" السلام علیکم یا أبواب الایمان" چه طور امام باب ایمان می شود؟ به چند وجه می توان این مطلب را فهمید: 1/ اگر کسی به امام ایمان آورد معلوم است که به پیغمبر ایمان اورده ، معلوم میشه به خدا ایمان آورده...کسی که جانشین پیغمبر را قبول دارد ، بالتبع پیغمبر را هم قبول دارد، کسی که پیغمبر را قبول دارد، به خدا هم ایمان دارد. اینها بر هم مترتّب هستند. پس ایمان به امام درب ورود به ایمان است...

مهمترین فرازهای سخنان حضرت امیر علیه السلام در باره قتل عثمان در نامه 28 بیان شده است که قسمت هایی از آن در درس 17 بیان و فراز دیگری از آن در این درس(23) آمده است؛ که حضرت در پاسخ معاویه که گفته بود : " بین من و یارانم و تو شمشیر باید حکم کند" می فرماید من را در حین گریستن و ناراحتی خنداندی!!!!!1

برای دریافت فایل صوتی کلیک کنید.
حجم: 12.3 مگابایت

... خدا را از چه راهی می توان شناخت؟ از کدام یک از آن 4 راه شناخت می توان به خدا رسید؟ علم از نوع ماده است و از راه تجربه به دست می آید، خدا نه ماده است و نه تجربه پذیر ، پس از راه علم شناسایی نمی شود. عقل فقط مفاهیم را بررسی می کند و می فهمد، پس از راه عقل نیز نمی توان خدا را شناخت، با دل اگر بخواهیم خدا را بشناسیم 4 سال باید سیر و سلوک و تهذیب نفس داشته باشیم تا جلوه هایی از نور حق در دل ما منعکس شود ...

برای دریافت فایل صوتی کلیک کنید.
حجم: 17.3 مگابایت

جلسه 11 :

گاهی به مسائلی مبتلا شدیم. گاهی در زندگی مسائلی برای ما بوجود آمده که مأیوس شدیم، چند صباحی که از قضیه گذشت و آثار آن و حکمت آن بر اساس اراده الهی بر ما روشن شد، فکر ما خلاقیت و مواجیّت پیدا کرد ، می فهمیم چه اشتباهی آن روز مرتکب شدیم... امام سلام الله علیه می فرماید: " در برخورد با ابتلائات درنگ کن" به هر علمی احترام بگذار، بفهمش بعد قبول یا ردش کن...
 

برای دریافت فایل صوتی کلیک کنید.
حجم: 10.8 مگابایت

جلسه ششم:

جلسه اول :

همه انسانها با فطرت دینی آفریده می شوند. این دین پایدار ، دینی است که در فطرت تک تک مردم قرار گرفته است. دین فطرت الهی است و شناخت دین در نهاد همه ما وجود دارد. و اهل بیت در تفسیر این آیه فطرت را به توحید تفسیر کرده اند و این نشان دهنده این است که خداشناسی فطری و بدیهی است و دلیل و برهان نیاز ندارد . از آیاتی که این موضوع را اثبات می کند آیه میثاق یا آیه عالم ذرّ است. همه انسانها در یک زمانی ، یک مرحله ای، یک جایی به خدا اعتراف کردند ودر پسخ " ألست بربّکم" گفتند: " قالوا بلی" فهمیدیم، ما درک می کنیم ، می دانیم. پس وجود خدا بدیهی است و نیازی به دلیل و برهان ندارد. انسانها خود به خود به خدا میل و گرایش دارند...
 

برای دریافت فایل صوتی کلیک کنید.
حجم: 17.3 مگابایت

زندگی حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام در طول تاریخِ زندگی پنجاه و چند ساله‌ی آن بزرگوار، همه درس است: دوران کودکی او درس است، دوران جوانی او درس است، در دوران امامت امام حسن علیه‌السّلام رفتار او درس است، بعد از شهادت امام حسن علیه‌السّلام رفتار او همه درس است.

