دومین حدیث باب 31 تا انتهای باب 32 ؛
حدیث 298 :
عن ابى عبدالله علیه السلام قال : مر على بن الحسین علیه السلام على المجذمین و هو راکب حماره و هم یتغدون فدعوه الى الغداء فقال : اما لو لا انى صائم لفعلت فلما صار الى منزله امر بطعام فصنع و امر ان یتنوقوا فیه ثم دعاهم فتغدوا عنده و تغدى معهم .
ترجمه :
امام صادق علیه السلام فرمود: امام سجاد علیه السلام در حالى که بر الاغى سوار بود به گروهى که بیمارى خوره داشتند و در حال چاشت خوردن بودند گذر کرد آنان حضرت را به چاشت دعوت کردند. حضرت فرمود: اگر روزه نبودم دعوت شما را اجابت مى کردم . (حضرت از آنان خداحافظى نمود) و وقتى که به منزل رسید دستور داد غذایى آماده کردند و فرمود که آن را نیکو بپزند سپس آن بیماران جذامى را به طعام دعوت کرد و همراه آنان به خوردن نشست .
تبیین و توضیح استاد رضا محمدی:
جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 14.3 مگابایت
پیامبر اکرم (ص)
مَن صامَ یَوماً مِن رَجَبٍ إِیماناً وَاحتِساباً جَعَلَ اللّهُ تَبارَکَ وَتَعَالَیٰ بَینَهُ وبَینَ النّارِ سَبعینَ خَندَقاً، عَرضُ کُلِّ خَندَقٍ ما بَینَ السَّماءِ إِلَى الأَرضِ.
هر کس روزی از ماه رجب را از سر ایمان و برای خدا روزه بگیرد، خداوند ـ تبارک و تعالی ـ میان او و آتش [دوزخ]، هفتاد خندق فاصله میاندازد که عرض هر خندق، میان آسمان تا زمین است.
فضائل الأشهر الثلاثة: ص ١٧ ح ٢