حدیث ششم باب 36 تا انتهای همین باب (باب استحباب اینکه آدمى به جاى اینکه به عیبجویى از دیگران بپردازد به عیب خود مشغول باشد) :

- عن امیرالمؤمنین علیه السلام انه قال فى النهى عن عیب الناس : و انما ینبغى لاهل العصمه و المصنوع الیهم فى السلامه ان یرحموا اهل الذنوب و المعصیه و یکون الشکر هو الغالب علیهم و الحاجز لهم عنهم فکیف بالعائب الذى عاب اخاه و عیره ببلواه ؟!

اما ذکر موضع ستر الله علیه من ذنوبه ما هو اعظم من الذنب الذى عاب به ؟ فکیف یذمه بذنب قد رکب مثله ؟ فان لم یکن رکب ذلک الذنب بعینه فقد عصى الله فیما سواه مما هو اعظم منه و ایم الله لو لم یکن عصاه فى الکبیر لقد عصاه فى الصغیر و لجراته على عیب الناس اکبر یا عبدالله لاتعجل فى عیب عبد بذنبه فلعله مغفور له و لا تامن على نفسک صغیر معصیه فلعک تعذب علیه فلیکفف من علم منکم نفسک صغیر معصیه فلعلک تعذب علیه فلیکفف من علم منکم عیب غیره لما یعلم من عیب نفسه و لیکن الشکر شاغلا له على معافاته مما ابتلى به غیره

.

حدیث 329 :

 عن ابى جعفر علیه السلام قال : قال رسول الله صلى الله علیه و آله ثلاث خصال من کن فیه او واحده منهن کان فى ظن عرش الله یوم لا ظل الا ظله رجل اعطى الناس من نفسه ما هو سائلهم و رجل لم یقدم رجلا و لم یوخر رجلا حتى یعلم ان ذلک لله رضا و رجل لم یعب اخاه المسلم بعیب حتى ینفى ذلک العیب عن نفسه فانه لا ینفى منها عیبا الا بداله عیب و کفى بالمرء شغلا بنفسه عن الناس .

ترجمه : امام باقر علیه السلام روایت کند که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: سه خصلت وجود دارد که هر کس این سه خصلت یا یکى از آنها در او باشد در روزى که هیچ سایه اى جز سایه عرش الهى نیست در زیر سایه عرش الهى خواهد بود: یکى کسى که به مردم از جانب خود چیزى را عطا کند که خود نیز درخواست کننده آن چیز از مردمان است و دیگر کسى که قدمى از قدمى برندارد مگر اینکه بداند که این قدم برداشتنش رضایت و خوشنودى خداوند را در پى دارد و دیگر کسى که از برادر مسلمان خود عیبجویى نکند مگر زمانى که آن عیب دیگرى برایش ظاهر مى شود (پس ‍همواره مشغول به بر طرف کردن عیوب خویش است و با عیب دیگران کارى ندارد) و همین براى مرد کافى است که به خود مشغول باشد نه مردمان

پنج حدیث اول باب 36 :

این جلسه از چهارمین حدیث باب 34 تا انتهای باب 35:

حدیث 317 :

عن ابى عبدالله علیه السلام قال : ثلاث هم اقرب الخلق الى الله یوم القیامه حتى یفرغ من الحساب رجل لم تدعه قدره فى حال غضبه ان یحیف على من تحت یده و رجل مشى بین اثنین فلم یمل مع احدهما على الاخر بشعیره و رجل قال بالحق فیما له و علیه .

ترجمه :

 امام صادق علیه السلام فرمود: سه کس هستند که در روز قیامت نزدیکترین کسان به خداوند مى باشند تا زمانى که خداوند از حساب مردمان فارغ شود: یکى کسى که قدرت و توانایى اش او را در حال خشم به سوى ستم نمودن به زیر دستانش نمى خواند و دیگرى کسى که بین دو نفر رفت و آمد مى کند ولى حتى به اندازه یک دانه جو به یکى از آن دو بر علیه دیگرى تمایل پیدا نمى کند و دیگرى کسى که حق را مى گوید خواه به نفع او یا ضرر او باشد.

