اذیت نکن
پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرماید: «من کان له امراة تؤذیه لم یقبل الله صلاتها ولا حسنة من عملها حتی تعینه وترضیه وان صامت الدهر وقامت واعتقت الرقاب وانفقت الاموال فی سبیل الله وکانت اول من ترد النار ثم قال: وعلی الرجل مثل ذلک الوزر والعذاب اذا کان لها مؤذیا ظالما؛

کسی که زنی دارد که [آن زن] به او آزار می رساند، خداوند نماز و کارهای نیک زن را نمی پذیرد تا اینکه به مرد کمک و او را راضی کند، اگر چه این زن تمام عمر را روزه بگیرد و نماز بخواند و بندگان را آزاد و دارایی [اش] را در راه خدا انفاق کند. این زن نخستین کسی است که وارد آتش جهنم می شود . سپس حضرت فرمودند: مرد نیز چنین گناه و عذابی دارد اگر زنش را آزار رساند و [به او] ستم کند».

تلاوت صفحه 588 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی :

آیه شماره 32  از سوره مبارکه نور
 وَ أَنْکِحُوا الْأَیامى‏ مِنْکُمْ وَ الصَّالِحینَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ
مردان و زنان بى‏ همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را؛ اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى‏ نیاز مى ‏سازد؛ خداوند گشایش ‏دهنده و آگاه است!
نکات تفسیری :

1- خانواده و جامعه، مسئول ازدواج افراد بى‏ همسر است. «و اَنکِحوا»
2- لازم نیست خواستگارى، از طرف خاصّى باشد، هر یک از طرفین ازدواج مى‏ توانند پیش قدم شوند. «و اَنکحوا»
3- تنها سفارش به ترک نگاه حرام، کافى نیست، براى ازدواج جوانان باید اقدام کرد. «یَغضّوا، یَغضُضن، انکحوا»
4 - در تأمین نیازهاى جنسى، فرقى میان انسان‏ها نیست. (زن، مرد، غلام و کنیز) «منکم، عبادکم، امائکم»
5- خداوند، تأمین زندگى عروس و داماد را وعده داده است و ازدواج، وسیله وسعت و برکت زندگى است. «یغنهم اللّه»

کسی که بود شکافنده‌ی تمام علوم                              هزار حیف که از زهر کینه شد مسموم
سر تو باد سلامت یا رسول ‌الله                                    وصّی پنجم تو کشته شد، ولی مظلوم

این روزها، آسمان مدینه دیگر بار، در پس غروب غم، کز کرده است. بقیع، دوباره سیاه پوشیده است. و باز زخمی عمیق بر جگر شیعه.

این بار، پنجمین ناخدای کشتی ایمان، او که دریا دریا علم، از سینه ‏اش جاری بود و واژه واژه عشق، از نگاهش سرازیر، او که از کلامش وحی می‏ جوشید و از زبانش باران حدیث می‏ بارید، چهره در خاک کشیده است؛ مظلوم و غریب.

نمی ‏دانم چرا سرنوشت اهل‏ بیت ‏رسول صلی‏ الله ‏علیه‏ و ‏آله ‏و سلم را با اشک و خون گره زده ‏اند؟

کوچک بودی که عطش و آتش کربلای بزرگ جدت را دیدی و با آن نگاه کودکانه گریستی؛ آن هنگام که پدرانت را تشنه کام به خاک و خون کشیدند.

سر حسین علیه‏ السلام را بر فراز نیزه‏ ها به تماشا نشستی، تا به وقتش مراسم مرثیه خوانی صحرای عرفات را برای افشاگری بنی امیه وصیت کنی. ماندی تا دردها را روایت کنی و حدیث زخم بگویی.

فقه، تا همیشه وام‏دار روایت توست. دین، تا هماره مدیون مجاهدت توست.

و حالا، این تویی که در آغوش پدر سجاده نشینت در گوشه‏ ی بقیع، آرام گرفته‏ ای.

دیگر مدینه صدای نافذ تو را نخواهد شنید.

از این پس، مردم، آرزوی شنیدن فریاد فتوای تو را به گور خواهند برد.

از این پس، هیچ اشکی نخواهد ریخت؛ مگر در پای مظلومیت تو.

از این پس، هیچ آهی از دل بر نخواهد خاست؛ مگر در نفرین آنان که جانت را به زهر کینه ستاندند.

از این پس، همه‏ ی مرثیه‏ ها، اندوه تو را به سوگ می‏ نشینند.

اینک با این چشم گریان، با این دل آتشین و بی‏کران اندوه، با این جان سوخته و این جهان ماتم، چه کنیم؟! با این روزهای تیره‏ تر از شب چه بگوییم؟!

ای شب! کاش آن فاجعه را در سیاهی دل خود پنهان می‏کردی و بر دل‏هامان، داغی دیگر به امانت نمی ‏گذاشتی!

در مصیبتی چنین جانسوز، تنها راه چاره اشک است؛ اشک، این چراغ روشن دل، که در تاریکی‏ها راه را می‏ نمایاند و درد را به صبوری می‏ خواند. آری! اشک، این یگانه دسته گلی که مزارهای بی‏ شمع و چراغ بقیع را آذین بسته است.

آری! بقیع، این نماد مظلومیت شیعه در همیشه‏ ی تاریخ، زیارتگاه دل‏های عاشقی است که قرار خود را در پس دیوار آن جستجو می‏ کنند؛ آن جا که اشک، اجتناب‏ ناپذیر است و سوختن ناگزیر. و آن هم که یک سالی است با نامردمی آل سعود ، این شجره خبیثه از شیعیان ایران دریغ داشته شده! 

 یا صاحب الزمان سرت سلامت ، آقا! می شود امسال بجای ما در بقیع زیارتنامه بخوانی!

به امید روزی که با سقوط این شجره ملعونه بتوانیم مزار با خاک یکسان امام باقر علیه‏ السلام را، با نم‏ نم باران چشم‏هایمان، به طواف بنشینیم. زیارت نامه‏ ی سراسر خون فرزندان رسول اللّه صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله‏ و سلم را، با آه آتشین، ترجیع ‏وار زمزمه کنیم و در التهاب خاکستری رنگ فراق امامان مظلوممان بسوزیم.
.

رضایت و شفاعت
امام باقر (علیه السّلام) می فرماید: «لا شفیع للمراة انجح عند ربّها من رضا زوجها؛

برای زن هیچ شفیعی نزد پروردگارش به اندازه رضایت شوهرش سودمندتر نیست».

تلاوت صفحه 587 :

آیه شماره 37  از سوره مبارکه حج
 لَنْ یَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لکِنْ یَنالُهُ التَّقْوى‏ مِنْکُمْ کَذلِکَ سَخَّرَها لَکُمْ لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلى‏ ما هَداکُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنینَ
نه گوشتها و نه خونهاى آنها، هرگز به خدا نمى‏ رسد. آنچه به او مى‏ رسد، تقوا و پرهیزگارى شماست. این گونه خداوند آنها را مسخّر شما ساخته، تا او را بخاطر آنکه شما را هدایت کرده است بزرگ بشمرید؛ و بشارت ده نیکوکاران را
نکات تفسیری :

1- خداوند به تکالیفى که انجام مى‏ دهیم، نیازى ندارد. «لن یَنالَ اللّه لُحومها»
2- در وراى مسائل ظاهرى دین، اهداف والاترى وجود دارد. (به ظاهر دستورات دینى بسنده نکنیم، داشتن اخلاص و روح تعبّد و تسلیم در برابر فرمان خداوند، باطن احکام الهى است). «و لکن یَنالُه التّقوى‏»
3- رابطه‏ ى انسان با خداوند از راه تقواست. «یَنالُه التّقوى‏ منکم»
4- خدا را به بزرگى یادکردن، یک نوع شکر الهى است. «لتکبّروا اللّه على ماهداکم»

لجبازی هرگز
پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرماید: «خیر نسائکم الودود الولود المؤاتیة وشرها اللجوج؛

بهترین زنانتان زنی است که با محبت، فرزندآور و سازگار باشد، و بدترین آنان زنی است که لجباز باشد».

تلاوت صفحه 586 :

آیه شماره 32  از سوره مبارکه حج
 ذلِکَ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ
این است (مناسک حج)! و هر کس شعائر الهى را بزرگ دارد، این کار نشانه تقواى دلهاست‏
نکات تفسیری :

سرانجام ناسپاسی
امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: «ایما امراة قالت لزوجها: ما رایت قط من وجهک خیرا فقد حبط عملها؛

هر زنی به شوهرش بگوید: من از تو هرگز خیری ندیدم، [ثواب] کارش از بین می رود».

تلاوت صفحه 585 :

آیه شماره 132  از سوره مبارکه طه
 وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْها لا نَسْئَلُکَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُکَ وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى
خانواده خود را به نماز فرمان ده؛ و بر انجام آن شکیبا باش! از تو روزى نمى‏ خواهیم؛ (بلکه) ما به تو روزى مى‏ دهیم؛ و عاقبت نیک براى تقواست‏.
نکات تفسیری :

1- رهبر جامعه ‏ى اسلامى نباید از خانواده خود غافل باشد. «وامر اهلک بالصلوة»
2- مرد نسبت به سرنوشت فکرى و دینى خانواده خود مسئول است و تنها رعایت امور مادّى آنان کافى نیست. «وأمر اهلک»
3- موضوع نماز در خانواده داراى اهمیت خاصى است، باید والدین بر آن اصرار کنند.(164) «وأمر اهلک بالصلوة واصطبر علیها»
4- خداوند از عبادت ما سودى نمى ‏برد، ثمره‏ ى آن به خود ما باز مى‏ گردد. «لانسئلک رزقا»
5- سفارش به نیکى‏ ها باید جدّى و همراه بیان آثار باشد. «وامر اهلک... والعاقبة للتّقوى»
6- نماز، زمینه‏ ساز پاکدامنى و تقواست. «وأمر اهلک بالصلوة... والعاقبة للتقوى»
7- حسن عاقبت در سایه ‏ى تقواى الهى است، نه مادّیات. «والعاقبة للتقوى»

از دیگر احادیث توصیه شده به بانوان متأهل کلام رسول خداست:

عطر مهر و محبت
پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرماید: «للرجل علی المراة ان تلزم بیته وتودده وتحبه وتشفقه وتجتنب سخطه وتتبع مرضاته وتوفی بعهده ووعده ؛ حق مرد بر زن این است که [زن] ملازم خانه او باشد، و به شوهرش دوستی و محبت و دلسوزی کند، و از خشم وی دوری گزیند، و آنچه را مورد رضایت اوست انجام دهد، و به پیمان و وعده وی وفادار باشد».