عاشورا یک حادثه‌ی تاریخىِ صرف نبود؛ عاشورا یک فرهنگ، یک جریان مستمر و یک سرمشق دائمی برای امت اسلام بود. حضرت ابی‌عبداللَّه (علیه‌السّلام) با این حرکت - که در زمان خود دارای توجیه عقلانی و منطقی کاملاً روشنی بود - یک سرمشق را برای امت اسلامی نوشت و گذاشت. این سرمشق فقط شهید شدن هم نیست؛ یک چیزِ مرکب و پیچیده و بسیار عمیق است. سه عنصر در حرکت حضرت ابی‌عبداللَّه (علیه‌السّلام) وجود دارد: عنصر منطق و عقل، عنصر حماسه و عزت، و عنصر عاطفه.

عنصر منطق و عقل در این حرکت، در بیانات آن بزرگوار متجلی است؛ قبل از شروع این حرکت، از هنگام حضور در مدینه تا روز شهادت. جمله، جمله‌ی این بیانات نورانی، بیان‌کننده‌ی یک منطق مستحکم است. خلاصه‌ی این منطق هم این است که وقتی شرایط وجود داشت و متناسب بود، وظیفه‌ی مسلمان، «اقدام» است؛ این اقدام خطر داشته باشد در عالی ترین مراحل، یا نداشته باشد. خطرِ بالاترین، آن است که انسان جان خود و عزیزان و نوامیس نزدیک خود - همسر، خواهر، فرزندان و دختران - را در طبق اخلاص بگذارد و به میدان ببرد و در معرض اسارت قرار دهد. اینها چیزهایی است که از بس تکرار شده، برای ما عادی شده، در حالی که هر یک از این کلمات، تکان‌دهنده است. بنابراین، حتی اگر خطر در این حد هم وجود داشته باشد، وقتی شرایط برای اقدام متناسبِ با این خطر وجود دارد، انسان باید اقدام کند و دنیا نباید جلوی انسان را بگیرد؛ ملاحظه‌کاری و محافظه‌کاری نباید مانع انسان شود؛ لذت و راحت و عافیتِ جسمانی نباید مانع راهِ انسان شود؛ انسان باید حرکت کند. اگر حرکت نکرد، ارکان ایمان و اسلام او بر جا نیست. «انّ رسول‌اللَّه (صلّی اللَّه‌علیه‌وآله) قال: من رأی سلطانا جائرا مستحلّا لحرم اللَّه و لم یغیّر علیه بفعل و لاقول کان حقّا علی اللَّه ان یدخله مدخله»؛ منطق، این است. وقتی اساس دین در خطر است، اگر شما در مقابل این حادثه‌ی فزیع، با قول و فعل وارد نشوید، حقِ علی اللَّه است که انسان بی مسؤولیت و بی تعهد را با همان وضعیتی که آن طرف مقابل - آن مستکبر و آن ظالم - را با آن روبه‌رو می کند، مواجه کند.
ادامه دارد ...

علاوه بر دستاوردهای کوتاه‌مدت، قیام عاشورا نتایج بنیادین و فوق‌العاده مهم دیگری نیز داشت :

در درازمدت هم امام حسین (علیه‌السلام) پیروز شد. شما به تاریخ اسلام نگاه کنید و ببینید چقدر دین در دنیا رشد کرد! چقدر اسلام ریشه‌دار شد! چگونه ملتهای اسلامی پدیدار شدند و رشد کردند! علوم اسلامی پیشرفت کرد، فقه اسلامی پیشرفت کرد و بالاخره بعد از گذشت قرنها، امروز، پرچم اسلام بر فراز بلندترین بامهای دنیا، در اهتزاز است. آیا یزید و خانواده یزید به این‌که اسلام این‌طور، روزبه‌روز رشد کند راضی بودند؟ آنها می‌خواستند ریشه اسلام را بکنند؛ می‌خواستند از قرآن و پیغمبر اسلام، اسمی باقی نگذارند. اما می‌بینیم که درست به عکس شد.