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 14.5 مگابایت

احادیث باب 33 تا چهارمین حدیث باب 32 :

حدیث 307 :

 عن ابى عبدالله علیه السلام قال : ان رجلا اتى النبى صلى الله علیه و آله فقال له : یا رسول الله اوصنى فقال له : فهل انت مستوص ان انا اوصیتک ؟ حتى قال له ذلک ثلاثا و فى کلها یقول الرجل نعم یا رسول الله فقال له رسول الله صلى الله علیه و آله فانى اوصیک اذا انت هممت بامر فتدبر عاقبته فان یک رشدا فامضه و ان یک غیا فانته عنه .

ترجمه :

307 - امام صادق علیه السلام فرمود: مردى نزد پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله آمد و عرض کرد: اى رسول خدا! مرا سفارشى فرما. حضرت تا سه مرتبه فرمود: ایا اگر تو را سفارشى نمایم سفارشم را مى پذیرى و به آن عمل مى کنى ؟

و مرد در هر مرتبه عرض کرد: آرى اى رسول خدا! رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: پس من تو را سفارش مى کنم که هرگاه آهنگ انجام کارى را نمودى در عاقبت و پایان آن کار اندیشه کن پس اگر انجامش درست و صواب بود انجام بده و اگر ناصواب بود از انجام آن باز ایست

دومین حدیث باب 31 تا انتهای باب 32 ؛

حدیث 298 :

 عن ابى عبدالله علیه السلام قال : مر على بن الحسین علیه السلام على المجذمین و هو راکب حماره و هم یتغدون فدعوه الى الغداء فقال : اما لو لا انى صائم لفعلت فلما صار الى منزله امر بطعام فصنع و امر ان یتنوقوا فیه ثم دعاهم فتغدوا عنده و تغدى معهم .

ترجمه :

امام صادق علیه السلام فرمود: امام سجاد علیه السلام در حالى که بر الاغى سوار بود به گروهى که بیمارى خوره داشتند و در حال چاشت خوردن بودند گذر کرد آنان حضرت را به چاشت دعوت کردند. حضرت فرمود: اگر روزه نبودم دعوت شما را اجابت مى کردم . (حضرت از آنان خداحافظى نمود) و وقتى که به منزل رسید دستور داد غذایى آماده کردند و فرمود که آن را نیکو بپزند سپس آن بیماران جذامى را به طعام دعوت کرد و همراه آنان به خوردن نشست .

تبیین و توضیح استاد رضا محمدی:

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 14.3 مگابایت

حدیث هشتم باب 28 تا انتهای حدیث اول باب 31 :

حدیث 292:

عن الحسن بن الجهم قال سالت الرضا علیه السلام فقلت له : جعلت فداک ما حد التوکل ؟ فقال لى : ان لاتخاف مع الله احدا قال : قلت : جعلت فداک فما حد التواضع ؟ فقال : ان تعطى الناس من نفسک ما تحب ان یعطوک مثله قلت : جعلت فداک اشتهى ان اعلم کیف انا عندک ؟ فقال : انظر کیف انا عندک ؟

ترجمه :

حسن بن جهم گوید: از امام رضا علیه السلام پرسیدم که : فدایت شوم حد توکل چیست ؟ حضرت فرمود: اینکه با وجود خدا از هیچ نترسى ، عرض کردم : فدایت شوم حد تواضع چیست ؟ حضرت فرمود: اینکه از جانب خود به مردم چیزى عطا کنى که دوست دارى همانند آن را به تو عطا کنند. عرض کردم : فدایت شوم دوست دارم که بدانم من در نزد تو چگونه ام ؟ حضرت فرمودن بنگر که من در نزد تو چگونه ام ؟

حجت الاسلام رضا محمدی توضیح می دهد:

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 12.9 مگابایت

 حدیث دوم از باب 28 تا حدیث هفتم همین باب:

حدیث 286:

 عن ابى عبدالله علیه السلام قال : فیما اوحى الله عزوجل الى داود علیه السلام یا داود: کما ان اقرب الناس من الله المتواضعون کذلک ابعد الناس من الله المتکبرون .