این‌جور نبود که کار امام حسین فقط در آن روز آخر باشد، لکن حادثه‌ی کربلا این‌قدر عظمت دارد، این‌قدر درخشنده است که مثل خورشیدی همه‌ی نورهای دیگر را تحت‌الشّعاع قرار میدهد؛ والّا خطابه‌ی امام حسین علیه‌السّلام خطاب به علما و بزرگان و صحابه و تابعین در منی‌ - که در کتب حدیث ذکر شده است - یک سند تاریخی است؛ نامه‌ی آن بزرگوار خطاب به علما و بزرگان و پایه‌ها و ارکان دینی در زمان خودش - «ثُمَّ انتُم ایَّتُها العِصابَة، عِصابَةٌ بِالعِلمِ مَشهورَة...» که در کتب معتبر حدیث نقل شده است - یک سند تاریخی مهم است؛ رفتارهای آن بزرگوار؛ برخوردش با معاویه، نامه‌اش به معاویه؛ حضورش در کنار پدر در دوران کوتاه خلافت امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاة و السّلام؛ همه‌ی اینها قدم‌ به‌ قدم درس است؛ منتها حادثه‌ی عاشورا چیز دیگری است.

درس حسین‌بن‌علی علیه‌الصّلاة و السّلام به امّت اسلامی این است که برای حقّ، برای عدل، برای اقامه‌ی عدل، برای مقابله‌ی با ظلم، باید همیشه آماده بود و باید موجودی خود را به میدان آورد؛ در آن سطح و در آن مقیاس، کار من و شما نیست؛ امّا در سطوحی که با وضعیّت ما، با خُلقیّات ما، با عادات ما متناسب باشد چرا؛ باید یاد بگیریم.

امه‌ی آن بزرگوار خطاب به علما و بزرگان و پایه‌ها و ارکان دینی در زمان خودش:

ثُمَّ أَنْتُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ عِصَابَةٌ بِالْعِلْمِ‏ مَشْهُورَةٌ وَ بِالْخَیْرِ مَذْکُورَةٌ وَ بِالنَّصِیحَةِ مَعْرُوفَةٌ وَ بِاللَّهِ فِی أَنْفُسِ النَّاسِ مَهَابَةٌ یَهَابُکُمُ الشَّرِیفُ وَ یُکْرِمُکُمُ الضَّعِیفُ وَ یُؤْثِرُکُمْ مَنْ لَا فَضْلَ لَکُمْ عَلَیْهِ وَ لَا یَدَ لَکُمْ عِنْدَهُ تَشْفَعُونَ فِی الْحَوَائِجِ إِذَا امْتَنَعَتْ مِنْ طُلَّابِهَا وَ تَمْشُونَ فِی الطَّرِیقِ بِهَیْبَةِ الْمُلُوکِ‏ وَ کَرَامَةِ الْأَکَابِرِ أَ لَیْسَ کُلُّ ذَلِکَ إِنَّمَا نِلْتُمُوهُ بِمَا یُرْجَى عِنْدَکُمْ مِنَ الْقِیَامِ بِحَقِّ اللَّهِ وَ إِنْ کُنْتُمْ عَنْ أَکْثَرِ حَقِّهِ تَقْصُرُونَ فَاسْتَخْفَفْتُمْ بِحَقِّ الْأَئِمَّةِ فَأَمَّا حَقَّ الضُّعَفَاءِ فَضَیَّعْتُم‏... .
ترجمه :
امام حسین علیه‌السلام فرمودند: ... سپس شما اى گروه، گروهى که به علم شهرت دارید، و به نیکى از شما یاد مى‏‌کنند، و به خیر خواهى و اندرزگویى شناخته‌‏اید، و به سبب خدا در نزد مردمان صاحب احترامید، و بزرگان از شما بیمناکند، و ناتوانان شما را بزرگ مى‏‌دارند، و آن کس که فضلى و حقى براو ندارید شما را بر خود برمى‏‌گزیند، شما که در باره نیازمندیهاى مردم میانجیگرى مى‏‌کنید و در راهها با هیئت شاهان و احترام سران و بزرگان گام برمى‏‌دارید، آیا همه‏ اینها بدان امید نیست که به استوار داشتن حق خدا قیام کنید؟ اگر چه درباره این امر کارى که باید نکردید، چنان که حق امامان را نیز ناچیز شمردید، و همچنین حق ناتوانان را ضایع کردید.

بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اقشار مختلف مردم - 1392/03/22