در این جلسه خانم دکتر همیز ، ضمن عذرخواهی از عدم تشکیل کلاس در یک ماه گذشته و وقفه ی ایجاد شده در مباحث درس و در ادامه ی تفسیر حدیث اول ؛ گفتیم در نفس ما سه قوّه است :

وهم و غضب و شهوت

اگر این سه قوّه به تعادل برسد ، انسان شجاع و حکیم و عفیف می شود .
امروزه آدم های شجاع و حکیم و عفیف زیاد داریم که به تعالی نفسانی رسیده اند . ولی در مقابل کسانی هم که در جامعه ظلم و جور میکنند ، وجود دارند .
جور = ظلم اجتماعی در مقابل قسط = عدالت اجتماعی
ظلم = ظلم فردی   در مقابل عدل = عدالت فردی
در روایات داریم که حضرت صاحب الامر وقتی ظهور می کند که :
" ملئت الارض ظُلمَاً وَ جوراً ... "                                                                       
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

درس دوازدهم ( شکیبایی)       93/2/16
.... در قرآن داریم که صابران کسانی هستند که همه چیز را از ناحیه ی خدا می دانند و دیگران را در آن دخیل نمی دانند . وقتی بلایی به آنها می رسد ، " قالوا اِنّا لِلّه وَ اِنّا اِلَیهِ راجِعون "
چه زیباست ابیات سعدی :
گر گزندت رسـد ز خلق نرنج                 که نه رحمت رسد ز خلق نه رنج
از خدا دان خلاف دشمن و دوست         که دل هردو در تصرّف اوست
گرچه تیر از کمان همی گذرد                 از کماندار بیند اهل خرد....


برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

استاد محمدی در تبیین فرازهایی از خطبه ی غرّاء ، بیان نمودند که :
اگر کسی منزل آخرت خود را آباد کرده باشد ، دیگر باکی ندارد که سفر مرگ او چه موقع باشد . در شب یا روز ،جوانی یا پیری ، مرگ طبیعی یا غیر طبیعی ...
اگر کسی واجبات را انجام داده ، محرمات را ترک کرده و فضایل را کسب کرده باشد ، رفتن برای او مهم نیست و فرقی ندارد او به سراغ مرگ برود یا مرگ به سراغ او بیاید.
کسی که آخرت خود را آباد نکرده از مرگ می هراسد . البته تاریکی قبر و تنگی لحد فیزیکی نیست . هر چقدر هم قبر را گشاد حفر کنند و در آن روشنایی تعبیه کنند ، سودی به حال میّت ندارد . منظور از نور غذای برزخی ، لباس برزخی ، منزل برزخی ، دوستان برزخی و انیس برزخی است و این نور هم در برزخ هم در قیامت ، همه چیز انسان است ...              93/2/15
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

اخلاق اسلامی با محوریت امر به معروف و نهی ازمنکر -  93/2/15
... حقیقت آفرینش و رکن خلقت ، محبّت است .از امام سوال شد : آیا در دین هم حبّ و بغض وجود دارد ؟ امام فرمود : آیا دین چیزی غیر از حبّ و بغض است ؟
آنچه که دوست داریم ، دین ماست . در قیامت هم انسان با آن چیزی محشور می شود که در دنیا محبوب او بوده است . اگر گناه و گناهکار را دوست دارد با او محشور می شود و اگر دینداران را دوست دارد با همان ها محشور می شود ....


برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

خدای متعال در ادامه ی سوره ی مزمّل ، وظایفی را برای مؤمنان تعیین می کند که راهگشا هستند . عبادت شبانه ، قرائت قرآن ، پرداخت زکات ، قرض به خدا و ...
البته خدای متعال میفرمایند : به هرمقدار که می توانید... اصلاً داریم اگر می خواهید کسی را خراب کنید بیش از توانش به او کار محول کنید . اصولاً الحاح و اصرار بر انجام کار برای بچه ای که توانایی انجام آن را ندارد، منجر به لجبازی می شود . لذا خدا می فرماید : " لا یُکَلِّفُ اللهُ نَفساً إلّا وُسعَها "....     
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

