1. اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبَادِهِ یَرْزُقُ مَن یَشَاءُ وَ هُوَ الْقَوِىُّ الْعَزِیزُ
خداوند نسبت به بندگانش با مهر و لطف رفتار مى ‏کند، هر که را بخواهد (و صلاح بداند) روزى مى‏ دهد و اوست تواناى غالب.

•  رزق الهى برخاسته از لطف خداست. «لَطِیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ»(شوری، 19)

2. وَ هُوَ الَّذِى یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ یَعْفُواْ عَنِ السَّیِّئاتِ وَ یَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ
و اوست که توبه را از بندگانش مى‏ پذیرد و از گناهان در مى‏ گذرد و هر چه را انجام مى‏ دهید مى ‏داند.

•  خداوند تمام گناهان را مى‏ بخشد. «یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ»(شوری، 25)

3. وَ مَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُم وَ یَعْفُواْ عَن کَثِیرٍ
و آنچه از مصیبت به شما رسد پس به خاطر دست آورد خودتان است و او از بسیارى (گناهانتان) در مى ‏گذرد.

•  میان رفتار انسان و حوادث تلخ و شیرین زندگى رابطه است. «ما أَصابَکُمْ ... فَبِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ» (شوری، 30)

4. أَوْ یُوبِقْهُنَّ بِمَا کَسَبُواْ وَ یَعْفُ عَن کَثِیر
یا (کشتى ‏ها را) به خاطر آنچه (صاحبانشان) انجام داده ‏اند نابود مى ‏کند و یا از بسیارى در مى ‏گذرد (و غرقشان نمى‏ کند).

•  لطف خداوند بر قهرش غالب است. «یَعْفُ عَنْ کَثِیرٍ» (شوری، 34)

5. أَ وَ مَن یُنَشَّؤُاْ فِى الْحِلْیَةِ وَ هُوَ فِى الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِینٍ
آیا کسى که در زیور پرورش یافته و در مجادله بیانش غیر روشن است (شایسته نسبت دادن به خداست)؟

•  زن از جهت عاطفه و احساسات قوى‏تر از مرد «یُنَشَّؤُا فِی الْحِلْیَةِ» و از جهت برخورد و مجادله ضعیف‏تر است. «وَ هُوَ فِی الْخِصامِ غَیْرُ مُبِینٍ»(زخرف، 18)

6. أَ فَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تهَدِى الْعُمْىَ وَ مَن کاَنَ فِى ضَلَالٍ مُّبِینٍ
(اى پیامبر!) آیا تو مى‏ توانى سخن خود را به گوش کران برسانى یا کوران و کسانى را که در گمراهى آشکارند هدایت کنى.

•  اگر زمینه پذیرش نباشد حتّى سخن رسول خدا اثرى نخواهد داشت. «أَ فَأَنْتَ» (زخرف، 40)

7. أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ
(نزول قرآن در شب قدر و فیصله امور در آن شب) امرى (و اراده ‏اى) است از طرف ما، همانا ما فرستنده (همه انبیا) هستیم.
 تمام مسائل شب قدر زیر نظر خداست. «أَمْراً مِنْ عِنْدِنا» (دخان، 5)

8. لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ یُحیىِ وَ یُمِیتُ رَبُّکمُ‏ وَ رَبُّ ءَابَائکُمُ الْأَوَّلِینَ
هیچ معبودى جز او نیست، اوست که زنده مى ‏کند و مى میراند و پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست.

•  زنده کردن و میراندن، کار دائمى خدا است. («یُحْیِی وَ یُمِیتُ»)(دخان، 8)

9. یَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِین
لباس‏هاى ابریشم نازک و ضخیم مى ‏پوشند در حالى که در برابر هم (بر تخت‏ها) جاى گرفته ‏اند.

•  برهنگى، هیچ کجا ارزش نیست، حتّى در بهشت. «یَلْبَسُونَ»( دخان، 53)

10. هَاذَا کِتَابُنَا یَنطِقُ عَلَیْکُم بِالْحقِّ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنسِخُ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ
این است کتاب ما که به حقّ درباره شما سخن مى ‏گوید، همانا ما آنچه را انجام مى ‏دادید نسخه بردارى و ثبت مى ‏کردیم.

•  عمل انسان، همان گونه که واقع شده ثبت مى‏ شود، نه بر اساس قرائن و شواهد و آثار. «عَمَّا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» (جاثیه، 29)

ترتیل جزء بیست و پنجم - استاد پرهیزگار: