  لَوْ لَا نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْءَانُ جُمْلَةً  وَاحِدَةً کَذَالِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَکَ وَ رَتَّلْنَاهُ  تَرْتِیلًا
وکافران گفتند: «چراقرآن یکجا بر او نازل نمی‏ شود؟!» این بخاطر آن است که قلب تو را بوسیله آن محکم داریم ، و (از این رو) آن را به تدریج بر تو خواندیم.
نکات تفسیری:
1- رهبرباید قلبى مطمئن، استوار و آرام داشته باشد. «لنثبّت به فؤادک»
2- آموزش و تربیت باید تدریجى باشد. «ورتّلناه ترتیلا»

اصولاً اگر خواسته باشیم با کسى ارتباط برقرار کنیم، شرایطى مخصوص به خودش را دارد. دعا ارتباط با خدا است. اگر خواستیم با کسى ارتباط برقرار کنیم اول باید او این ارتباط را خواسته باشد.
با چه کسى رابطه برقرار کنیم؟ با خدا! با کسى رابطه برقرار کنیم که او خواهان رابطه با ما باشد. خدا خیلى خواسته که ما به در خانه‏ اش برویم. حدیث داریم انسان وقتى مى‏ آید، مى‏ گوید خدایا دروغ گفتم. من بد کردم. مرا ببخش. خدایا بد شد نماز نخواندم، مرا ببخش. همین که انسان مى‏ آید در خانه خدا و مى‏ گوید: بد کردم، خدا به قدرى شاد مى‏شود که از انسانى که شتر و سفره نان و رفقایش را در بیابان گم کرده و چیزى براى خوردن ندارد و وسیله و پناهنده ‏اى ندارد و یک مرتبه ببیند رفیقان و شترش را، چه خوشحالى مى‏ کند؟ انسان اگر گمشده‏ اش را پیدا کند، چقدر شاد مى‏ شود؟ بشر وقتى به خدا مى‏ گوید: آمدم، بد کردم، اشتباه کردم، کاش برایت بنده خوبى بودم، شادى خدا بیش از شادى کسى است که گمشده‏ اش را پیدا کند. با کسى رابطه برقرار کنیم که بخواهد و علاقه ‏مند به ما باشد. خدا ما را دوست دارد. آیه علاقه‏ مندى خدا به انسان این است که «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابین» (بقره/222) یعنى خدا توبه کنندگان را دوست دارد. ما را بى جواب نمى‏ گذارد. قرآن گفته است «ادْعُونی‏ أَسْتَجِبْ لَکُمْ» (غافر/60) اگر شما دعا کنید من بى جواب نمى‏ گذارم. خودش گفته است «فَلْیَسْتَجیبُوا لی‏» (بقره/186) بیایید با خودم رفیق شوید. علاقه ‏مند است که ما نزدش برویم. ما را بى جواب نمى‏ گذارد. گفته است، دعا کن، مستجاب مى‏ کنم.
دعا موثر است اما چند شرط دارد،