... بعد از اقامه ی نماز ، پیامبر اکرم به سمت صفا حرکت کرد . با استقرار یافتن پیامبر بر صفا ، زمینه برای بیعت کردن مردم فراهم می شد . مردم دسته دسته برای بیعت با پیامبر می آمدند و نکته ی مهم این بود که این حضور مردم برای بیعت ، مربوط به مردها نبود یعنی خانم ها و زنها هم برای بیعت آمده بودند .
اما بیعت با زنان ، مخصوصاً زنان اعیان و اشراف ، شرایط خاصّی را بوجود آورد که از هدایت قرآن کریم و نقل گزارشگران تاریخی معلوم می شود که اعمال مفسده انگیز زنان عرب آن روز بر خیلی چیزها سایه افکن بوده است . وقتی رفتارهای آنها را بررسی می کنیم ، می بینیم که اینها روی فمینیست ها را هم سفید کرده بودند . اصلاً به نظر می آید سیطره ، اقتدار و مدیریت بر جامعه علی رغم اینکه در مثل ابوجهل و ابولهب و ابوسفیان تلألؤ دارد ، در اختیارزنها است ...                                                        




برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

…" إنَّ اللهَ لا ُیحِبُّ الفَرِحین "خداوند آدم های شاد را دوست ندارد!
این آیه در پرتو آیه 58 سوره ی یونس ، معنایش روشن تر می شود . شادی را که از روی غرور و تکبر و ظلم و ستم باشد ، دوست ندارد .در آیه 81 سوره ی توبه هم داریم که خداوند افرادی را که از نرفتن به جنگ شاد بودند ، دوست ندارد …
مؤمن باید شاد باشد ، متبسّم باشد ، دین اسلام دین شادی است . سوره ی یونس آیه ی 58 : پیامبر به مؤمنین بگو با یادآوری فضل و رحمت الهی باید شاد باشند . این شادی مهمتر از آن چیزی است که دور خودشان جمع می کنند و دلشان را به آن خوش می کنند ...      



برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

امروز که زمین و آسمان می گرید                                                  از بهر غریب سامرا می گرید
جا دارد اگر که شیعه خون گریه کند                                                چون مهدی صاحب الزمان می گرید
امام ابوالحسن علی النقی هادی (ع) ملقب به امام “هادی”، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال ۲۱۲ هجری در اطراف مدینه در محلی به نام ” صریا” متولد شد.
آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن (ع) به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال ۲۳۳ به سامرا ( عسکر) برده و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند.
امام هادی (ع) به لقبهای دیگری مانند نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن است. از آنجا که کنیه امام موسی کاظم(ع) و امام رضا (ع) نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام کاظم (ع)، ابوالحسن ثانی به امام رضا (ع) و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی (ع) اختصاص یافته است.
پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است که بانویی با فضیلت و با تقوا بود. امام هادی (ع) در سن ۶ یا ۸ سالگی یعنی در سال ۲۲۰هجری، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسید. مدت ۳۳ ساله امامت امام هادی (ع) با خلفای معتصم، واثق، توکل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.

سالروز شهادت استاد گرانقدر شهید مطهری بهانه ای شد تا در بزرگداشت مقام والای معلم و قدر دانی از این مقام شامخ چند جمله ای از زبان بزرگان  بیان کنیم؛
معلمی شغل و حرفه نیست، بلکه ذوق و هنر توانمندی است. معلمی در قرآن به عنوان جلوه ای از قدرت لایزال الهی نخست ویژه ذات مقدس خداوند تبارک و تعالی است. در نخستین آیات قرآن که بر قلب مبارک پیغمبر اکرم (ص) نازل شد، به این هنر خداوند اشاره شده است:
اقرا باسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق، اقرأ و ربک الاکرم، الذی علم بالقلم، علم الانسان ما لم یعلم. (علق: 1ـ 5)
بخوان به نام پروردگارت که جهانیان را آفرید. انسان را از خون بسته سرشت بخوان ! و پروردگارت کریمترین است همان که آموخت با قلم، آموخت به انسان آنچه را که نمی دانست.در این آیات خداوند، خود را «معلم» می خواند و جالب این که معلم بودن خود را بعد از آفرینش پیچیده ترین و بهترین شاهکار خلقت، یعنی انسان آورده است.
مقام معلم بودن خدا، بعد از آفرینش قراردارد. به نوعی انسانی را که هیچ نمی دانست، به وسیله قلم آموزش داد که این از اوج خلاقیت و هنر شگفت خداوند در امر آفرینش حکایت دارد:
چو قاف قدرتش دَم بر قلم زد                           هزاران نقش بر لوح عدم زد
از این رو، می توان گفت که هنر شگفت معلمی از آن خداوند عالم است.
امام خمینی (ره) می فرمود: "معلم اول خدای تبارک و تعالی است ..... به وسیله وحی؛ مردم را دعوت می کند به نورانیت؛ دعوت می کند به محبت؛ دعوت می کند به مراتب کمالی که از برای انسان است."
همچنین حضرت امام خمینی رحمه الله درباره مقام معلم می فرماید:
نقش معلم در جامعه، نقش انبیاست؛ انبیا هم معلم بشر هستند.
نقش معلم، بسیار حساس و مهم است و مسئولیت بسیار زیادی دارد. نقش مهمی است که همان نقش تربیت است که اخراج من الظلمات الی النور است.
معلم، امانت داری است که [امانت او[غیر از همه امانت هاست ؛ انسان، امانت اوست.
امانت های دیگر را اگر کسی خیانت به آن بکند،خلاف کرده است، اما امانت اگر انسان باشد، اگر خدای نخواسته به این امانت خیانت شد، یک وقت می بیند خیانت به یک ملت است، خیانت به یک جامعه است، خیانت به اسلام است.
معلم، امانت دار نسلی است که تمام مقدّرات یک کشور، به آن نسل سپرده می شود و تربیت شما باید همراه با تعلیم باشد.

