تلاوت صفحه 593 :

آیه شماره 27  از سوره مبارکه مؤمنون
 فَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنَا وَ وَحْیِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُکْ فِیهَا مِن کُلٍ‏ّ زَوْجَینْ‏ِ اثْنَینْ‏ِ وَ أَهْلَکَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لَا تخَُاطِبْنىِ فىِ الَّذِینَ ظَلَمُواْ إِنهَُّم مُّغْرَقُونَ
ما به نوح وحی کردیم که: «کشتی را در حضور ما، و مطابق وحی ما بساز. و هنگامی که فرمان ما (برای غرق آنان) فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (که نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یک از انواع حیوانات یک جفت در کشتی سوار کن; و همچنین خانواده‏ ات را، مگر آنانی که قبلا وعده هلاکشان داده شده ( همسر و فرزند کافرت); و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، که آنان همگی هلاک خواهند شد.
نکات تفسیری :

1- تقاضاى نصرت الهى، با تلاش انسان منافاتى ندارد. «اِصنَع الفُلک» انبیا در کنار دعاهاى خود کار هم مى‏ کردند.
2 - حتّى همسر و فرزند پیامبر هم اگر نااهل باشند، مورد قهر الهى قرار مى‏ گیرند. «الاّ من سبق علیه القول»
3- شفاعت، همه‏ جا کارساز نیست. «ولاتخاطبنى» شفاعت انبیا با اذن الهى است.