بوے گلها
                 عالمے را مست و حیران میڪند
                                                             دیدن مهدے
                                                                              هزاران درد ، درمان میڪند

مدعے گوید
              ڪہ با یڪ گل نمے گردد بهار
                                                          من گلے دارم
                                                                        ڪہ دنیا را گلستان میڪند.

امام محمدباقر(ع) درباره امتحان و غربال شدن مردم در دوران فترت می فرمایند:

«وَ اللَّهِ لَتُمَیزُنَّ وَ اللَّهِ لَتُمَحَّصُنَّ وَ اللَّهِ لَتُغَرْبَلُنَّ کمَا یغَرْبَلُ الزُّؤَانُ مِنَ الْقَمْح؛8

به خدا سوگند! آزموده می شوید؛ امتحان می شوید؛ غربال می شوید؛ آن سان که گندم غربال می شود و از شلتک جدا می گردد.»

خداوند دیار البشری را از ابتلاء و امتحان معاف نداشته است. این از سنّت های خداوند متعال است. تنها در این صورت است که سعید از شقی و صالح از طالح بازشناخته می شود. پیامبران الهی نیز هماره در معرض بزرگ ترین امتحانات و ابتلائات بودند؛ حتّی آنان مراتب سخت تری از امتحان و ابتلاء را تجربه کرده اند. خداوند مؤمنان را از ابتلائات وحشتناک آخرتی و شقاوت امان داده؛ امّا از ابتلاء و امتحان معاف ندانسته است. در همین باره امام صادق(ع) می فرمایند:

«الْمُؤْمِنُونَ یبْتَلَوْنَ ثُمَّ یمَیزُهُمُ اللَّهُ عِنْدَه...؛

مؤمنان به شدّت مبتلا می شوند تا خداوند آنها را مورد آزمایش قرار دهد. خداوند آنها را از بلاها و تلخی های دنیا امان نداده است؛ بلکه آنها را از کوری و شقاوت آخرت امان داده است؛ چنان که حسین بن علی(ع) ـ در روز عاشورا ـ کشته های خود را روی یکدیگر قرار می داد و می گفت: کشته های ما، کشته های پیامبر و آل پیامبران است.»9

به استناد این روایات، هرچه زمان بگذرد و به سال های قبل از ظهور نزدیک تر شویم، وضع مؤمنان و شیعیان سخت و سخت تر می شود تا در غربالگری عصر غیبت، مؤمنان و منتظران بازشناخته شوند.

این چنین نیست که دروازه ای را گشوده و رخصت دهند تا جماعتی گله وار هجوم بیاورند، بر مسندها تکیه بزنند و گمان برند که پذیرفته درگاه حضرت محبوب شده اند.

لاجرم هرکس باید شرایط پذیرفته شدن را در خود فراهم آورد. این سخن معقول و پذیرفته هر صاحب خردی است. در این دوران سخت، و آنگاه که شدّت و سختی به منتهای خودش می رسد، صفوف، معلوم و تفکیک می شود تا به آنجا که هرکس جای خودش را در صفوف تشکیل شده شناخته و در آن قرار می گیرد؛ بلکه آن را فاش و علنی نیز می سازد.

شدّت یافتن سختی ها و مصیبت های طاقت فرسا، به منزله فرمان سکوت و انفعال در برابر عوامل آشکار و نهان ابلیس و مستکبران و متجاوزان نیست؛ به عکس، این همه، خود حاصل سکوت و انفعال درازمدّت سالیان متمادی و قرون ماضی در برابر غاصبان و متجاوزان به حقّ آل محمّد(ص) و تنها گذاردن ایشان در برابر صفوف فشرده آل امیه و آل عبّاس و بالأخره خاندان های زرسالار یهودی است. برآیند نهایی عمل جمعی مردم در سال های قبل از ظهور، ظهور عینی یافته و خود را می نمایاند. به عبارتی، از ماست که بر ماست. با این همه، این آمادگی مستضعفان برای از خود بیرون شدن و مطالبه حقوق از دست رفته اشان است که سبب جبران مافات و انهدام و انعدام آل اسرائیل و فرزند خواندگانش در سراسر جهان می شود.