ترجمه :

امام صادق علیه السلام فرمود: در ضمن آنچه که خداوند عزوجل به حضرت داود علیه السلام وحى نمود آمده است : اى داود! همچنانکه نزدیکترین مردمان به خدا فروتنان هستند دورترین مردم از خدا متکبرانند.

حجت الاسلام رضا محمدی:

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 11.3 مگابایت

حدیث 273 (باب 27 - حدیث ششم) :

 عن ابى عبدالله علیه السلام قال : ایما اهل بیت اعطوا حظهم من الرفق فقد وسع الله علیهم فى الرزق و الرفق فى تقدیر المعیشه خیر من السعه فى المال و الرفق لایعجز عنه شى ء و التبذیر لا یبقى معه شى ء ان الله عزوجل رفیق یحب الرفق .

ترجمه :

امام صادق علیه السلام فرمود: هر اهل خانه اى که بهره اى از نرمى و مدارا نصیبشان گشته خداوند روزى آنان را وسعت دهد و مدارا در تدبیر زندگانى بهتر از وسعت در مال است و هیچ چیز از مدارا عاجز و وامانده نمى شود و با اسراف چیزى باقى نمى ماند و خداوند عزوجل مدارا کننده است و مدارا را دوست مى دارد.

استاد رضا محمدی:

حدیث 258 (چهارمین حدیث باب 26):

عن حفص بن ابى عایشه قال : بعث ابوعبدالله علیه السلام غلاما له فى حاجه فابطا فخرج على اثره لما ابطاه فوجده نائما فجلس عند راسه یروحه حتى انتبه فقال له ابو عبدالله علیه السلام یا فلان و الله ما ذلک لک تنام اللیل و النهار لک اللیل و لنا منک النهار.

ترجمه :

 حفص بن ابى عایشه گوید: امام صادق علیه السلام یکى از خدمتکاران را در پى حاجتى فرستاد، خدمتکار کندى نموده و دیر کرد پس ‍حضرت به دنبال او روانه شد پس او را یافت در حالى که به خواب رفته بود حضرت بالاى سر او نشست و شروع به باد زدن او نمود تا اینکه خدمتکار بیدار شد، حضرت فرمود: اى فلانى ! به خدا که درست نیست که هم شب و هم روز بخوابى بلکه شب براى خودت ولى روز را براى ما باش

استاد رضا محمدی:

حدیث 247 (دومین حدیث باب 25):

عن ابى عبدالله علیه السلام قال : قال رسول الله صلى الله علیه و آله : سیاتى على الناس زمان لاینال فیه الملک الا بالقتل - الى ان قال : - فمن ادرک ذلک الزمان فصبر على الفقر و هو یقدر على الغنى و صبر على البغضه و هو یقدر على المحبه و صبر على الذل و هو یقدر على العز آتاه الله ثواب خمسین صدیقا ممن صدق بى .

ترجمه :

امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: به زودى زمانى بر مردمان خواهد آمد که در آن زمان کسى به پادشاهى نمى رسد مگر با کشتن - تا آنجا که فرمود: - پس کسى که آن زمان را دریابد باید بر تنگدستى صبر کند با اینکه توانایى ثروتمند شدن را دارد و باید بر دشمنى صبر کند با اینکه توانایى محبت را دارد و بر خوارى صبر کند با اینکه مى تواند عزیز باشد، در این صورت خداوند به او پاداش پنجاه صدیقى که مرا تصدیق نموده اند را عطا مى کند.

استاد رضا محمدی:

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 14.5 مگابایت