ماه دوست­‌داشتنی رمضان که فقط گرسنگی و تشنگی و خوردن­های هول­‌هولکی سحر و انتظارهای شیرین افطار را ندارد. این ماهِ واقعا ماه، دعا و مناجات دارد و شب­های قدر و ابوحمزۀ ثمالی دارد و دعای جوشن کبیر و خیلی چیزهای دیگر. در احادیث این ماه را به ماه توبه، انابه، استغفار و بخشش یاد کرده­‌اند. چنانکه رنگ و بوی قرآن هم در این ماه بسیار پر رنگ است و بهار کتاب الهی همین ماه است و بس. اما آیا می­توانیم عنصری را یاد کنیم که فراگیری وی در این ماه بر امور دیگر غالب باشد؟ و اگر آن گونه چیزی یافت شود، چیست؟
یکی از اموری که نبی اعظم در ماه رمضان ما را بدان توصیه فرموده­‌اند «انتظار ظهور قائم آل محمد» در این ماه است. همچنین در زمان افطار، خواندن دعای عهد-که بیعت‌­نامۀ روزانۀ ما شیعیان با امام زمان است- مستحب می­باشد. روح شب­های قدر هم تقدیر امور ما انسان­ها توسط خداوند و نازل فرمودن آن بر امام مهدی و امضای حضرت نسبت بدان است و لازم نیست گفته شود چرا در همان شب­ها خواندن دعای «اللهم کن لولیک الحجه بن الحسن…» مورد تأکید قرار گرفته است. دعای شریف «افتتاح» نیز که در هر شب ماه مبارک خوانده می­شود، مملو از یاد مهدی زهرا و آن یوسف گم­گشته است. دعایی که توسط حضرت ولی عصر(عجل­‌الله­‌تعالی­‌فرجه­‌الشریف)، صادر گشته است. حتی اگر نیک بنگریم دعای «اللهم ادخل علی اهل القبور السرور…» هم در حقیقت تکرار دعای «اللهم عجل لولیک الفرج» خواهد بود و به غیر از این موارد می­توان مصادیق دیگری از یاد صاحب الزمان را در ادعیه، مناجات­ها و اعمال این ماه یافت.

پیامبر می فرماید: «ماه رمضان برترین ماه سال قمری است.» هم چنین در جایی دیگر ایشان فرموده : «مهدی(عج) سید و آقاست.»

اگر امروز امام مهدی(عج) برترین و کامل ترین انسان روی زمین است و ماه رمضان هم بهترین ماه خداست، پس باید بین این دو پیوندی عمیق باشد. اگر ماه رمضان، ماه ویژه سیر و سلوک است، پس باید با امام زمان(عج) که برترین سالک و رهروی خداست، پیوندی خاص وجود داشته و بین سلوک معنوی ما در این ماه با امام زمان(عج) هم رابطه ویژه ای باشد.

زیارت آل یاسین شرح حالات عبادی و معنوی امام مهدی(عج) است. امام مهدی که راهش، امتداد راه پیامبر و امیرالمؤمنین و امام زین العابدین(ع) است. عبودیت و بندگی او نه از سر نیاز یا ترس، بلکه از سر درک حقیقت هستی و سپاس گزاری از خداست، عبودیتی که همیشه در وجود امام جاری است و در برخی حالات به نقطه اوج خود می رسد و ماه رمضان نقطه اوج بندگی امام است.

فهم حقیقت رمضان و توفیق رسیدن به معبود جز با توسل به پیشگاه مهدی(عج) میسر نمی شود. دعای افتتاح هم در ماه رمضان درس سلوک می دهد که پروردگارا من خواهان تمام خوبی ها و کمالات هستم و می دانم که راه رسیدن به این کمالات توسل به امام مهدی(عج) است. پس مرا به برکت وجود او به نهایت نزدیکی به خود برسان.

هدایت معنوی و باطنی انسان ها به دست امام مهدی(عج) است و به برکت وجود معنوی و نورانی اوست که عالم هستی از فیض حق تعالی بهره مند می شود. حال اگر امام در نهایت بندگی باشد، در عبودیت او رحمت و مهربانی خدا نیز اوج می گیرد.

دعای امامان نشان می دهد که آن ها هم به درگاه حق تعالی رو می آوردند و برای کل هستی و به ویژه برای ما انسان ها از خداوند طلب بخشش می کردند. به همین دلیل است که می گویند به برکت سلوک معنوی امام، حیات بشری شکل می گیرد و امتداد می یابد و عالم به سوی کمال حرکت می کند و تنها با این تعبیر شب قدر معنا می یابد

"روز جمعه دعا برای ظهور فراموش نشود."