و إذا وجدتَ من اهل الفاقة من یحمل لک زادک الی یوم القیامة ....
مولای
ما امیرالمؤمنین علیه الصلاة و السلام در ادامه وصایای نورانی خودشون به حضرت امام
مجتبی و همه فرزندان ایمانی و معنوی خودشوناینگونه امر فرمودند که برای پیمودن سفر
سخت و طولانی و پر ماجرای قیامت زاد و توشۀ با کیفیت بردارند و مهیای حرکت به طرف
قیامت با اندوخته هایی باشند که آن اندوخته ها در طی مسیر و در زمان رسیدن به مقصد
وبال آنها و اسباب سختی و عُسرت و شدّت بر آنها نباشد...
زیارت در حقیقت یک دیدار است، البته دیدار و ملاقات چند نوع است گاهی انسان به ملاقات کسی می رود که از او خوشش نمی آید یا به دیدار کسی می رود که با او دعوا کند ، اینها زیارت نیست، زیارت دیداری است که در آن عشق و علاقه و صمیمیت باشد، گاهی انسان با چشم سر به دیدار کسی می رود و گاهی قلبها با هم دیدار دارند در حالیکه بدنها از هم دور هستند و نوع سوم آن است که هم بدنها همدیگر را ملاقات می کنند و هم قلبها با هم یکی هستند...
«و فاز الفائزون بولایتکم ، بکم یُسلکُ إلی الرضوان»
واعلَم أنّ اامامک طریقاً ذا مسافةٍ بعیدةٍ و مشقّةٍ شدیدةٍ و أنّه لا غنی بک فیه عن حسن الارتیاد....
مولای ما امیرالمؤمنین علیه الصلاة و السلام در این فراز از وصیت خودشون به امام مجتبی (ع) فرمودند: پسرجانم! بدان و آگاه باش که راهی پر مشقت و بسیار طولانی و دراز پیش روی توست برای پیمودن این مسیر ، تلاش و کوشش فراوان و زاد و توشۀ به اندازه بردار به طوری که بار مسئولیت بر دوش تو سنگینی نکند، زیرا که بار سنگین در این مسیر برای تو سخت و عذاب آور خواهد بود...
در زیارت بین رائر و مزور سنخیت و تشابه هست یا حداقل باید باشد، چون اگر سنخیتی نداشته باشند اصلاً زیارت معنایی ندارد. اگر شباهتی هم وجود نداشته باشد باید تلاش کند این شباهت را ایجاد کند. اینکه به زائر گفته شده غسل کند، تسبیح و تقدیس کند ، قدمها را آهسته بردارد، و ... وجهش در این است که نسبت به مزور معرفت پیدا کند. یکی دیگر از این منابع که ایجاد معرفت می کند، همین زیارتنامه هاست...
" و إلی جدّکم بُعِثَ الروح الأمین"
واعلَم أنّ الإعجابَ ضِدُّ الصواب و آفة الألباب فاسعَ فی کَدحِکَ و لا تَکُن خازناً لِغَیرک ....
در جلسات گذشته از هدایت مولای ما امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب سلام الله علیه دریافتیم که خودپسندی و غرور نقطه مقابل راستی و قاتل درست اندیشی آفت عقلها و نابود کننده بنای ایمان مؤمنین است.
همچنین
دریافتیم که تلاش مجدّانه برای تأمین معاش و نیازهای خانواده در منطق حضرت علوی یک
ارزش مقدس و مبارکه و اینکه انسان با احتکار و عدم مصرف بهینه نعمتهای الهی بندگان
را در محرومیت و فقر نگه دارد یک ضد ارزش رسوا و یک خسارت ضد قابل جبران برای
انسانیّت انسان است....