اساس دین با عاشورا پیوند خورده و به برکت عاشورا هم باقی مانده است. اگر فداکارىِ بزرگِ حسین‌بن‌علی (علیه‌السّلام) نمی بود -که این فداکاری، وجدان تاریخ را به کلّی متوجّه و بیدار کرد- در همان قرن اول یا نیمه‌ی قرن دوم هجری، بساط اسلام به کلّی برچیده می شد. و در یک جمله: «همین حرکت، اسلام را حفظ کرد.»

پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در دوران کودکی امام حسین (علیه‌السلام) فرموده بودند: "حسینُ مِنّی وَ أنا مِن حسین". این کلام با قیام خونین حضرت اباعبدالله (علیه‌السلام) معنا می‌یابد:
«حرکت نبوی و حرکت حسینی، مثل دایره‌ی متحدالمرکز هستند. به یک جهت متوجّهند. لذا این‌جا «حسین مِنّی وَ أنا مِن حسین» معنا پیدا میکند.» و «"و انا من حسین"؛ یعنی دین پیامبر، زنده شده‌ی حسین‌بن‌علی است.»

و کلام آخر اینکه:
«جز با منطق عشق و با چشم عاشقانه، نمی شود قضایای کربلا را فهمید. باید با چشم عاشقانه نگاه کرد تا فهمید، حسین‌بن‌علی در این تقریباً یک شب و نصف روز، یا حدود یک شبانه‌روز -از عصر تاسوعا تا عصر عاشورا- چه کرده و چه عظمتی آفریده است! لذاست که در دنیا باقی مانده و تا ابد هم خواهد ماند.»

می خواهید بدانید بیشترین دعای امیر مؤمنان علی علیه السلام چه بود ؟ مولای ما امیرالمؤمنین خیلی دعا می کردند ولی در روایت داریم : « بیشترین دعای حضرت این آیه سوره اعراف بود : " کان أکثر دعاء علیٍّ علیه السلام ؛ ربّنا هب لنا  من أزواجنا و ذریاتنا قرّة أعین واجعلنا للمتقین إماماً "»

سخنران : حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی

برای دریافت فایل صوتی کلیک کنید.
حجم: 10.3 مگابایت

شعر خوانی شاعر معاصر امیر حسین میر حسینی:

هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال                        او در دلست و هیچ دلی نیست بی‌ملال

حسین در همه دلهاست، هیچ دلی پیدا نمی کنی که اندوه حسین (ع9 در ان راه نیافته باشد....
سخنران عاشورا : حجت الاسلام رنجبر :