ان شاءالله با ظهور حضرت مهدی و دولت مهدوی همه مشکلات حل شود و از سربازان رکاب حضرتش باشیم.

سلام مولای من،

             سلام معشوق عالمیان،

                         سلام انتظار منتظران؛

                                  نیمه شعبان دیگری هم گذشت اما خبری از قدوم مبارکتان نشد.

آقا جان! حیف نیست ماه شب چهارده پشت ابرهای تیره و پاره پاره پنهان بماند،

چه حیف که نیمه شعبان امسال هم بدون حضور مبارک‌تان بصورت نا تمام گذشت؛

حیف نیست دیده را شوق وصال باشد ولی فروغ دیده نباشد!

اما با راستی روزی کا بیایی آیا ما را به عنوان یارانت می پذیری؟

 

استاد مهدوی ارفع راز اتصال به امام زمان را با محوریت نهج البلاغه توضیح میدهند:

برای دریافت فایل اینجا کلیک کنید
حجم: 14.3 مگابایت

یکی می پرسد اندوه تو از چیــست؟؟؟
سبب ساز سکوت مبهـــــمت کیـــست؟؟؟
برایش صادقانه می نویسم...
برای آنکه باید باشد و نیســـت!!! ..

اللهم عجل لولیک الفرج

مهدی‌ جان سلام!

گل نرگس سلام!

آقا جان...!

می ‌دانم که دیر کردیم...
می ‌دانم که هنوزم که هنوز است، در انتظار آمدن‌ مان صبر می‌ کنی...!

می ‌دانم که با این همه انتظار و انتظار کردن‌ مان، هنوز هم الفبای انتظار را نیاموخته ‌ایم...!

امّا شما... امّا شما هنوز هم چشم امیدتان به ما مردم زمانه است...!

مولا جان...!

سال‌ هاست کنارمان بوده ‌ای!
سال‌ هاست که در کوچه ‌ها و خیابان‌ هایمان، از کنارمان به آرامی گذشته ‌ای....

سال‌ هاست برایمان دعا می ‌کنی و واسطه ی فیض ما با آسمانی...!

اما امسال کوچه و خیابان را آذین نبستیم ولی متحدانه ظهور تو را می طلبیم!

آقا جان !

ذره ای کوچک و ناچیز به یادمان اورد که در برابر قدرت و قهر الهی هیچ نیستیم و تاب هیچ چیز نداریم

یا صاحب الزمان...

آیا این ما نبودیم که با گناهان‌ مان، شما را آزردیم و هر چه بیشتر بر دوران غیبت‌ تان افزودیم...!؟

یا بقیة الله...

ما همان‌ هایی هستیم که اَمان خویش را گم کردیم، امّا حقیقتاً به جستجویش برنخاستیم...!
ما همان ‌هایی هستیم که در سایه ی نام شما، روزگار گذراندیم، امّا قدمی برای زدودن نقاب غیبت از روی دلنشین شما برنداشتیم...

آقا جان...
می‌ دانم که همه ی حرف‌ هایمان ادّعایی بیش نبوده است...

امّا...

ای گل نرگس...
با همه ی نبودن‌ ها و ادّعاهایمان...!
با همه ی بی‌ مهری ‌ها و ظلم‌ هایی که در حق شما روا داشتیم...!
باز هم بر ما گران است که شما را ببینیم امّا شما را نشناسیم...!

بر ما گران است که صدای همگان را بشنویم، امّا صدای دلنشین شما را نشنویم...!

مهدی جان...

امروز جهانی تو را می خواند...

ای اَمان آسمان و زمینیان....
بر ما بتاب ای خورشید امامت...

یا صاحب الزمان، عجل علی ظهورک...

