1. اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبَادِهِ یَرْزُقُ مَن یَشَاءُ وَ هُوَ الْقَوِىُّ الْعَزِیزُ
خداوند نسبت به بندگانش با مهر و لطف رفتار مى کند، هر که را بخواهد (و صلاح بداند) روزى مى دهد و اوست تواناى غالب.
2. وَ هُوَ الَّذِى یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ یَعْفُواْ عَنِ السَّیِّئاتِ وَ یَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ
و اوست که توبه را از بندگانش مى پذیرد و از گناهان در مى گذرد و هر چه را انجام مى دهید مى داند.
3. وَ مَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُم وَ یَعْفُواْ عَن کَثِیرٍ
و آنچه از مصیبت به شما رسد پس به خاطر دست آورد خودتان است و او از بسیارى (گناهانتان) در مى گذرد.
4. أَوْ یُوبِقْهُنَّ بِمَا کَسَبُواْ وَ یَعْفُ عَن کَثِیر
یا (کشتى ها را) به خاطر آنچه (صاحبانشان) انجام داده اند نابود مى کند و یا از بسیارى در مى گذرد (و غرقشان نمى کند).
5. أَ وَ مَن یُنَشَّؤُاْ فِى الْحِلْیَةِ وَ هُوَ فِى الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِینٍ
آیا کسى که در زیور پرورش یافته و در مجادله بیانش غیر روشن است (شایسته نسبت دادن به خداست)؟
6. أَ فَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تهَدِى الْعُمْىَ وَ مَن کاَنَ فِى ضَلَالٍ مُّبِینٍ
(اى پیامبر!) آیا تو مى توانى سخن خود را به گوش کران برسانى یا کوران و کسانى را که در گمراهى آشکارند هدایت کنى.
7. أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ
(نزول قرآن در شب قدر و فیصله امور در آن شب) امرى (و اراده اى) است از طرف ما، همانا ما فرستنده (همه انبیا) هستیم.
تمام مسائل شب قدر زیر نظر خداست. «أَمْراً مِنْ عِنْدِنا» (دخان، 5)
8. لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ یُحیىِ وَ یُمِیتُ رَبُّکمُ وَ رَبُّ ءَابَائکُمُ الْأَوَّلِینَ
هیچ معبودى جز او نیست، اوست که زنده مى کند و مى میراند و پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست.
9. یَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِین
لباسهاى ابریشم نازک و ضخیم مى پوشند در حالى که در برابر هم (بر تختها) جاى گرفته اند.
10. هَاذَا کِتَابُنَا یَنطِقُ عَلَیْکُم بِالْحقِّ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنسِخُ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ
این است کتاب ما که به حقّ درباره شما سخن مى گوید، همانا ما آنچه را انجام مى دادید نسخه بردارى و ثبت مى کردیم.
ترتیل جزء بیست و پنجم - استاد پرهیزگار:
پیامبر اکرم (ص)
مَن صامَ یَوماً مِن رَجَبٍ إِیماناً وَاحتِساباً جَعَلَ اللّهُ تَبارَکَ وَتَعَالَیٰ بَینَهُ وبَینَ النّارِ سَبعینَ خَندَقاً، عَرضُ کُلِّ خَندَقٍ ما بَینَ السَّماءِ إِلَى الأَرضِ.
هر کس روزی از ماه رجب را از سر ایمان و برای خدا روزه بگیرد، خداوند ـ تبارک و تعالی ـ میان او و آتش [دوزخ]، هفتاد خندق فاصله میاندازد که عرض هر خندق، میان آسمان تا زمین است.
فضائل الأشهر الثلاثة: ص ١٧ ح ٢