امام حسین (علیه‌السلام) در کوتاه‌مدت پیروز شد: در کوتاه‌مدت به این ترتیب که، خود این قیام و شهادت مظلومانه و اسارت خاندان آن بزرگوار، نظام حکومت بنی‌امیه را متزلزل کرد. بعد از همین حادثه بود که در دنیای اسلام -در مدینه و در مکه- پی‌درپی حوادثی پیش آمد و بالاخره منجر به نابودی سلسله‌ی آل ابی‌سفیان شد. به‌فاصله سه، چهار سال، سلسله‌ی آل ابی‌سفیان به‌کلی برافتاد و از بین رفت.
علاوه بر نابودی سلسله‌ی بنی‌امیه بعد از قیام عاشورا، حرکت اباعبدالله (علیه‌السلام) باعث «بیداری» وجدان مردم شد و «روحیه‌ی مسئولیت‌گُریزی» به «روحیه‌ی مسئولیت‌پذیری و ظلم‌ستیزی» تبدیل شد. شکل‌گیری قیام‌های پیاپی علیه حُکمای جور بعد از نهضت حسینی نتیجه‌ی این تغییر بود:
چه کسی به فکر این بود که با دستگاه ظلم و فساد آن روز یزیدی مبارزه کند؟ در چنین زمینه‌ای، قیام عظیم حسینی به وجود آمد، که هم با دشمن مبارزه کرد و هم با روحیه‌ی راحت‌طلبی فسادپذیر رو به تباهی میان مسلمانان عادی و معمولی. این مهم است. یعنی حسین بن علی (علیه‌السلام)، کاری کرد که وجدان مردم بیدار شد. لذا شما می‌بینید بعد از شهادت امام حسین (علیه‌السلام)، قیامهای اسلامی یکی پس از دیگری به وجود آمد... حسین بن علی (علیه‌السلام)، کاری کرد که در همه‌ی دورانهای حکومت طواغیت، کسانی پیدا شدند و بااینکه از دوران صدر اسلام دورتر بودند، اراده‌شان از دوران امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)، برای مبارزه‌ی با دستگاه ظلم و فساد بیشتر بود... مرتب در داخل ملتها قیام به وجود آمد. این قیامها را چه کسی به وجود آورد؟ حسین بن علی (علیه‌السلام). اگر امام حسین (علیه‌السلام) قیام نمی‌کرد، آیا روحیه‌ی تنبلی و گریز از مسئولیت تبدیل به روحیه‌ی ظلم‌ستیزی و مسئولیت‌پذیری می‌شد؟... تا قبل از شروع قیام امام حسین (علیه‌السلام)، خواص هم حاضر نبودند قدمی بردارند. اما بعد از قیام امام حسین (علیه‌السلام)، این روحیه زنده شد.

در بخش دوم از آیات سوره مبارکه حدید ، آن خدایی که مالک مطلق است، کسی که " له ملک السماوات و الأرض" است ، کسی که " له میراث السموات و الأرض" است، کسی که " هو الاول و الآخر" است، کسی که " هو علیم بذات الصدور" است... آن کس که مالک مطلق عالم وجود است و همه چیز، آن به آنِ وجود ما از فیضِ وجود اوست، او دستش را دراز کرده و از این بندگانی که مالکیت اعتباری چند روزه دارند، درخواست رسمی می کند و می گوید: « بخشی از مالی را که به شما دادم ، به من قرض بدهید! »

همه اعضایی که ما داریم از عالم رحم با خود آورده ایم در حالیکه در آن عالم به آن احتیاجی نداریم. ولی در این دنیا به آن محتاجیم. و باید هم از آنجا بیاوریم. در اینجا اگر همه عالم و آدم هم دست به دست هم بدهند نمی توانند یک چشم یا یک دست برای شما درست کنند! درست است که این عالم خیلی گسترده و وسیع است. این همه امکانات و تسهیلات دارد ولی باید از عالم رحم بیاورد. حکایت دنیا و آخرت هم اینگونه است. درست است که آخرت عظمت دارد ، شکوه دارد ولی هر چه می خواهی باید از اینجا ببری ...

"السلام علیکم یا مختلف الملائکة" سلام بر شما که جایگاه تان و خودتان محل رفت و آمد ملائکه هستید. ( مختلف : آمد و شد)

حال این سؤال مطرح می شود که : این فرشتگان برای چه می آیند؟ برای خبر آوردن ؟ برای تعظیم و تجلیل و احترام ؟ یا اینکه فرشتگان مدبّرات امر هستند و ائمه هم واسطه فیض الهی هستند ؟ آیا برای زیارت خودشان حضور پیدا می کنند؟...

چرا واقعه کربلا ماندگار شد؟ قبل و بعد از این واقعه اتفاقات خیلی وحشیانه تری در طول تاریخ به وقوع پیوسته ، چرا هیچ خبری از آنها در اذهان نیست . مثل واقعه حرّه که درست یکسال پس از کربلا و در مدینه رخ داد و فرمانده لشگر یزید سه روز شهر را بر سپاهیان خود حلال کرد و ....
چرا کربلا اینگونه نیست و روز به روز تازه تر می شود. منشأ برکات و آثار کربلا از کجاست؟
سخنران روز هشتم : حجت الاسلام رضا محمدی