العجل العجل یا مولای یا صاحب العصر و الزمان

در دست امـام ما زمـام عصـر است                       از حضرت او به پا قـوام عصـر است
تبـریک به شیعـیـان عــالـم گــوئید                          آغــاز امــامـت امــام عـصـر است

غدیر دوم است امروز.این ولایت «گوارایت باد» ای فرزند علی!
بیعتمان را این بار عاشقانه تر تجدید خواهیم کرد. میان رکن محبت و مقام اطاعت. 
دست به دامنت می شویم که دلهایمان را پر از عدل و داد کنی که پر از ظلم و جور شده است.
ای مولای زمان! 
نشسته ایم

آقا مبارک است رَدای امامتت                        ای غایب از نظر به فدای امامت
می خواستند حق تو را هم قضا کنند            کَـذاّبها کجـا و عـبـای امـامـت
ما زنده ایم از برکات ولایتت                            ما عهد بسته ایم به پای امـامتت
از روز اولی که رسیدیم در جهان                   گشتیم آشنا به صدای امـامتت
این روزها هوای تو را کرده ام بیا                 ماییم یاکــریمِ هـوای امـامتت
آقا بیا تقاصِ شهیدان به پای توست              آقا فـدای کــرب و بلای امامتت
تا روزِ بازگشتِ تو سیدعلی شده                   پرچم به دوش، زیرِ لوای امامتت

نهم ماه ربیع الاول سالروز ولایت و امامت حضرت صاحب الامر و الزمان ، مهدی فاطمه ^{سلام الله علیه} را به تمام منتظران حضرتش تبریک و تهنیت می گوییم.

روز نهم ربیع الاول مصادف با آغاز ولایت امام زمان (عج) و روز کشته شدن «عمر بن سعد» است. به همین دلیل پیروان اهل بیت علیه‌السلام از گذشته این روز را جشن می‌گرفتند. اما این جشن‌ها نیز از اشتباه مصون نمانده و دچار انحرافاتی شده است. یکی از آنها برگزاری مجلس «عمرکشان» و دیگری بیان «حدیث رفع القم» در چنین روزی است.

یوم‌الله نهم ربیع‌الاول روز شادی منتظران و زمانی برای تجدید میثاق با امام حاضر است. در این روز می‌توان با برپایی جشن به امامت رسیدن آن حضرت، توزیع هدایا بین مردم و به خصوص جوانان، اطعام نیازمندان، برگزاری جلساتی پیرامون شناخت بیشتر حضرت مهدی(عج)، پاسخ به شبهات درباره مهدویت، سفر به اماکن زیارتی به خصوص مسجد مقدس جمکران، برگزاری مراسم دعای ندبه در صبح روز نهم ربیع‌الاول، برگزاری دعای عهد و زیارت آل یس در عصر روز نهم ربیع‌الاول، ارسال پیام تبریک به دوستان در شبکه‌های اجتماعی، نصب پرچم‌های مهدوی، قربانی کردن و صدقه دادن برای سلامتی حضرت مهدی(عج)، هدیه دادن به کودکانی که نام آنها مهدی یا دیگر القاب امام زمان (عج) است و گره گشایی از کار شیعیان در ترویج اهمیت این روز سهیم باشیم.

مجلس تفرقه برانگیز «عمرکشان»

در ایران و در تاریخ نهم ربیع الاول به تصور مرگ خلیفه دوم مراسماتی با عنوان «عمرکشان» از سوی برخی شیعیان تندرو برگزار می‌شود. در حالی که بنابر اسناد تاریخی نهم ربیع‌الاول روز کشته شدن «عمربن سعد» از قاتلین امام حسین علیه السلام است که در زیارت عاشورا هم مورد لعن قرار گرفته است. در ایران به خاطر شباهت نام این دو نفر مردم دچار چنین اشتباهی شده‌اند. بنابر نقل اهل تسنن و شیخ اعظم مفید در مسار الشیعه خلیفه دوم «عمربن الخطاب» در روز بیست و ششم ذی‌الحجه از دنیا رفت. عمربن خطاب به دست شخصی به نام «پیروز نهاوندی» یا «ابولؤلؤ» غلام مسیحی مغیره بن شعبه (والی بصره) با چند ضربه خنجر زخمی و سه روز بعد کشته شد. انگیزه این قتل به دلیل مالیات سنگینی بود که والی بصره از «ابولؤلؤ» خواسته بود و او شکایت نزد عمر برده بود ولی فایده‌ای نداشت.

