زغال‌ها وقتى روشن مى‌شوند آنها را بلند کرده و بالا مى‌برند و مى گذارند بالاى آتشدان قلیان، اما زمانى که هیچ شعله‌اى با خود ندارند آن را براى چه باید بالا ببرند؟!
ما آدم‌ها هم همینطوریم اگر یک آتشى، سوزى، دردى، عشقى در وجودمان پدید آمد، خداوند ما را بالا برده و در یک جایگاه رفیع و بلندى قرار مى دهد و ما نیز به وصال او دست مى‌یابیم وگرنه اصلاً به ما دست نمى زند و نزدیک نخواهد شد.
این است که حضرت امام رحمه الله علیه مى فرمودند: تا خویشتنى به وصل جانان نرسى
یعنى تا همین که هستى باشى و هیچ عشق و حرارتى پیدا نکنى بالا نمى روى و به وصل او هم نمى‌رسى، اما وقتى از این خود و خویشتن گذشتى و سوزى پیدا کردى تو را بالا برده و به وصل و لقاى یار خواهى رسید.
وقتى دانه هاى اسپند را روى آتش گذاشته و در دل آتش قرار مى دهند بالا رفته و عطر و خاصیت آن ها آشکار مى شود و میکروب‌ها و ویروس ها را کنار زده و فضا را هم ضدعفونى مى کنند.
انسانها هم همینطورند، یعنى اگر پا روى نفس و نفسانیت خود که شبیه آتش است بگذارند بالا رفته و اوج گرفته و عروج مى کنند و خاصیت شان هم آشکار مى‌شود و میکروب‌ها و ویروس‌هاى گناه و معصیت را هم کنار مى زنند.
و این کار البته درد دارد، اما دردى که نتیجه زاست.
به همین خاطر حضرت امام رحمه الله علیه مى فرمودند: درد خواهم دوا نمى خواهم.
یعنى من همیشه به دنبال این نوع دردم.
و کسى که از این دست دردها را نداشته باشد به هیچ دردى نمى خورد و به قول سعدى: عدمش بِه ز وجود.

دیده‌اید که نوک شاخه‌های یک درخت باریک و شکننده‌اند و این نشان می‌دهد که شاخه‌های درخت هر چه از تنه خود فاصله گرفته و دورتر باشند، ضعیف‌تر و شکننده‌تر و نازک‌تر می‌شوند و هر چه هم نزدیکتر باشند ضخیم‌تر و قویتر.
حال ماجرای ما آدم‌ها نیز دقیقاً از همین قرار است، یعنی هر چه از اصل خود که خداست بیشتر فاصله بگیریم، عاجزتر و ناتوانتر می‌شویم و هر چه به او نزدیک‌ و نزدیکتر باشیم نیرومندتر و تواناتریم.
اینکه پیامبر (ص) این‌همه در بین عالم و آدم توانا می‌نماید، به خاطر این است که نسبت به حق و حقیقت، که خدا و راه خداست هیچگاه کوتاه نیامد و کوتاهی نکرد و فاصله نگرفت و دور نشد.

"لا یقصر عن الحق"

سقاخانه حرم امام رضا علیه السلام را دیده ای لازم نیست پیچ شیر آب را باز کنی، اصلاً پیچی نیست که لازم به باز و بسته کردن باشد، چون برقی و اتوماتیک بوده و کافی است دست خود را دراز کنی تا در لحظه ای دستت پر و سرشار از آب شود آن هم با چه شتاب و چه فشاری! و یادت باشد سقاخانه حرم امام رضا علیه السلام کپی و مونتاژ شده سقاخانه خداست.
آنها که تنها دست سوی خدا دراز کرده اند خوب می دانند که در آنجا کافی است دستانت را دراز کنی تا باران رحمت سراسر وجودت را فرا گیرد.

و آدم علیه السلام هر چه دارد از همینجاست. او به دنبال لغزش خود، سریع دست حاجت را بسوی خداوند دراز کرد، و خداوند نیز از هیچ چیز دریغ نکرد.

    "فَتَلَقَّی آدَمُ مِن رّبِّهِ کلِمَاتٍ":    پس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت کرد

   خداوند به او کلماتی داد و سخن هایی آموخت که اگرچه خود به او آموخته بود، اما برای خود او هم شنیدن داشت، و رحمت و عشقش را به جوش می آورد.
درست مثل طوطی که کلمات را از شما آموخته است، ولی وقتی همانها را به زبان می آورد چه قیمتی پیدا کرده و چه مهر و علاقه ای از آن در دل شما می افتد.

    یاد ده ما را سخن هـای دقیق           که ترا رحم آورد آن ای رفیق

کلماتی که به قول حافظ اگر کسی دریابد گویی دُر یافته است.

یک ظرف آب که بر روى آتش است و مى جوشد کافى است یک استکان آب سرد به آن اضافه کنى، از جوش مى افتد. من و تو هم اگر وقتى آتش خشم به سراغ مان آمد و جوش آوردیم، کافى است کمى آب سرد بر سر و صورت خود بزنیم؛ بى شک خشم ما فروکش مى شود. و این سخن پیامبر(ص) است که مى فرمود:

"هرگاه عصبانى و خشمگین شدید، قدرى آب به سر و صورت خود بزنید."

البته به دنبال این کار باید موقتاً جاى خود را تغییر داده مثلاً اگر در خانه اى به بازار رفته و یا اگر در بازارى، براى ساعتى هم که شده قدم زنان به جاى دیگرى بروى؛ اگرنه باز خشم به سوى تو خواهد آمد؛ همان طور که باید ظرف آب را از روى محل آتش کنار گذاشت؛ اگرنه باز جوش مى آورد.

سلوک باران بیانات کوتاه یک دقیقه ای حجة  الاسلام و المسلمین محمدرضا رنجبراست که من باب توجه، از این پس به تناوب برای استفاده شما عزیزان روی سایت قرار می دهیم . امید است که مورد استفاده شما قرار بگیرد:
انگشت های ما تا بازند نیرو و مقاومت چندانی ندارند، ولی وقتی که افتادگی کرده و کرنش و تواضع می کنند، یعنی خم شده و جمع می شوند، تبدیل به مشت شده و قدرتمند می شوند و اساساً استعداد دریافت قدرت را پیدا می کنند.
چون شما نمی توانید نیرو و انرژی خود را در انگشتان کشیده خود بریزید، اما در مشت خود می توانید.
و این حقیقتی بود که در صحنه عاشورا به نمایش گذاشته شد، که ای آدم ها اگر در برابر خدا افتادگی کرده و تواضع کنید و به خاک بیفتید، نیروی عظیمی همانند نیروی سیدالشهدا علیه السلام و اصحاب نازنینش پیدا می کنید.
آن ها گفتند: حکم آنچه تو فرمایی.
یعنی در برابر حکم و دستور حق افتادگی کردند، گفتند: "خدایا! تو می گویی در دل آتش برویم می رویم، می گویی با زن و فرزندان خود برویم می رویم."
و شنیدید که چه شکوه و عظمت و نیرویی پیدا کردند.