رحمت خدا از آن کدبانویان است
امام صادق (علیه السّلام) از پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و سلّم روایت می کند:«ایما امراة دفعت من بیت زوجها شیئا من موضع الی موضع ترید به صلاحا نظر الله الیها ومن نظر الله الیه لم یعذبه؛

هر زنی که در خانه شوهرش چیزی را برای سامان دادن وضع خانه جابه جا کند، خداوند نظر [رحمت] به او می کند . و هر کس مورد نظر [رحمت] خدا قرار گیرد، خدا عذابش نمی کند».

چون جامه که بر قامت زیبــــــا بنشیند         مهر تو به دلهای مصــــــفا بنشیند
هرکس به دلش مهر تو آقــــــا بنشیند          مهرش به دل حضرت زهرا بنشیند
 لطف خود زهراست که ما اهل یقینیم           آن روز دعــا کرده که امروز چنینیم

امام علی النقی پیشوای دهم شیعیان و دوازدهمین نور از انوار عصمت و طهارت، در نیمه ذی الحجه سال 212، در محلی در حوالی مدینه، چشم به جهان گشود و با نور وجودش جهان را غرق در سرور کرد و لطف خدا از دریچه پر فیض وجودش جاری شد. آسمان و زمین مدینه ازندای تبریک و تهنیت فرشتگان مقرب الهی پر شد و قلب آسمانیان به دمیدن خورشیدی دیگر در آسمان ولایت شادمان گشت.

امروز صدای هلهله فرشتگان در آسمان مدینه شوری تازه بر پا کرده است. خانه امام جواد علیه السلام را شوری دیگر در بر گرفته است. غنچه ای از تبار عصمت، در بوستان آل طه شکفته و عطر وجودش شیفتگان را سرمست کرده است. امام جواد علیه السلام فرزند گرامی اش را در آغوش گرفته و نور امامت و ولایت را در پیشانی مبارکش می نگرد. جانشینی دیگر برای نور افشانی پا به عرصه وجود نهاد. تالطف خدا هم چنان بر بندگان صالحش فرو بارد.

سمانه مغربیه، مادر امام دهم علیه السلام ، بانویی بزرگوار و باتقوا بود.

امام هادی علیه السلام ، در سنین کودکی، زمانی که تنها هشت سال از عمر شریفش می گذشت، به امامت رسید. آن امام بزرگوار در هشت سالگی، با شهادت جانسوز پدر بزرگوارش امام جواد علیه السلام ، ردای امامت را به دوش گرفت و چون پدر و اجداد پاک و مطهرش به هدایتگری پرداخت. آن امام همام، هر چند در کودکی به امامت رسید، امّا چشمه ای جوشان از علم و دانایی و حکمت بود، و در دورانی که سرشار از اختناق و نابسامانی و لبریز ازستمگری های خلفای عباسی بود. هرچند اندک اندک از هیبت، عظمت و قدرت دستگاه عباسیان کاسته می شد، امّاهم چنان فشار بر علویان و مبارزه با تفکرات اسلامی به شدت اِعمال می شد. امام هادی علیه السلام مدت بسیاری از دوران امامت خود را در سامراء تحت مراقبت و نظارت دستگاه خلافت به سر می برد. هرچند به ظاهر امام را محترم داشته و آزاد گذاشته بودند، اما در واقع، امام هادی علیه السلام بیشتر مدت امامت خود را در زندان نظامی عباسیان گذراندند. امّا این مراقبت های شدید راه بر هدایتگری و اعمال نفوذ امام نمی بست و امام به صورت مخفیانه، به فعالیت های پرثمر خود مشغول بودند.

بیراهه نرفتیم اگر هادی ما اوست    

                                    ذکر ولی الله همان جلوه ی یا هوست
چون شیشه ی عطری که به یک واسطه خوشبوست
                                             در چنته ی ما نیست به جز مرحمت دوست

تلاوت صفحه 596 :

آیه شماره 22  از سوره مبارکه فرقان
 یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلَئکَةَ لَا بُشْرَى‏ یَوْمَئذٍ لِّلْمُجْرِمِینَ وَ یَقُولُونَ حِجْرًا محَّجُورًا
(آنها به آرزوی خود می‏ رسند،) اما روزی که فرشتگان را می‏ بینند، روز بشارت برای مجرمان نخواهد بود (بلکه روز مجازات و کیفر آنان است)! و می‏ گویند: «ما را امان دهید، ما را معاف دارید!» (اما سودی ندارد!)
نکات تفسیری :

مستکبرانى که توقّع نزول فرشتگان را بر خود داشتند، هیچ‏گونه بشارتى از هیچ ناحیه ‏اى دریافت نمى‏ کنند. «لا بشرى‏ یومئذ للمجرمین»

تامین امنیت روانی همسر
پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و سلّم می فرماید: «حق الرجل علی المراة انارة السراج واصلاح الطعام وان تستقبله عند باب بیتها فترحب وان تقدم الیه الطست والمندیل وان توضئه وان لاتمنعه نفسهآ الا من علة؛

حق مرد بر زن این است که چراغ خانه را روشن سازد؛ غذای مطبوع فراهم کند; و تا در خانه اش به پیشواز او برود و به او خوشامد بگوید; و تشت آب و حوله را برای او آماده کند و دست های او را بشوید; و بدون دلیل (عذر شرعی) مانع شوهر نسبت به نفس خودش نشود».

تلاوت صفحه 595 :

آیه شماره 28  از سوره مبارکه مؤمنون
  فَإِذَا اسْتَوَیْتَ أَنتَ وَ مَن مَّعَکَ عَلىَ الْفُلْکِ فَقُلِ الحْمْدُ لِلَّهِ الَّذِى نجَّئنَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ
و هنگامی که تو و همه کسانی که با تو هستند بر کشتی سوار شدید، بگو: «ستایش برای خدایی است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید!»
نکات تفسیری :

1- دورى از ستمگران و نجات از سلطه‏ ى آنان، یکى از نعمت‏ هاى الهى است. «الحمدللّه الّذى نجّانا»
2- براى هر نعمتى شکرى لازم است. «الحمدللّه الّذى نجّانا»
3- بهترین صیغه‏ ى شکر، کلمه مبارکه‏ ى «الحمدللّه» است.
4- به خاطر نابودى و هلاکت دیگران خدا را شکر نکنید، بلکه براى نجات خود شکر کنید. «نجّانا» نفرمود: «اهلکهم»
5 - کشتى، وسیله‏ است ولى نجات کار خداوند است. «نجّانا»

شهری در بهشت خدا
امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: «ما من امراة تسقی زوجها شربة من مآء الا کان خیرا لها من عبادة سنة صیام نهارها وقیام لیلها ویبنی الله لها بکل شربة تسقی زوجها مدینة فی الجنة وغفر لها ستین خطیئة؛

هر زنی که به شوهرش مقداری آب دهد، برای او بهتر از عبادت یک سال است که روزهایش روزه باشد و شب هایش عبادت کند . و خداوند به جای هر مقدار آبی که به شوهرش بنوشاند، شهری در بهشت برایش می سازد و شصت گناهش را می آمرزد».

تلاوت صفحه 594 :

آیه شماره 23  از سوره مبارکه احزاب
 مِنَ الْمُؤْمِنینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدیلاً
بعضى از مؤمنان مردانى هستند که بر هر چه با خدا عهد بستند وفا کردند، پس بعضى‏شان از دنیا رفتند، و بعضى دیگر منتظرند و هیچ چیز را تبدیل نکردند
نکات تفسیری :

1- دفاع از حقّ تا مرز شهادت، نشانه‏ ى صداقت در ایمان است. «صدقوا ما عاهدوا اللّه»
2- تعهّد، لازم الاجرا و عمل به آن نشانه صداقت است. «صدقوا ما عاهدوا»
3 - بزرگداشت شهدا، پیام و درسى قرآنى است. «فمنهم من قضى نحبه»
4- انتظار شهادت نیز یک ارزش است. «و منهم من ینتظر» آمادگى براى لقاى خداوند، از صفات مؤمنان است.
5- باب شهادت باز است. «و منهم من ینتظر»
6 - شهادت برخى مؤمنان، عامل عقب نشینى یا دلسردى دیگر مؤمنان نمى‏ شود. (مؤمن با این‏که شهادت دوستان و عزیزان خود را مى‏ بیند، باز خود در انتظار شهادت است) «و منهم من ینتظر»
7- مؤمنان واقعى پایبند عهد و پیمان خود با خدا هستند و هیچ چیز حتّى شهادت دوستان و عزیزان، روحیه آنان را تغییر نمى‏دهد. «و ما بدّلوا تبدیلا»

در این کارها نیز به او کمک کن
پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرماید:
«ایما امراة اعانت زوجها علی الحج والجهاد او طلب العلم اعطاها الله من الثواب ما یعطی امراة ایوب علیه السّلام؛

هر زنی که در حج و جهاد و دانش اندوزی به شوهرش کمک کند، خداوند آن پاداشی را که به زن حضرت ایوب (علیه السّلام) داده است، به او می دهد».

تلاوت صفحه 593 :

آیه شماره 27  از سوره مبارکه مؤمنون
 فَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنَا وَ وَحْیِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُکْ فِیهَا مِن کُلٍ‏ّ زَوْجَینْ‏ِ اثْنَینْ‏ِ وَ أَهْلَکَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لَا تخَُاطِبْنىِ فىِ الَّذِینَ ظَلَمُواْ إِنهَُّم مُّغْرَقُونَ
ما به نوح وحی کردیم که: «کشتی را در حضور ما، و مطابق وحی ما بساز. و هنگامی که فرمان ما (برای غرق آنان) فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (که نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یک از انواع حیوانات یک جفت در کشتی سوار کن; و همچنین خانواده‏ ات را، مگر آنانی که قبلا وعده هلاکشان داده شده ( همسر و فرزند کافرت); و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، که آنان همگی هلاک خواهند شد.
نکات تفسیری :

1- تقاضاى نصرت الهى، با تلاش انسان منافاتى ندارد. «اِصنَع الفُلک» انبیا در کنار دعاهاى خود کار هم مى‏ کردند.
2 - حتّى همسر و فرزند پیامبر هم اگر نااهل باشند، مورد قهر الهى قرار مى‏ گیرند. «الاّ من سبق علیه القول»
3- شفاعت، همه‏ جا کارساز نیست. «ولاتخاطبنى» شفاعت انبیا با اذن الهى است.

مهمان، با اجازه شوهر
پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و سلّم می فرماید: «ایها الناس ان لنسآءکم علیکم حقا ولکم علیهن حقا حقکم علیهن [ . . . ان ] لا یدخلن احدا تکرهونه بیوتکم الا باذنکم؛

مردم! زن های شما بر شما حقی دارند و شما هم بر آنان حقی دارید . حق شما بر آنان این است که کسی را که شما رضایت ندارید، بدون اجازه به منزلتان وارد نکنند».