تلاوت صفحه 593 :

آیه شماره 27  از سوره مبارکه مؤمنون
 فَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنَا وَ وَحْیِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُکْ فِیهَا مِن کُلٍ‏ّ زَوْجَینْ‏ِ اثْنَینْ‏ِ وَ أَهْلَکَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لَا تخَُاطِبْنىِ فىِ الَّذِینَ ظَلَمُواْ إِنهَُّم مُّغْرَقُونَ
ما به نوح وحی کردیم که: «کشتی را در حضور ما، و مطابق وحی ما بساز. و هنگامی که فرمان ما (برای غرق آنان) فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (که نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یک از انواع حیوانات یک جفت در کشتی سوار کن; و همچنین خانواده‏ ات را، مگر آنانی که قبلا وعده هلاکشان داده شده ( همسر و فرزند کافرت); و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، که آنان همگی هلاک خواهند شد.
نکات تفسیری :

1- تقاضاى نصرت الهى، با تلاش انسان منافاتى ندارد. «اِصنَع الفُلک» انبیا در کنار دعاهاى خود کار هم مى‏ کردند.
2 - حتّى همسر و فرزند پیامبر هم اگر نااهل باشند، مورد قهر الهى قرار مى‏ گیرند. «الاّ من سبق علیه القول»
3- شفاعت، همه‏ جا کارساز نیست. «ولاتخاطبنى» شفاعت انبیا با اذن الهى است.

مهمان، با اجازه شوهر
پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و سلّم می فرماید: «ایها الناس ان لنسآءکم علیکم حقا ولکم علیهن حقا حقکم علیهن [ . . . ان ] لا یدخلن احدا تکرهونه بیوتکم الا باذنکم؛

مردم! زن های شما بر شما حقی دارند و شما هم بر آنان حقی دارید . حق شما بر آنان این است که کسی را که شما رضایت ندارید، بدون اجازه به منزلتان وارد نکنند».

تلاوت صفحه 592 :

آیه شماره 18  از سوره مبارکه عنکبوت
 وَ إِن تُکَذِّبُواْ فَقَدْ کَذَّبَ أُمَمٌ مِّن قَبْلِکُمْ وَ مَا عَلىَ الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ
اگر شما (مرا) تکذیب کنید (جای تعجب نیست)، امتهایی پیش از شما نیز (پیامبرانشان را) تکذیب کردند; وظیفه فرستاده (خدا) جز ابلاغ آشکار نیست‏».
نکات تفسیری :

1- همه‏ ى انبیا مخالفانى داشته‏ اند. پس از مخالفت دشمنان هراسى نداشته باشیم. «کذّب اممٌ ...»
2- حوادث تاریخى، مشابه و قابل تکرار است. «اُممٌ من قبلک»
3- آشنایى با تاریخ، براى انسان یک نوع تسلّى خاطر است. «کذّب اُممٌ من قبلک»
4- تکذیب مخالفان، نباید مانع تبلیغ شود. «و ما على الرسول ...»
5 - مردم، در انتخاب عقیده آزادند و پیامبر نمى‏ تواند آنان را مجبور کند. «و ان تکذبوا... ما على الرّسول الاّالبلاغ المبین»
من آنچه شرط بلاغ است با تو بگفتم‏          تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال‏

اسماعیل و ابراهیم به راه افتاده ‏اند. سجاده‏ اى به وسعت تمامى زمین، در قربان‏گاه پسر، رو به راه شده است. ابراهیم در برابر رسالت خویش، خم مى‏ شود و رکوع مى‏ کند تا تیزى شمشیر خویش را دو برابر کند و تحفه‏ اى را که براى اثبات صداقت خویش پیش‏کش آورده است، تقدیم کند؛ ولى شمشیر با حلق اسماعیل در نمى‏آمیزد و سرانجام، سربلندى انسان در بلندترین قله تاریخ دلدادگى‏اش اتفاق مى‏افتد.

ابراهیم! امتحان تو، بلنداى سقف عشق را در معمارى بندگى نشان داد و خدا تو را استعاره کرد براى عبرت مدعیان ایمان.

بر پیکر عالم وجود جان آمد

صد شکر که امتحان به پایان آمد

از لطف خداوند خلیل الرحمن

یک عید بزرگ به نام قربان آمد . . .

