قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
اَفضَلُ العِبادَةِ قَراءَةُ القُرآنِ .
برترین عبادت، خواندن قرآن است                               مجمع البیان 1/15
تلاوت صفحه 29:

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 179  از سوره مبارکه آل عمران
مَا کَانَ اللّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى مَآ أَنتُمْ عَلَیْهِ حَتَّىَ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَمَا کَانَ اللّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَى الْغَیْبِ وَلَکِنَّ اللّهَ یَجْتَبِی مِن رُّسُلِهِ مَن یَشَاء فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَرُسُلِهِ وَإِن تُؤْمِنُواْ وَتَتَّقُواْ فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ
خدا بر آن نیست که مؤمنان را به این [حالى] که شما بر آن هستید واگذارد تا آنکه پلید را از پاک جدا کند و خدا بر آن نیست که شما را از غیب آگاه گرداند ولى خدا از میان فرستادگانش هر که را بخواهد برمى‏ گزیند پس به خدا و پیامبرانش ایمان بیاورید و اگر بگروید و پرهیزگارى کنید براى شما پاداشى بزرگ خواهد بود
تفسیر : خداوند، کفّار را به حال خود رها مى‏ کند؛ «نملى لهم لیزدادوا اثماً» ولى مؤمنان را رها نمى‏ کند. «ما کان اللّه لیذر المؤمنین»
جداسازى پاک از پلید، از سنّت‏هاى الهى است. «حتى یمیز الخبیث من الطیّب»
ایمان و کفر افراد، از امور درونى وغیبى است که باید از طریق آزمایش ظاهر شود، نه علم غیب. «حتّى یمیز الخبیث من الطیّب و ما کان اللَّه لیطلعکم على الغیب»
زندگى با مردم باید بر اساس ظاهر آنان باشد، آگاهى بر اسرار مردم، زندگى را فلج مى ‏کند. «و ما کان اللّه لیطلعکم على الغیب»
علم غیب، مخصوص خداست و فقط به بعضى از پیامبران برگزیده‏ اش، آن هم در حدّ اطلاع بر غیب نه تمام ابعاد آن، بهره‏ اى داده است. «لیطلعکم»
هر چند زندگى باید به نحو عادّى سپرى شود، ولى خدا به افرادى علم غیب را عطا مى ‏کند. «ولکن اللّه یجتبى من رسله»
درجات انبیا یکسان نیست. «یجتبى من رسله من یشاء»
خداوند علم غیب را به کسانى مى ‏دهد که از جانب او صاحب رسالتى باشند. «ولکن اللّه یجتبى من رسله»
ایمان قلبى باید همراه با تقواى عملى باشد. «تؤمنوا و تتقوا»
طیب وپاکى اصالت داشته وپایدار است، ولى خبث عارضى ورفتنى است. «یمیزالخبیث‏من‏الطیّب» جداکردن ناپاک از پاک، نشانه عارضى بودن ناپاک است.