پیروان اهل بیت و شیعیان امتیازات و اختصاصاتی دارند که شاید خودشان هم متوجه آن نعمتها نیستند مثل ماهی که در آب است و متوجه فضا نیست و وقتی خارج می شود از آن فضا تازه متوجه آن فضا می شود. بقیه اقوام و ملل مثل یک دریاچه یخ بسته هستند که ساکت و منجمد است ولی شیعه نعماتی دارد که به علت آگاه نبودن به ملکوت آن نعم متوجه آن نیست از جمله همین زیارتها که چون نمی توانیم ملکوت آن را ببینیم ، ارزش واقعی آن برای ما معلوم نیست...
رسیدیم به این جمله : موالیَّ لا أحصی ثناءکم و لا أبلُغُ من المدح کنهکم...
واعلَم أنّ الإعجابَ ضِدُّ الصواب و آفة الألباب فاسعَ فی کَدحِکَ و لا تَکُن خازناً لِغَیرک ....
آن حضرت پس از مذمّت و نفی عُجب به فرزند والامقامشان اینگونه می فرمایند که پسرجان! برای تأمین نیازهای زندگی خودت تلاش کن. در عین حال خزانه دار دیگری هم نباش !
در
منطق اسلام انسان بی عار و سربار یک موجود
بی ارزش و غیرقابل اعتنا به حساب می آید. در بیش از 200 آیه ققرآن کریم از عمل
انسان به عنوان معیار و ملاک شخصیت او یاد شده است...
زیارت در واقع تجدید عملی عهدی است که انسان در عالم الست با خلیفه خدا بسته و با زیارت آن عهد بازخوانی می شود.
وقتی انسان به زیارت امام و معصوم می رود ، می گوید که من آمده ام تا بگویم با شما هستم " إنّی سلمٌ لمن سالمکم و حربٌ لمن حاربکم" و با عهدی که با شما بستم استوار هستم و پیمان نشکستم...
رسیدیم به این فراز: " و جعلَنی مِمّن یقتصُّ آثارَکم و یسلُکُ سبیلَکم"
دریافت
حجم: 18.8 مگابایت
یا بنیّ اجعل نفسک میزاناً فیما بینک و بینَ غیرِکَ فَأحبِب لغیرِکَ ما تُحِبُّ لنفسک واکرَه له ما تکرَهُ لها ...
این بخش از وصایای حضرت امیر سلام الله علیه از یک شمول گسترده ای برخوردار است و تقریباً همه شئون زندگی انسانی خاصّه اهل ایمان را در خودش میگیرد به این معنا که هم دو شهروند معمولی در بدنه جامعه اسلامی نباید دل و زبانشان را آلوده به غیبت و تهمت و افترا و تحقیر دیگران بکنند و هم خواصّ و مهتران و صاحب منصبان و مقامات و عمّال حکومتی و شخصیتهای مرجع باید مراقب سخن گفتن و مواضع خودشان باشند و دل و زبانشان چه به لحاظ حقیقی و چه به لحاظ حقیقی و چه به لحاظ حقوقی از زشتیها و بدیها در امان بدارند....با زیارت، زائر در حوزه معنوی و کمالی امام قرار می گیرد و در واقع از امام اثر می پذیرد ، رقّت قلب پیدا می کند و ملکوتی می شود. یکی از اصحاب امام باقر علیه السلام به امام عرض کرد که ما وقتی در خدمت شما هستیم ، قلبمان نرم است و از دنیا و آنچه در آن است، می بُریم و حال خوشی داریم ولی وقتی از شما جدا می شویم دنیا و مادیات بر ما مسلط می شود و از این حالات جدا میشویم واین ما را نگران میکند ....
"و برئتُ إلی الله عزّ و جلّ من اعدائکم"
دریافت
حجم: 19.2 مگابایت
حضرت فاطمه سلام الله علیها
فَرَضَ اللّهُ الإِیمانَ تَطهیراً مِنَ الشِّرکِ... وَالزَّکاةَ زِیادَةً فِی الرِّزقِ.
خداوند ایمان را پاک کننده از شرک... و زکات را افزاینده روزى ساخت.
کتاب من لا یحضره الفقیه : ج ٣