فـَإذا أحَبَّنى أحْبَبْتـُهُ
اگراو مرا دوست بدارد ، من او را دوست خواهم داشت. وَحَبَّبتـُهُ إلی خـَلقی. مخلوقاتم را وادار می کنم که او را دوست بدارند . باز بالاتر از این هم دارد . وَ أفـْتـَحُ عَیْنَ قـَلـْبـِهِ إلى جَلالى وَ عَظـَمَتی . چشم دلش را به عظمت و جلال خودم باز می کنم .  جلال و عظمت خدا در عالم پر است . ولی من در و دیوارمی بینم . چوب و سیمان می بینم . درونش چیزی نمی بینم . فـَلا اُخـْفى عَنهُ عِلمَ خاصَّةَ خَلـْقى بندگان مخصوصم را می شناسانم . با همدیگر آشنا هستند. هر کدام اینها یک چیزی است . نمی توان شرح داد.
فـَاُناجیه فى ظـُلـَم اللـَّیْل وَ نورالنـَّهار من با او مناجات می کنم . مناجات می کنم یعنی چه؟ نجوا می کنم . نجوا یعنی سخن گفتن پنهانی .  شما اینجا نشسته ای و داری مرا نگاه می کنی . داری با آنجا صحبت می کنی . میگویی و می شنوی. فـَاُناجیه فى ظـُلـَم اللـَّیْل وَ نور النـَّهار این آدم می خوابد؟ اصلا دیگر می تواند بخوابد؟ البته چون بدنش به خواب احتیاج دارد، بدنش می خوابد اما او در حال مناجات است. ببینید یک مناجاتی که از آن روزی که شروع شد هست تا ابد. ان قدر حسرت بخوریم که اینها را شنیدیم و دیگر هیچ . آن وقت این آدم مثلا در بیابان تنهایی که هیچکس نیست می ترسد؟ می ترسد یعنی چه؟ فـَاُناجیه فى ظـُلـَم اللـَّیْل وَ نور النـَّهار در روشنایی روز دارد کار می کند. با مردم زندگی می کند . پیامبر خود ما فرمانده لشکر بود. دارد لشکرش را برای یک جنگ تنظیم می کند.  بعد خودش هم در جنگ شرکت می کند. دارد شمشیر می زند . دارد شمشیر می خورد . دارد تیر باران می شود. دارد تیر اندازی می کند. دارد کار جنگی می کند. مناجاتش برقرار است در نور روز.
حَتـّى یَنـْقـَطِعَ حَدیثـُهُ مِنَ المَخْـلوقینَ دیگر با مخلوقات من حرف نمی زند . اینکه دارد بیشتر است. در ذکر دائم تویادی. آنجا می گویی من با او مناجات می کنم . مناجات لحظه ای قطع نمی شود . با مردم حرف می زند،اما حرف نمی زند.  بامردم مجالست می کند اما نمی کند. پیش شما نشسته است اما جای دیگری است...
در ادامه می گوید : وَ أسمَعُهُ کلامی وَ کلام مَلائِکـَتی سخن خودم را به گوش او می گویم .  با او حرف می زنم . فرشتگان من به نزدش می آیند. با او حرف می زنند.
وَ اُعَرِّفـُهُ السِّرَّی سر خودم را با او در میان می گذارم .  سر خودم را برای او آشکار می کنم. سرّ  یعنی چه ؟ الـَّذی سَتـَرْتـُهُ عَنْ خَلـْقی سری که از همهم خلوقات خودم پنهان کرده ام بر او فاش می کنم . در بعضی روایات دارد که سر قَدَر را می داند. چرایی همه چیز را می فهمد. خیلی عظیم است. هیچ سوالی برایش نمی ماند. همه سوالات حل شده است و جواب گرفته است. اینهانتیجه سکوت بود. سکوت یعنی اینکه آدم فقط حرف لازم را می زند. حرف لازم . اگر یک وقت لازم شد یک حرف مزاح هم بزند، می زند. نه اینکه نزند. هر حرفی لازم باشد می زند. حرف غیر لازم نمی زند. شما را نمی گویم. شما حرفهایت را بزن . فقط حرفهای خوب را بزن. ما اینها را گفتیم . اما نه بنده اهلش هستم و نه... حالا نمی دانم بدبختانه با خوشبختانه ما چنین افرادی رادیده ایم .  کسانیکه اهل این بوده اند را دیده ایم. بابا طاهر یک شعری دارد . میگوید خوشا آنان که همیشه در نمازند. این همان است. همیشه دارد نماز می خواند.
برگرفته از سخنان ایت الله جاودان

ماه رمضان در هر سال، قطعه‌ای از بهشت است که خدا در جهنم سوزان دنیای مادی ما، آن را وارد می‌کند و به ما فرصت می‌دهد که خودمان را بر سر این سفره الهی در این ماه، وارد بهشت کنیم. بعضی همان سی روز را وارد بهشت می‌شوند. بعضی به برکت آن سی روز، همه سال را و بعضی همه عمر را. بعضی هم از کنار آن، غافل عبور می‌کنند که مایه تأسف و خسران است. حالا برای خودشان که هیچ، هر کس که ببیند این موجود انسانی، با این همه استعداد و توانایی عروج و تکامل، از چنین سفره با عظمتی استفاده نکند، حق دارد که متأسف شود. این ماه رمضان است. ماه ضیافت الله است. ماه لیلة القدر است.

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار روحانیان و مبلغان اعزامی به مناسبت فرارسیدن ماه مبارک رمضان، بهمن ماه 1372

١٧- پاداش روزه
قال رسول الله صلى‌الله‌علیه‌وآله: قال الله تعالى: «الصوم لى و انا اجزى به». (وسائل‌الشیعه، ج٧، ص٢٩۴)
رسول خدا صلى‌الله‌علیه‌وآله فرمود: خداى تعالى فرموده است: روزه براى من است و من پاداش آن را مى‌دهم.
١٨- جرعه‌نوشان بهشت
قال رسول الله صلى‌الله‌علیه‌وآله: «من منعه الصوم من طعام یشتهیه کان حقاً على الله ان یطعمه من طعام الجنة و یسقیه من شرابها». (بحارالانوار، ج٩٣، ص٣٣١)
رسول خدا صلى‌الله‌علیه‌وآله فرمود: کسى که روزه او را از غذاهاى مورد علاقه‌اش باز دارد برخداست که به او از غذاهاى بهشتى بخوراند و از شراب‌هاى بهشتى به او بنوشاند.