پیوستگی آیات تا آیه 18 روشن است، این آیات سیر سخن خود در مورد ارسال رسول را خطاب به مکذبان کافر ادامه داده است، آیه 19 با اسم اشاره «هذه» به مجموعه آیات 15 تا 18، اشاره دارد و آن را بعنوان تذکره الهی معرفی می کند (إنّ هذه تذکره).
  آیه 20 ارتباط ادبی با آیات قبل ندارد و سیر مفهومی جدیدی را در ارتباط با فرمان شب زنده داری آغاز می کند.

سیر فرامین خدای متعالی خطاب به پیامبر 6 با امر «قم» آغاز شده و این سیر تا آیه 11 به وضوح ادامه یافته است؛ ادامه آیات سیاق نیز با آیه 11 در ارتباط است؛ خدای متعالی در این آیه پیامبر 6 را به واگذاری مکذبان به خودش فرمان داده است (ذرنی و المکذبین ـ مرا با مکذبان تنها گذار) و آیات 12 تا 14، در بیانی تعلیلی نسبت به این فرمان، به عذابی که خدا برای مکذبان فراهم کرده است، اشاره می کند، (إن لدینا .....).
علت جدایی سیاق دوم از ماقبل: الف). آیه 15 ارتباط ادبی با آیات قبل ندارد. ب) از ابتدای این آیه سیر مفهومی جدیدی در مورد ارسال رسول از طرف خدای متعالی، آغاز شده است. ج) بخلاف آیات قبل که خطاب به پیامبر بود، مخاطب این آیه و آیات بعد مکذبان هستند.

دریافت
حجم: 28 مگابایت

از ابتدای آیه 38 سیر جدیدی در مورد عاقبت اعمال در قیامت و گفتگوی بهشتیان و جهنمیان در آن روز آغاز می شود.
پیوستگی آیات این سیاق، تا آیه 48 روشن است؛ این آیات در قالب گفتگوی «اصحاب الیمین» با مجرمان از عاقبت بد مجرمان و علت گرفتاری آنها به این عذاب سخن می گوید؛
آیه 49 نیز با «فاء» نتیجه گیری (فما لهم عن التذکره معرضین)، به ماقبل متصل شده است، این آیه، با مبنا قرار دادن عاقبت ذکر شده برای مجرمان، سؤالی از سر تعجب پرسیده است: حال که چنین عاقبتی برای مجرمان در نظر گرفته شده، پس چرا مجرمان از تذکره الهی گریزان هستند؛
اتصال ادامه آیات تا پایان سوره نیز روشن است، این آیات با بازگشت مکرّر ضمیرها (کأنهم، منهم، لایخافون،) و تکرار «کلّا» (کلّا بل لا یخافون، کلّا إنه تذکره)، به ماقبل متصل شده است.

دریافت
حجم: 28.6 مگابایت

آیات سوره مبارکه مدثر به 3 سیاق تقسیم میشود؛
سیر فرامین خدای متعالی خطاب به پیامبر تا آیه 7 ادامه پیدا کرده است، در رأس این فرامین خدای متعالی پیامبر را به انذار أمر میکند؛ آیات 8 تا 10 با حرف عطف «فاء» به ماقبل عطف شده است، این آیات در قالب شرط و جزا (فإذا نقر... فذلک...)؛ علت فرمان انذار را تبیین می کند. از ابتدای آیه 11 سیر مفهومی جدیدی آغاز میشود، این سیر در مورد یکی از معاندان قدرتمند و ثروتمند قرآن به سخن پرداخته است.

سیاق چهارم سوره مبارکه قیامت،( آیات 36 تا آخر)

آیات این سیاق نیز در فضای انکار قیامت سخن می گوید، اما با توجه به سؤال ابتدایی سیاق (أیحسب الإنسان أن یترک سدی)، می توان فهمید، وجود توهم رهایی و بی عاقبتی انسان، فضای این آیات را رقم زده است، او تصور می کند که نتیجه ای برخلق او مترتب نیست و کیفر و پاداشی نسبت به اعمال او وجود نخواهد داشت، این تصور از جانب انسان از دو جهت قابل بررسی است،

الف). اینکه اصلاً وجود عاقبت و نتیجه ای برای خود را ضروری نمی داند.

ب) اینکه فارق از ضرورت و یا عدم ضرورت آن قدرت خدا در برپایی نظامی برای نتیجه دهی را قبول ندارد و از این رو خود را رها تصور می کند

دریافت
حجم: 16.4 مگابایت

آیات سوره مبارکه قیامت به 4 سیاق تقسیم می شود؛
سیاق اول آیات 1و2 که هر دو آیه این سیاق با اسلوب «لاأقسم» آغاز شده است.
علت جدایی سیاق دوم از ماقبل: از ابتدای آیه 3 اسلوب «لا أقسم» ادامه نیافته و محتوایی که با آن در ارتباط باشد نیز بیان نشده است، بلکه این آیه با سؤالی در مورد توهم انسان، «أیحسب ...» سیر جدیدی را در بررسی و ریشه یابی این توهم آغاز کرده است.
پیوستگی آیات این سیاق تا آیه 6 روشن است؛ آیات 7 به بعد نیز سؤال انسان در مورد زمان قیامت، که در آیه 6 مطرح شده(یسئل أیان یوم القیامه) را با بیان ظرف زمانی برپایی قیامت پاسخ می گوید و در ضمن این پاسخ به بیان برخی از احوال انسان در آن روز می پردازد، که این سیر تا آیه 15 با اتصال روشنی ادامه یافته است؛

