قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
اِنَّ هذِهِ القُلوبَ لَتَصدَاُ کَما یَصدَاُ الحَدیدُ وَ اِنَّ جِلاءَها قِراءَةُ القُرآنِ .
براستی این قلبها زنگار می گیرد، همان طور که آهن زنگار می گیرد، جلای قلب ها قرائت قرآن است .                                                              ارشاد القلوب / 78
 تلاوت صفحه 31 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 19  از سوره مبارکه انفطار
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ
روزى که هیچ کس براى هیچ کس اختیارى ندارد و در آن روز، فرمان تنها براى خداست.
تفسیر : روزى که هیچ کس براى هیچ کس اختیارى ندارد و در آن روز، فرمان تنها براى خداست.
قیامت روز سلب مالکیّت و اختیار از همه انسان‏هاست. «یوم لا تملک نفس لنفس شیئاً»
قیامت، تجلّى حاکمیّت مطلقه خداوند است. «و الامر یومئذ للّه»

در یکى از سالها ابوحنیفه در زمان امام جعفر صادق (ع) وارد مدینه گردید و به قصد دیدار آن حضرت راهى منزلش شد؛ و در راهروى منزل حضرت به انتظار اجازه ورود، نشست .
در همین بین ، کودک خردسالى از منزل بیرون آمد، ابوحنیفه از او پرسید: در شهر شما شخصى غریب کجا مى تواند ادرار و دفع حاجت کند؟
کودک کنار دیوار نشست و بر آن دیوار تکیه زد و سپس اظهار نمود: کنار نهر آب ، زیر درختان میوه دار، کنار دیوار مساجد، در مسیر و محلّ عبور اشخاص ، رو به قبله و پشت به قبله نباشد؛ و غیر از این موارد هر کجاى دیگر باشد مانعى ندارد.
ابوحنیفه گوید: چنین جوابى از آن کودک براى من تعجّب آور بود، پرسیدم : نام تو چیست ؟
گفت : من موسى، پسر جعفر، پسر محمّد، پسر علىّ، پسر حسین پسر، علىّ، پسر ابوطالب هستم .
گفتم : گناه از چه کسى است و چگونه سرچشمه مى گیرد؟
فرمود: گناه و خطا یکى از این چند حالت را دارد:
یا از طرف خداوند باید باشد، که صحیح و سزاوار نیست که خداوند متعال سبب و باعث گناه بنده اش گردد؛ و سپس او را مورد عذاب قرار دهد.
یا آن که از طرف خداوند و بنده مى باشد، که آن هم صحیح نیست چون که قبیح است شریکى مانند خداوند، شریک ضعیف خود را بر انجام گناه عذاب کند.
و یا آن که گناه و خطا از خود انسان سر مى زند، که حقّ مطلب نیز همین است .
پس اگر خداوند عذاب نماید، حقّ دارد؛ و اگر عفو نماید و ببخشد از روى فضل و کرم و محبّت او نسبت به بنده اش مى باشد.
اعیان الشّیعة : ج 2، ص 6، إ علام الورى : ج 2، ص 29، تحف العقول : ص 411، مناقب ابن شهرآشوب : ج 4، ص 314.

قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
مَن کانَ القُرآنُ حَدیثَهُ وَ المَسجِدُ بَیتَهُ، بَنَی اللهُ لَهُ بَیتًا فِی الجَنَّةِ .
هر که قرآن سخنش باشد و مسجدخانه اش، خداوند برای او خانه ای در بهشت بنا کند .
امالی صدوق /405
 تلاوت صفحه 30 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 1  از سوره مبارکه الفجر
وَ الْفَجْرِ 1 وَ لَیَالٍ عَشْرٍ 2
سوگند به سپیده‏دم (1) و به شبهاى دهگانه (2)
تفسیر : زمان، مقدّس و قابل سوگند است. «والفجر»
بعضى ایام از قداست ویژه‏اى برخوردار است. «ولیال عشر»

.... حضرت موسی(ع)  از آنها پرسید: چرا رفتید سراغ گوساله پرستی؟ آیا فکر نکردید که این گوساله هیچ کاری نمی تواند بکند ؟ نه نفعی می رساند و نه مانع ضرری می شو! سپس رو به برادرش فرمود : چرا جلوی اینها را نگرفتی ؟!
و پس از آن به سامری گفت: چه طور توانستی مردم را از راه توحید خارج کنی؟ سامری گفت : من چیزی دیدم که انها نمی دیدند:( گویا چشم برزخی داشته) و گفت من یک مشت خاک از جای پای رسول برداشتم  و آن را روی گوساله پاشیدم .....
وقتی جای پای فرشته وحی می تواند چنین تغییرات بزرگی ایجاد کند، خیلی عجیب است که برخی از وهابیها می گویند:چرا به زیارت ائمه و پیامبر می روید؟ چه طور است که پیامبر اکرم و ائمه معصومین سلام الله علیها نمی توانند به اذن خدا کاری انجام دهند.


برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
اَفضَلُ العِبادَةِ قَراءَةُ القُرآنِ .
برترین عبادت، خواندن قرآن است                               مجمع البیان 1/15
تلاوت صفحه 29:

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 179  از سوره مبارکه آل عمران
مَا کَانَ اللّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى مَآ أَنتُمْ عَلَیْهِ حَتَّىَ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَمَا کَانَ اللّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَى الْغَیْبِ وَلَکِنَّ اللّهَ یَجْتَبِی مِن رُّسُلِهِ مَن یَشَاء فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَرُسُلِهِ وَإِن تُؤْمِنُواْ وَتَتَّقُواْ فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ
خدا بر آن نیست که مؤمنان را به این [حالى] که شما بر آن هستید واگذارد تا آنکه پلید را از پاک جدا کند و خدا بر آن نیست که شما را از غیب آگاه گرداند ولى خدا از میان فرستادگانش هر که را بخواهد برمى‏ گزیند پس به خدا و پیامبرانش ایمان بیاورید و اگر بگروید و پرهیزگارى کنید براى شما پاداشى بزرگ خواهد بود
تفسیر : خداوند، کفّار را به حال خود رها مى‏ کند؛ «نملى لهم لیزدادوا اثماً» ولى مؤمنان را رها نمى‏ کند. «ما کان اللّه لیذر المؤمنین»
جداسازى پاک از پلید، از سنّت‏هاى الهى است. «حتى یمیز الخبیث من الطیّب»
ایمان و کفر افراد، از امور درونى وغیبى است که باید از طریق آزمایش ظاهر شود، نه علم غیب. «حتّى یمیز الخبیث من الطیّب و ما کان اللَّه لیطلعکم على الغیب»
زندگى با مردم باید بر اساس ظاهر آنان باشد، آگاهى بر اسرار مردم، زندگى را فلج مى ‏کند. «و ما کان اللّه لیطلعکم على الغیب»
علم غیب، مخصوص خداست و فقط به بعضى از پیامبران برگزیده‏ اش، آن هم در حدّ اطلاع بر غیب نه تمام ابعاد آن، بهره‏ اى داده است. «لیطلعکم»
هر چند زندگى باید به نحو عادّى سپرى شود، ولى خدا به افرادى علم غیب را عطا مى ‏کند. «ولکن اللّه یجتبى من رسله»
درجات انبیا یکسان نیست. «یجتبى من رسله من یشاء»
خداوند علم غیب را به کسانى مى ‏دهد که از جانب او صاحب رسالتى باشند. «ولکن اللّه یجتبى من رسله»
ایمان قلبى باید همراه با تقواى عملى باشد. «تؤمنوا و تتقوا»
طیب وپاکى اصالت داشته وپایدار است، ولى خبث عارضى ورفتنى است. «یمیزالخبیث‏من‏الطیّب» جداکردن ناپاک از پاک، نشانه عارضى بودن ناپاک است.

.... باریتعالی در آیه نهم  می فرماید : " و جعلنا من بین أ یدیهم سدّاً و من خلفهم سدّاً فأغشیناهم ...." فرض کنید اسیری که سرش در بند است و جلویش را نمی تواند ببیند ، مقابلش یک دیوار است و چشت سرش هم سد و حجابی است که توان دیدن ندارند . و هیچ چیزی نمی توانند ببینند. خداوند می فرماید " فی اعناقهم اغلالاً" یعنی در گردنهایشان غل و زنجیر قرار دادیم . زنجیر توی گردن که نیست روی گردن است، چرا خداوند متعال به جای علی از فی استفاده کرده است ؟؟...
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
اَلقَلبُ الَّذی لَیسَ فیهِ شَیءٌ مِنَ القُرآنِ کَالبَیتِ الخَرِبِ .
قلبی که در آن چیزی از قرآن نباشد، هم چون خانه ویران است .
کشف الاسرار میبدی 7/405
تلاوت صفحه 28:

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 63  از سوره مبارکه النساء
أُولَئِکَ الَّذِینَ یَعْلَمُ اللّهُ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُل لَّهُمْ فِی أَنفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِیغًا
اینان همان کسانند که خدا مى‏داند چه در دل دارند پس از آنان روى برتاب و[لى] پندشان ده و با آنها سخنى رسا که در دلشان [مؤثر] افتد بگوى
تفسیر : تلاش منافقان بیهوده است، چون خداوند هم از درون و نیاتشان آگاه است و هم به موقع، افشاگرى مى‏ کند. «یعلم اللّه ما فى قلوبهم»
معذرت خواهى منافقان، صادقانه نیست، وگرنه فرمان اعراض از آنان صادر نمى ‏شد. «یعلم اللّه ما فى قلوبهم فأعرض عنهم»
شیوه‏ ى برخورد رهبر با منافقان باید شیوه ‏ى اعراض و موعظه باشد. «فأعرض عنهم و عِظهم»
در مقام موعظه، باید با صراحت، منافقان را نسبت به عواقب کار و سرنوشت شان هشدار داد. «فى انفسهم قولاً بلیغاً»

قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
لا یُعَذِّبُ اللهُ قَلبًا وَعَی القُرآنَ .
خداوند قلبی را که قرآن را در خود جای داده باشد، عذاب نمی کند .
                                                                          امالی طوسی 1/6
تلاوت صفحه 27 :


قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 25  از سوره مبارکه لقمان‏
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ
و اگر از آنها بپرسى چه کسى آسمانها و زمین را آفریده است مسلما خواهند گفت‏خدا بگو ستایش از آن خداست ولى بیشترشان نمى‏دانند
تفسیر: خالق بودنِ خداوند، بر مشرکان نیز پوشیده نیست. «و لئن سألتهم من خَلَق... لیقولنّ اللّه»
مشرکان به انحراف خود اقرار ضمنى دارند. «لئن سألتهم... لیقولنّ اللّه»
همه‏ى آفریده‏ها از آنِ اوست، پس تنها او را ستایش کنیم. «قل الحمدللّه»
سپاس خداوند را به زبان آوریم. «قل الحمدلِلّه»
انحراف مشرکان معمولاً برخاسته از جهل آنان است. «بل اکثرهم لایعلمون»

کتاب جلد سوم مفاهیم نهج البلاغه به قسمتهای زیبایی از نامه های امیر المؤمنین اشاره ای دارد. در درس اول گزیده ای ازنامه 31 پیرامون اباد ساختن دل  مطرح شده است.
.... اعتصام  از ریشه " عَصِمَ" به معنای حفظ کردن است. ولی چرا آن را چنگ زدن معنا می کنند؟ از آنجا که انسان با آویخته شدن به راه الهی خود را از کژی و نا راستی حفظ می کند لذا آن را چنگ زدن معنا می کنند. عصمت هم از همین واژه به مفهوم حفظ کردن از گناه می باشد.
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید .

قال الصّادق علیه السلام :
مَن قَرَأَالقُرآنَ وَ هُوَ شابٌّ مُؤمِنٌ ، اِختَلَطَ القُرآنُ بِلَحمِهِ وَ دَمِهِ .
هر جوان مؤمنی که قرآن بخواند ، قرآن با گوشت وخونش آمیخته گردد .
                                                                           اصول کافی 2/603
 
تلاوت صفحه 26:


قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 6  از سوره مبارکه الصف‏
یار موعود « ولادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امام صادق علیه السلام »
وَإِذْ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءهُم بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِینٌ
و هنگامى را که عیسى پسر مریم گفت اى فرزندان اسرائیل من فرستاده خدا به سوى شما هستم تورات را که پیش از من بوده تصدیق مى‏کنم و به فرستاده‏اى که پس از من مى‏آید و نام او احمد است بشارتگرم پس وقتى براى آنان دلایل روشن آورد گفتند این سحرى آشکار است
تفسیر: اریخ زندگانى حضرت عیسى‏علیه السلام قابل توجّه و به یاد ماندنى است «و اذ قال عیسى»
عیسى، رسول خدا است، او را خدا ندانید. «انّى رسول اللّه»
در تربیت الهى، کلاس‏هاى متعدّدى وجود دارد که هر کلاس، مقدّمه‏ى کلاس بعدى و هر استاد تصدیق کننده استاد قبلى است. «و مصدّقاً لما بین یدىّ من التوراة و مبشّراً برسول...»
اسلام، کامل‏ترین ادیان است، زیرا بشارت، در مورد چیز بهتر و کامل‏تر است. «و مبشّراً برسول»
در نزد اولیاى خدا، به جاى حسادت، بشارت است. «مبشّراً برسول من بعدى»
عیسى‏ هم مبشَّر است، هم مبشِّر. او به آمدن پیامبر اسلام بشارت مى‏دهد «مبشّراً برسول...» و خداوند از وجود او بشارت مى‏دهد. «یا مریم ان اللّه یبشّرک بکلمة منه اسمه المسیح»
در دعوت‏ها، هم به گذشته توجّه کنید «مصدقاً...»، هم زمان خود را در نظر بگیرید، «انّى رسول اللّه الیکم» و هم آینده را در نظر داشته باشید. «... من بعدى اسمه احمد»
در معرفى افراد آن گونه عمل کنید که هیچ ابهامى باقى نماند. «... اسمه احمد»
لجاجت، عنصرى است که باعث مى‏شود، نه بشارت‏هاى قبلى کارساز باشد و نه نشانه‏هاى موجود. «فلمّا جاءهم بالبیّنات قالوا هذا سحرٌ مبین»