سید رضی به نقل از حضرت علی (ع) در خطبه 114 آورده است؛ "الحمدلله الواصل الحمد بالنعم و النعم بالشکر..."حمد مخصوص خدایی است که حمد را با نعمتها پیوند داده یعنی اگر شکر کردی نعمت به دست می آید و نعمت خود به خود حمد ایجاد می کند . کلمه " الحمدلله" یعنی هر حمدی مال خداست ، هر حمد و ستایشی که در عالم وجود دارد خاصّ خداست . در حالیکه خیلی از حمدهایی که ما می کنیم مال خدا نیست. خیلی از تعریف و تمجیدهایی که ما می کنیم در مقام حمد و ستایش دیگران است و همه اینها با کلمه " الحمد لله" منافات دارد . در واقع ما به ندرت خدا را حمد می کنیم و غالباً ما حمد را به خدا نسبت می دهیم.... نکته بعدی اینکه حمد خدا با نعمت خدا متصل است . به دنبال حمد نعمت خواهد آمد . هر جا که ما خدا را حمد کردیم ، ما شایسته و لایق نعمت خواهیم بود با خود الحمد لله بالاترین حال و بالترین نعمت که همان شکر است را به دست آورده ایم...
.... در انتهای خطبه 113 حضرت امیر(ع) می فرماید:" و ما یمنع احدکم أن یستقبل أخاه بما یخاف من عیبه إلّا مخافة أن یستقبله بمثله" چه چیزی شما را از عیبجویی برادرتان باز می دارد؟ شما فقط عیبجویی نمی کنید که او هم با شما مقابله به مثل نکند و از شما عیبجویی نکند! این که اخلاق نیست این عین فلسفه اخلاق در غرب است . به گفته راسل: " من گاو همسایه را نمی دزدم چون اگر این کار را بکنم او هم می آید گاو مرا می دزدد . پس منفعت شخصی من این است که دزدی نکنم به عبارتی بدی نکن که بدی خواهی دید." این درست نیست ، ما باید کار خوب را یا برای خدا انجام دهیم یا برای اینکه خوب است. اگر خوبی کنیم که سر مردم کلاه بگذاریم مرتکب یک عمل ضد اخلاقی شده ایم .....
.... در طی 25 سال پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) اتفاقاتی در جامعهاسلامی رخ داد که مسلمانان به سمت دنیا گرایش پیدا کردند ، بعد از شهادت امیر مؤمنان وضع بدتر همشد به طوریکه بعد از 50 سال مردم بنده دنیا شدند و دین لقلقه زبان شد.لذا رویکرد حضرت علی (ع) در خطبه هایشان بیشتر روی دنیا متمرکز شده و از طرف دیگر سرمنشأ همه گناهان و خطاها محبت دنیا است ....
...اگر نعمتی نازل شود اینها خوشحال نمی شوند و اگر بلایی نازل شود هم دچار ناراحتی و قنوط نمی شوند چون از دنیا رفته اند . پس برایشان فرق ندارد که در دنیا چه اتفاقی می افتد! می توان این فراز از خطبه را اینگونه هم معنا کنیم که: اینها اگر مشمول نعمتی شوند ، خوشحال نمی شوند و اگر هم محروم از نعمتی بشوندناراحت نمی شوند . مثلاً فرض کنید الآن که در برزخ هستند اگر در بهشت برزخی باشند حالشان خوش نیست چون هنوز حساب و کتابشان کامل نیست و اگر در عذاب و سختی هستند نا امید نمی شوند چون ممکن است بستگان و فرزندانشان برایشان هدیه ای بفرستند....
....مطلوب ما خداست که ثروت آفرین است . قدرت آفرین است . اگر به جای خدا به ما پُست دادند و ما خوشحال و راضی شدیم در واقع به پستانک راضی شده ایم. اگر کسی را دنیا آرام کرد ، معلوم می شود که بچه شیرخواره است که نمی فهمد و سرش را کلاه گذاشته اند.!! حضرت می فرماید: شما با دنیا آرام می شوید؟! شما به خاطر خوردن مردار حرص می ورزید؟؟...
استاد در تبیین خطبه 111 نهج البلاغه پیرامون نزول بلا فرمودند :
خداوند با بلا از بنده مؤمنش دلجویی می کند. همانطوریکه کسی که مسافرت رفته برای اهل و خانواده اش سوغات تهیه می کند. البته دو نوع بلا داریم : بلا در ضرّاء و بلا در سرّاء! این بلا گاهی ممکن است در ثروت و دارایی باشد و گاهی ممکن است در فقر باشد به هر حال بلا بر مؤمن نازل می شود و چهل روز نمی گذرد که مؤمن بلا نداشته باشد.
حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام) در خطبه 110 معروف به خطبه دیباج پیرامون صله رحم می فرماید:
صله رحم مال را زیاد می کند و مرگ را به تأخیر می اندازد.
ارحام به کسانی می گویند که در یک رحم به هم متصل می شوند. از نظر کلام عرب در این حس (منشأ تولید مثل ) مرد و زن یکسان هستند . پدر و مادر نزدیکترین رحم هستند به عنوان والدین در روایات داریم که دو سال راه برو تا صله رحم نسبت به پدر ومادرت انجام دهی ! هر چه فاصله از رحم بیشتر می شود اهمیت آن کمتر می شود. ...
هر چند مصداق عرفی صله رحم رفت و آمد است ولی مصداقهای دیگری هم دارند. مثل رفع گرفتاری او ولو اینکه فرصت نکنیم پیش او برویم . نامه فرستادن (پیامک زدن ، ایمیل ، وی چت و ... از مصادیق نامه است )و ... در روایات داریم صله رحم کنید ولو با شربتی آب ، یا سلام و ....
استاد محمدی در تبیین فراز آخر خطبه الزهراء درباره پیامبر اکرم صلوات الله علیها به نقل از امیر المؤمنین فرمودند:
پیامبر دنیا را از قلبش بیرون کرد و با قلبش از آن ریگردان شد لذا در قلب پیامبر دنیا جایی نداشت و یاد دنیا را در نفس خود میراند .
همه بد بختیهای ما این است که دنیا قلب ما را گرفته و پر کرده ، در نتیجه همه کار می کنیم به خاطر این دنیا ! و این در واقع منشأ همه خطرات و گناهان و گرفتاریها است؛
"حُبُّ الدنیا رأسُ کلُّ خطیئةٍ" محبت دنیا سرچشمه همه خطاها و گرفتاریهاست. وقتی انسان از دنیا یاد می کند .....