عیدتان مبارک

هم به استقبالش برو و هم او را بدرقه کن
مردی خدمت رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و سلّم آمد و عرض کرد: همسری دارم که هرگاه وارد خانه می شوم به استقبالم می آید، و چون از خانه بیرون می روم بدرقه ام می کند و زمانی که مرا اندوهگین می بیند می گوید: اگر برای رزق و روزی [و مخارج زندگی ] غصه می خوری، بدان که خداوند آن را به عهده گرفته است و اگر برای آخرت خود غصه می خوری، خدا اندوهت را زیاد کند [و بیشتر به فکر آخرت باشی . ] رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و سلّم فرمودند: «ان لله عمالا و هذه من عماله لها نصف اجر الشهید؛

برای خدا کارگزارانی [در روی زمین] است و این زن یکی از کارگزاران خداست که پاداش او برابر با نیمی از پاداش شهید است».

تلاوت صفحه 591 :

آیه شماره 16  از سوره مبارکه عنکبوت
 وَ إِبْرَاهِیمَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُواْ اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ ذَالِکُمْ خَیرٌْ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ
ما ابراهیم را (نیز) فرستادیم، هنگامی که به قومش گفت: «خدا را پرستش کنید و از (عذاب) او بپرهیزید که این برای شما بهتر است اگر بدانید!
نکات تفسیری :

1- توحید و تقوا، سرلوحه‏ ى برنامه‏ ى انبیاست. «اعبدوا اللّه واتقّوه»
2- عبادت بدون تقوا کارساز نیست. «اعبدوا اللّه واتقّوه»
3- دستیابى به خیر، در گرو خداپرستى و تقواست. «اعبدوا اللّه واتقّوه ذلکم خیر»

چشم داشت به جا و منطقی
پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و سلّم می فرماید: «لا یحل للمراة ان تتکلف زوجها فوق طاقته؛

برای زن جایز نیست که شوهرش را به بیش از توانایی اش مجبور کند».

باز هم عرفه، با همه راز و رمزهایش از راه رسید؛

روزى پر از شور و شیدایى و شناخت؛

روز خوشه‏چینى بندگان از پهن دشت معرفت الهى؛

روزى که نگاه قلب‏ها، بیش از همیشه به آسمان است؛

روز چشم‏هاى بارانى و نیازهاى آسمانى.

آرى، عرفه، روز بازگشت عارفانه است از کج‏راهه گمراهى و تاریکى، به شاه‏راه هدایت و نور...
اگرچه دیر...؛ ولى آمدم...

چه ‏قدر شیرین است ساعت‏ها در بر دوست نشستن و زمزمه «الهى الهى» بر لب داشتن؛

ساعت‏ها بر کرانه اقیانوس معرفت دعاى عرفه نشستن و پاى در خنکاى آب زلالش شُستن!

چه‏ قدر زیباست بازگشت همگانى بندگان فرارى به آغوش مهربان خدایى که همه را خواهد پذیرفت؛ مگر نه آنکه خود فرموده: «اگر روى گردانان از من شدت شوق مرا به بازگشت‏شان مى‏ دانستند، از نهایت شعف جان مى ‏دادند»؟!
الهى! این کهکشان بى‏ نهایت رحمت تو و این بندگان کوچک شرمسار؛

شاید دیر آمده ‏ام، ولى آمده ‏ام.

به زلال اشک‏هاى جارى بندگان صالحت در صحراى عرفات قسم، ما دور افتادگان از حریم عشق و عرفان را بپذیر

"آمین یا رب العالمین"

شادی روح شهدای فاجعه منا : "اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم"

تلاوت صفحه 590 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی :

آیه شماره 14  از سوره مبارکه عنکبوت
 وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلىَ‏ قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَ هُمْ ظَلِمُونَ
و ما نوح را بسوی قومش فرستادیم; و او را در میان آنان هزار سال مگر پنجاه سال، درنگ کرد; اما سرانجام طوفان و سیلاب آنان را فراگرفت در حالی که ظالم بودند.
نکات تفسیری :

1- قرآن، با بیان عمر طولانى انسان، آن را محال نمى‏ داند. «الف سنة ...»
2 - اگر قابلیّت و آمادگى پذیرش نباشد، هزار سال تبلیغ هم اثرى ندارد. «الف سنة الاّ خمسین عاما»
3- در تربیت و تبلیغ، صبر و پایدارى لازم است. «الف سنة الاّخمسین عاماً» این آیه پایدارى نوح‏ علیه السلام و سرسختى‏ مردم را نشان دهد.»
4 - بى‏ توجّهى به پیام انبیا، ظلم است و ظلم، کلید قهر الهى است. «فاخذهم الطّوفان و هم ظالمون»

چگونه می توانی او را غمگین ببینی؟
امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: «. . . سعیدة سعیدة امراة تکرم زوجها ولا تؤذیه وتطیعه فی جمیع احواله؛

خوشا به سعادت و خوشا به سعادت آن زنی باد که شوهرش را بزرگ دارد و به او آزار نرساند و همیشه از شوهرش فرمانبری کند».