 جالب است بدانید که برگزاری چنین مراسماتی مربوط به این سال‌ها نبوده و از قرن هفتم هجری به بعد، به خصوص در عصر صفویان، در میان شیعیان رواج داشته است. برخی شیعیان تندرو به دلیل اینکه کشته شدن خلیفه دوم مصادف با ابتدای محرم و صفر بود و این دو ماه برایشان از اهمیت بسیاری برخوردار بود، این تاریخ را به فراموشی سپردند و بعد از محرم و صفر و روز شهادت امام عسکری علیه‌السلام این مراسم را برگزار کردند. مراسمی که با روح تشیع و سیره اهل بیت علیه‌السلام فاصله دارد و نه تنها برگزاری آن از سوی بزرگان و عالمان دینی نهی شده بلکه امری خلاف قانون نیز محسوب می‌شود.

در برخی از مجالسی که در این روز گرفته می‌شود، حدیثی به نقل از پیامبر اسلام صلی‌الله علیه و آله بیان می‌شود که به «رفع القلم» شهرت دارد و به همین دلیل به این روز «روز رفع القلم» گفته می‌شود و به واسطه این حدیث افرادی گناه کردن در این روز را بر خود جایز می‌دانند. البته برخی با استناد به این حدیث گناه کردن تا سه روز را بلااشکال می‌دانند.

از مراجع تقلید درباره حدیث رفع القلم و مراسماتی که به همین بهانه در روز نهم ربیع الاول گرفته می‌شود سوال شد که پاسخ آنها به این شرح است:

 رهبر معظم انقلاب، آیت الله العظمی خامنه‌ای

هرگونه گفتار یا کردار و رفتارى که در زمان حاضر سوژه و بهانه به دست دشمن بدهد و یا موجب اختلاف و تفرقه بین مسلمین شود شرعاً حرام اکید است.

 آیت الله العظمی نوری همدانی

چیزی به عنوان رفع قلم در روز به خصوصی نداریم و مسلمانان باید از تفرقه بپرهیزند و از هر چیزی که موجب وهن مذهب است جداً اجتناب نمایند.

 آیت الله العظمی مکارم شیرازی

اولاً: روایتی با عنوان رفع قلم در آن ایام مخصوص در منابع معتبر نداریم و ثانیاً: بر فرض چنین چیزی باشد که نیست مخالف کتاب و سنت است و چنین روایتی قابل پذیرفتن نیست و حرام و گناه در هیچ زمانی مجاز نیست هم چنین سخنان رکیک و کارهای زشت دیگر و ثالثاً: تولّی و تبرّی راه‌های صحیحی دارد نه این راه‌های خلاف.

 آیت الله العظمی فاضل لنکرانی

حدیث رفع القلم صحیح نیست، بلکه هر مسلمانی موظف به انجام واجبات دینی بوده و فرقی در ایام سال نسبت به آن وجود ندارد و انجام اعمالی که موجب تفرقه مسلمین یا وهن شیعه شود جایز نیست.

سلام آقای جهان مهدی جان .....
کدام جمعه ـ بگو «یـا مُحَـوِّل الْاحوال»!                   در آسمان و زمین، انقلاب خواهد شد؟
جمالِ روشن آن ماهِ پشتِ پرده‌ی غیب                  کدام جمعه، برون از حجاب خواهد شد؟
کدام جمعه به خورشید می‌خورد پیوند؟                 و بعد از این همه ابر، آفتاب خواهد شد
هزار جمعه دعای فرج به لب داریم                        کدام جمعه، دعا مستجاب خواهد
أللَّھُـمَ عَجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج

عزیزترین عزیز جان و دلم؛

هوای عاطفه دنیا ابری است،

دلم گرفتارتنگ غروب است؛

مگر نفرمودی که " ما در رعایت حال شما کوتاهى نمى‌کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده ایم، که اگر جز این بود گرفتارى‌ها به شما روى مى‌آورد و دشمنان، شما را ریشه کن می کردند. از خدا بترسید و ما را پشتیبانى کنید."

ای محبوب روزهای آفتابین دنیا؛ ای معشوق همه ما؛

ای زیبا ترین چهره آفرینش؛

نازنین؛ نیازما را ببین.

قلب های مجروح گنجشک های زمین،فریادرس زمان رامی طلبند و همه آسمانی ها، روی ماه تو راازدورمی بوسند.

دلم هوای پریدن به کوی تورا دارد.

دست های انتظارم به آسمان رسیده.