دریافت
حجم: 19.4 مگابایت

بخش دوم سوره انسان : آیات 5- 22:
از آیه 5 به بیان پاداش ابرار(بهره گیران از راه هدایت الهی) و نیز برخی از اعمال و رفتارهای انها در این دنیا اشاره شده است:
آیات 5-6:بیان بخشی از سرنوشت خوب ابرار در بهشت
ابرار هم از ظروف مطبوعی مینوشند و هم از جشمه های مطبوعی که عبادالله از آن مینوشند.
آیات 7-10:برخی از رفتارهای خوب ابرار عبارتست از:وفای به نذر،خوف از خدا و روز حساب،اطعام به مساکین،ایتام واسرا،(این اطعام را تنها بخاطر خدا وبدون چشمداشت جبران یا حتی تشکر از جانب مردم انجام میدهند)
آیات 11-22:بیان پاداش خدا در برابر اعمال ابرار
-خدا آنها را از شر آنروز(قیامت) نگه میدارد(در برابر اینکه آنها از شر فراگیر این روز خوف داشتند)
-خدا سرور و شادمانی به آنها میدهد(در برابر خوف آنها از خداوند در روز غم بار قیامت)
- بهشت در برابر صبر آنها (در تحمل گرسنگی)و ایثار طعام خود به یتیم و فقیر واسیر علیرغم نیاز خود
سپس از آیه 12 تا 21 خداوند به توصیف این بهشت و نعمات آن میپردازد.این آیات در واقع در حکم بخش داخل پرانتز نسبت به آیه 12 هستند.
این توصیفات بهشت عبارت است از :تکیه زدن برتختهادر زیر سایه درختان میوه،اعتدال دما ،مهماندارانی چون مروارید که با جامهای نقره وبلور گرداگرد آنها میچرخند،وبالاخره در همه طرفف نعمت و ملک فراوان بچشم می خورد.
 

دریافت
حجم: 19.8 مگابایت

تاملی کوتاه در سوره انسان(هل اتی)
 بخش اول :آیات ۱-۴
آیات ۱-۲:بطور خلاصه به مراحل تکامل و آفرینش انسان اشاره میکند که در دوره ای اصلا موجود قابل ذکری نبوده است.اما پس از آن و از طریق تشکیل نطفه (وسپس طی مراحل رشد جنینی)ورود انسان به این عالم محقق شده است.
(به نظر دکتر سیدمحسن میرباقری ،آیه اول به عالم زر اشاره دارد که تنها طینت خاکی انسانها،وجود داشته و پس از آن با قرار گیری در صلب پدران،نسل به نسل منتقل شده و پس از قرار گیری در رحم مادران و تشکیل نطفه،مسیر ورود انسان به این دنیا آغاز می شود.(آیه۲).هم چنین منظور از نطفه امشاج،شامل بودن نطفه از فضایل و رذایل است که میتواند او را شکور یا کفور کند)
 

دریافت
حجم: 20.3 مگابایت

 صدای پای عید می‌آید و دل مومن، بر سر دو راهی آمدن عید رمضان و رفتن ماه رمضان بلاتکلیف است؛ از آمدن این عید، دل‌شاد باشد یا از رفتن آن ماه،‌ محزون؟

عید فطر، پاک‌ترین و عیدترین عیدهاست؛ چرا که پاداش یک ماه عبادت و شست‌وشوی جان در نهر پاک رمضان است.
عید فطر، عید پایان یافتن رمضان نیست، عید برآمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است، چونان ققنوس که از خاکستر خویش دوباره متولد می‌شود. 

رمضان، کوره‌ای است که هستی انسان را می‌سوزاند و آدمی نو با جانی تازه از آن سر برمی‌آورد. 

فطر، شادی و دست‌افشانی بر رفتن رمضان نیست، بر آمدن روز نو، روزی نو و انسانی نو است. 

قرار بود که رمضان، با سحرها و افطارهایش، با شب‌های قدر و مناجات‌هایش از ما آدمی دیگر بسازد. اگر درعید فطر درنیابیم که از نو متولد شده‌ایم، اگر تازگی را در روح خود احساس نکنیم، عید فطر، عید ما نیست. از این‌روست که در دعای قنوت نماز عید فطر می‌خوانیم از تو می‌خواهم به حق این روز که آن را برای مسلمانان عید قرار دادی و برای محمد و آل او ذخیره و فزونی ساختی!»
در تنگنای روزمرگی، از پشت جاده های تاریک گناه و وسوسه، به دست های پر نیازمان آموختیم که تنها رو به آسمان بی کران کرامت و مهربانی تو دراز شوند و در ورای سیاه ترین لحظه های تنهایی، به امید نور روشن درگاهت، به انتظار بنشینند.
پروردگارا! زنگارهای سیاه دل را در جام طلایی رمضان شست وشو داده و با روحی تطهیر شده از هر آنچه ناپاکی، به سویت می شتابیم.
خدایا! در ناب ترین ثانیه های راز و نیاز با تو، میهمان سفره های رنگینت بودیم و در تپش نبض تند زمان، چه زود، بدرقه کردیم روزهای روزه داریمان را و حالا با روحی سرشار از معنویت و دل های لبریز از مهر تو، دست های در هم گره شده ای که بوی وحدت می دهند و شعارشان همدلی است، با قدم های استواری که مقصدشان یک پارچگی است، به استقبال روز موعود می شتابیم؛ در شکوه و عظمت نماز عید، غرق شده و با رمضان وداع می کنیم. فرشتگان آسمان، رشک می برند به این همه یکرنگی و اتحاد ما.
الهی! نگذار که روزهای بعد از این، عطر پاک رمضان را در یادها گم کند.

«حلول  عید فطر بر شما مبارک»

خداحافظ ؛ نزدیکترین رفیق

خداحافظ؛ آرام ترین انیس

خداحافظ؛ عاشق ترین همراه

خداحافظ؛ ماه رمضان ...