باز هم عرفه، با همه راز و رمزهایش از راه رسید؛

روزى پر از شور و شیدایى و شناخت؛

روز خوشه‏چینى بندگان از پهن دشت معرفت الهى؛

روزى که نگاه قلب‏ها، بیش از همیشه به آسمان است؛

روز چشم‏هاى بارانى و نیازهاى آسمانى.

آرى، عرفه، روز بازگشت عارفانه است از کج‏راهه گمراهى و تاریکى، به شاه‏راه هدایت و نور...
اگرچه دیر...؛ ولى آمدم...

چه ‏قدر شیرین است ساعت‏ها در بر دوست نشستن و زمزمه «الهى الهى» بر لب داشتن؛

ساعت‏ها بر کرانه اقیانوس معرفت دعاى عرفه نشستن و پاى در خنکاى آب زلالش شُستن!

چه‏ قدر زیباست بازگشت همگانى بندگان فرارى به آغوش مهربان خدایى که همه را خواهد پذیرفت؛ مگر نه آنکه خود فرموده: «اگر روى گردانان از من شدت شوق مرا به بازگشت‏شان مى‏ دانستند، از نهایت شعف جان مى ‏دادند»؟!
الهى! این کهکشان بى‏ نهایت رحمت تو و این بندگان کوچک شرمسار؛

شاید دیر آمده ‏ام، ولى آمده ‏ام.

به زلال اشک‏هاى جارى بندگان صالحت در صحراى عرفات قسم، ما دور افتادگان از حریم عشق و عرفان را بپذیر

"آمین یا رب العالمین"

شادی روح شهدای فاجعه منا : "اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم"