حدیث چهارم باب 41 تا آخر باب 42

عن الرضا علیه السلام قال : اوحى الله عزوجل الى نبى ء من الانبیاء: اذا اطعت رضیت و اذا رضیت بارکت و لیس لبرکتى نهایه و اذا عصیت غضبت و اذا عضبت لعنت و لعنتى تبلغ السابع من الورى .

ترجمه :

 امام رضا علیه السلام فرمود: خداوند عزوجل به سوى یکى از پیامبرانش وحى فرستاد که : هرگاه اطاعت شوم خوشنود مى گردم و هرگاه خوشنود باشم برکت مى بخشم و براى خیر و برکت من نهایت و پایانى نیست و هرگاه نافرمانیم شود خشمگین مى گردم و هرگاه خشمگین شوم لعنت مى فرستم و از رحمت خود دور مى کنم و لعنت من تا هفت نسل را فرا مى گیرد و به آنان مى رسد.

حجت الاسلام رضا محمدی

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 11.9 مگابایت

حدیث هفدهم باب 40   تا حدیث سوم باب  : باب وجوب اجتناب المعاصى41

 عن سماعه قال سمعت ابا عبدالله علیه السلام یقول : ما انعم الله على عبد نعمه فسلبها ایاه حتى یذنب ذنبا یستحق بذلک السلب .

ترجمه :

سماعه گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: خداوند نعمتى را به بنده اش نمى بخشد که آن را از او بگیرد مگر اینکه مرتکب گناهى شود و به سبب آن سزاوار سلب نعمت گردد.

حجت الاسلام رضا محمدی:

 جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 13.6 مگابایت

احادیث باب چهلم باب وجوب اجتناب الخطایا و الذنوب (وجوب دورى نمودن از لغزشها و گناهان)

عن ابى جعفر علیه السلام قال : ما من نکبه تصیب العبد الا بذنب و ما یعفو الله اکثر.

ترجمه :

 امام باقر علیه السلام فرمود: هیچ مصیبتى به بنده نمى رسد مگر به خاطر گناهى ، و آنچه خدا از آن در مى گذرد بیشتر است

  (از حدیث ششم تا شانزدهم)

حجت الاسلام رضا محمدی

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید

احادیث باب سی و هشتم (باب انه لایجوز لمن وصف عدلا ان یخالفه الى غیره)

باب بر کسى که درستى را مى ستاید جایز نیست که در مورد دیگرى خلاف آن را عمل کند

حدیث  : عن ابى عبدالله علیه السلام قال : ان من اعظم الناس حسره یوم القیامه من وصف عدلا ثم خالفه الى غیره .

ترجمه :

45 - از امام صادق علیه السلام روایت است که فرمود: همانا در روز قیامت یکى از کسانى که حسرتش از دیگران بیشتر است کسى است که راستى و درستى اى را ستوده است ولى درباره دیگرى خلاف آن را عمل نموده است .

حجت الاسلام رضا محمدی

 جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 14.4 مگابایت

احادیث باب سی و هفتم  (باب وجوب العدل)  باب وجوب عدالت 

عن ابى عبدالله علیه السلام قال : اتقوا الله و اعدلوا فانکم تعیبون على قوم لایعدلون .

ترجمه :

از امام صادق علیه السلام روایت است که فرمود: از خدا بترسید و عدالت را پیشه خود سازید زیرا شما خود بر قومى که عدالت نمى ورزند خرده گیرى مى کنید.

کتاب جهاد با نفس

حجت الاسلام رضا محمدی:

 جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 15.7 مگابایت

حدیث ششم باب 36 تا انتهای همین باب (باب استحباب اینکه آدمى به جاى اینکه به عیبجویى از دیگران بپردازد به عیب خود مشغول باشد) :

- عن امیرالمؤمنین علیه السلام انه قال فى النهى عن عیب الناس : و انما ینبغى لاهل العصمه و المصنوع الیهم فى السلامه ان یرحموا اهل الذنوب و المعصیه و یکون الشکر هو الغالب علیهم و الحاجز لهم عنهم فکیف بالعائب الذى عاب اخاه و عیره ببلواه ؟!

اما ذکر موضع ستر الله علیه من ذنوبه ما هو اعظم من الذنب الذى عاب به ؟ فکیف یذمه بذنب قد رکب مثله ؟ فان لم یکن رکب ذلک الذنب بعینه فقد عصى الله فیما سواه مما هو اعظم منه و ایم الله لو لم یکن عصاه فى الکبیر لقد عصاه فى الصغیر و لجراته على عیب الناس اکبر یا عبدالله لاتعجل فى عیب عبد بذنبه فلعله مغفور له و لا تامن على نفسک صغیر معصیه فلعک تعذب علیه فلیکفف من علم منکم نفسک صغیر معصیه فلعلک تعذب علیه فلیکفف من علم منکم عیب غیره لما یعلم من عیب نفسه و لیکن الشکر شاغلا له على معافاته مما ابتلى به غیره

.

حدیث 329 :

 عن ابى جعفر علیه السلام قال : قال رسول الله صلى الله علیه و آله ثلاث خصال من کن فیه او واحده منهن کان فى ظن عرش الله یوم لا ظل الا ظله رجل اعطى الناس من نفسه ما هو سائلهم و رجل لم یقدم رجلا و لم یوخر رجلا حتى یعلم ان ذلک لله رضا و رجل لم یعب اخاه المسلم بعیب حتى ینفى ذلک العیب عن نفسه فانه لا ینفى منها عیبا الا بداله عیب و کفى بالمرء شغلا بنفسه عن الناس .

ترجمه : امام باقر علیه السلام روایت کند که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: سه خصلت وجود دارد که هر کس این سه خصلت یا یکى از آنها در او باشد در روزى که هیچ سایه اى جز سایه عرش الهى نیست در زیر سایه عرش الهى خواهد بود: یکى کسى که به مردم از جانب خود چیزى را عطا کند که خود نیز درخواست کننده آن چیز از مردمان است و دیگر کسى که قدمى از قدمى برندارد مگر اینکه بداند که این قدم برداشتنش رضایت و خوشنودى خداوند را در پى دارد و دیگر کسى که از برادر مسلمان خود عیبجویى نکند مگر زمانى که آن عیب دیگرى برایش ظاهر مى شود (پس ‍همواره مشغول به بر طرف کردن عیوب خویش است و با عیب دیگران کارى ندارد) و همین براى مرد کافى است که به خود مشغول باشد نه مردمان

پنج حدیث اول باب 36 :

این جلسه از چهارمین حدیث باب 34 تا انتهای باب 35:

حدیث 317 :

عن ابى عبدالله علیه السلام قال : ثلاث هم اقرب الخلق الى الله یوم القیامه حتى یفرغ من الحساب رجل لم تدعه قدره فى حال غضبه ان یحیف على من تحت یده و رجل مشى بین اثنین فلم یمل مع احدهما على الاخر بشعیره و رجل قال بالحق فیما له و علیه .

ترجمه :

 امام صادق علیه السلام فرمود: سه کس هستند که در روز قیامت نزدیکترین کسان به خداوند مى باشند تا زمانى که خداوند از حساب مردمان فارغ شود: یکى کسى که قدرت و توانایى اش او را در حال خشم به سوى ستم نمودن به زیر دستانش نمى خواند و دیگرى کسى که بین دو نفر رفت و آمد مى کند ولى حتى به اندازه یک دانه جو به یکى از آن دو بر علیه دیگرى تمایل پیدا نمى کند و دیگرى کسى که حق را مى گوید خواه به نفع او یا ضرر او باشد.

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 14.5 مگابایت

احادیث باب 33 تا چهارمین حدیث باب 32 :

حدیث 307 :

 عن ابى عبدالله علیه السلام قال : ان رجلا اتى النبى صلى الله علیه و آله فقال له : یا رسول الله اوصنى فقال له : فهل انت مستوص ان انا اوصیتک ؟ حتى قال له ذلک ثلاثا و فى کلها یقول الرجل نعم یا رسول الله فقال له رسول الله صلى الله علیه و آله فانى اوصیک اذا انت هممت بامر فتدبر عاقبته فان یک رشدا فامضه و ان یک غیا فانته عنه .

ترجمه :

307 - امام صادق علیه السلام فرمود: مردى نزد پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله آمد و عرض کرد: اى رسول خدا! مرا سفارشى فرما. حضرت تا سه مرتبه فرمود: ایا اگر تو را سفارشى نمایم سفارشم را مى پذیرى و به آن عمل مى کنى ؟

و مرد در هر مرتبه عرض کرد: آرى اى رسول خدا! رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: پس من تو را سفارش مى کنم که هرگاه آهنگ انجام کارى را نمودى در عاقبت و پایان آن کار اندیشه کن پس اگر انجامش درست و صواب بود انجام بده و اگر ناصواب بود از انجام آن باز ایست

دومین حدیث باب 31 تا انتهای باب 32 ؛

حدیث 298 :

 عن ابى عبدالله علیه السلام قال : مر على بن الحسین علیه السلام على المجذمین و هو راکب حماره و هم یتغدون فدعوه الى الغداء فقال : اما لو لا انى صائم لفعلت فلما صار الى منزله امر بطعام فصنع و امر ان یتنوقوا فیه ثم دعاهم فتغدوا عنده و تغدى معهم .

ترجمه :

امام صادق علیه السلام فرمود: امام سجاد علیه السلام در حالى که بر الاغى سوار بود به گروهى که بیمارى خوره داشتند و در حال چاشت خوردن بودند گذر کرد آنان حضرت را به چاشت دعوت کردند. حضرت فرمود: اگر روزه نبودم دعوت شما را اجابت مى کردم . (حضرت از آنان خداحافظى نمود) و وقتى که به منزل رسید دستور داد غذایى آماده کردند و فرمود که آن را نیکو بپزند سپس آن بیماران جذامى را به طعام دعوت کرد و همراه آنان به خوردن نشست .

تبیین و توضیح استاد رضا محمدی:

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 14.3 مگابایت