روزها را به امید آن که نگاهت فردا‌ بر پهنای آسمان درخشیدن گیرد، به شب‌هایم گره می‌زنم و دست بر دعا انتظار فردایی را می‌کشم که از حریم امن خویش درآیی و دلدادگان دیرینه‌ات را با آب زلال مهربانی‌ات سیراب کنی.

... و هر شب که ماه بر آسمان می‌افتد‏، غمی دلگیرتر از همیشه تمام وجود عاشقانت را می‌گیرد و امید دیدنت باز حماسه شاعرانه می‌آفریند و شعر هجران به شعر انتظار تبدیل می‌شود

هر جمعه به جاده آبی نگاه می کنم

و در انتظار قاصدکی می نشینم که قرار است خبر گامهای تو را برای من بیاورد،

 گامهای استوار و دستهای سبزت را.

اگر بیایی، چشمهایم را سنگفرش راهت خواهم کرد.

تو می آیی در حالی که دستهایت پر از گلهای نرگس است.

تو دل سرد یکایک ما را با نواهای گرمت آفتابی می کنی و کعبه عشق را در آنها بنا خواهی کرد.

دست نوازش بر سر میخک هایی خواهی کشید که باد کمرشان را خم کرده است.

تو حتی بر قلب کاکتوسها هم رنگ مهربانی خواهی زد.

تو می آیی و با آمدنت خون طراوت و زندگی در رگهای صبح جریان پیدا خواهد کرد...

تو می آیی و با دستهایت بر قلبهای شقایق ها رنگ سبز امید خواهی زد

و با رنگ پر معنای دریا خواهی نوشت:

" به نام خدای امیدها"!

تو می آیی ای پسر فاطمه!

 یوسف زهرا یا مهدی. به امید آن روز!

 

 

 

بخوان دعای فرج را دعــــــــــا اثــــــر دارد                  دعا کبوتر عشق است و بال و پر دارد

بخوان دعای فرج را و عـافــیــت بـطـلـــب                 که روزگار بســـی فتنه زیر ســـر دارد

بخوان دعای فرج را کـه یـوسـف زهــــــرا                  ز پشت پرده ی غیبت به ما نظـر دارد

بخوان دعای فرج را به یاد خیمه ی سبز                  که آخرین گل سرخ از همه خبـــر دارد

دوباره همه از تو می‌گویند و می‌شنوند؛
شیرینی نام تو و شهد یادت به کام‌ها می‌نشیند؛
دوباره طاق‌ها برای نصرت تو قد علم می‌کنند؛
کاغذهای رنگی به شاد باش تو در باد می‌رقصند؛
دوباره همه دیوارهای شهر با سرانگشتانِ احساس چراغان می‌شود.
اما …
کاش گفتن و شنودن از تو سهم همه ثانیه‌ها باشد و یادآوریت همه دقایق را پر کند و خدمت به تو انگیزه همه حرکت‌ها شود!
کاش سینه‌مان صندوق صدقه‌ای شود و قلبمان سکه‌ای نذر سلامتت!
کاش دردمان همیشه با توسل به تو آرام گیرد و دستمان جز به دعا برای تو به آسمان نرود،
کاش انتظار تو زنگی باشد که از نافرمانیت بازمان دارد!
کاش حال و هوای همیشه دلمان به رنگ نیمه شعبان باشد ...!

هیچ داری از دل مهدی خبر؟
گریه‌های هر شبش را تا سحر؟
او که ارباب تمام عالم است
من بمیرم
سر به زانوی غم است
"شیعیان"
مهدی غریب و بی کس است
جان مولا معصیت دیگر بس است
"شیعیان"
بس نیست غفلت‌هایمان؟
غربت و تنهایی مولایمان؟
ما عبید و عبد دنیا گشته‌ایم
غافل از مهدی زهرا گشته‌ایم
من که دارم ادعای شیعه گی
چه بگویم من به جز شرمندگی...؟

روز شنبه به مناسبت میلاد منجی عالم بشریت حضرت مهدی موعود ، مراسم جشنی در مؤسسه برگزار شد . مدعوین در این مراسم از بیانات حجت الاسلام والمسلمین پناهیان پیرامون زن و مسائل روز جامعه بهره مند شدند.

 

برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.
حجم: 12.8 مگابایت