مقام معظم رهبری در مورد معلم می فرماید:
شما [معلم ها] در سر کلاس، نه فقط درسی که می دهید، بلکه نگاهی که می کنید، اشاره ای که می کنید، لبخندی که می زنید، اخمی که می کنید،حرکتی که انجام می دهید و لباسی که می پوشید، بر روی دانش آموز اثر می گذارد.
ما به خودمان که مراجعه می کنیم،عمیق ترین احساسات و عواطف و حالات خودمان را اگر ریشه یابی کنیم، در انتهای خط، یک معلم را مشاهده می کنیم.
معلم است که ما را می تواند شجاع یا جَبان، بخشنده یا بخیل، داکار یا خودپرست، اهل علم و طالب علم و فهم و فرهنگ،یا منجمد و بسته و پای بند به تفکرات جامد بار بیاورد.
معلم است که می تواند ما را متدین، باتقوا، پاک دامن، یا خدای ناکرده بی بندوبار، بار بیاورد.
معلم چنین نقشی دارد. این ارزش معلم است و این تأثیر معلم است.

اساتید محترم مؤسسه قرآن وعترت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) این روز بزرگ را به شما عزیزان تبریک عرض می نماییم.

امام محمد باقر (ع) در روز جمعه یا دوشنبه اول ماه رجب یا سوم ماه صفر سال 57 هجری یا به روایتی دیگر سال 56 هجری، در مدینه به دنیا آمد و در روز دوشنبه هفتم ذی حجه سال 114 هجری، در همان شهر بدرود حیات گفت. بنابراین، آن حضرت 57 سال در این جهان زیست. از این مدت چهار سال با جدش امام حسین (ع) و پس از وی 35 سال با پدرش زندگی کرد و هیجده سال بقیه عمرش را به تنهایی به سر برد. بنابر روایتی که در کافی از قول امام صادق (ع) نقل شده است، وی 19 سال و دو ماه بیش از پدرش زیسته است و در همین دوران، مامت شیعیان را عهده دار بوده است. امام باقر (ع) در مدت امامت خود چند صباحی از خلافت ولید بن عبد الملک و نیز خلافت سلیمان بن عبد الملک و عمر بن عبد العزیز و یزید بن عبد الملک را درک کرد و سرانجام در روزگار خلافت هشام بن عبد الملک وفات یافت. در قبرستان بقیع و در کنار آرامگاه علی بن حسین(ع) پدرش، و حسن بن علی (ع)عموی بزرگوارش، به خاک سپرده شده است.
مادر آن حضرت، فاطمه دختر حسن بن علی (ع) بود که با کنیه ام عبد الله و بنابر قول دیگر، ام الحسن خوانده شده است. بنابراین امام باقر (ع) از سلاله پدر و مادری هاشمی علوی و فاطمی به شمار می آید. بدین جهت او نخستین کسی است که از نسل امام حسن (ع) و امام حسین (ع) به دنیا آمده است.