1.ثُمَّ بَدَّلْنَا مَکاَنَ السَّیِّئَةِ الحْسَنَةَ حَتَى عَفَواْ وَّ قَالُواْ قَدْ مَسَّ ءَابَاءَنَا الضَّرَّاءُ وَ السَّرَّاءُ فَأَخَذْنَاهُم بَغْتَةً وَ هُمْ لَا یَشْعُرُونَ
آن گاه جاى بلا و محنت را به خوشى و خوبى سپردیم، تا شمارشان افزون شد و گفتند: آن پدران ما بودند با سختى و بهروزى. ناگهان آنان را بى ‏خبر فرو گرفتیم.

• قهر الهى، خبر نمى ‏کند و ناگهان مى ‏رسد. «بَغْتَةً»  ( أعراف،95)

2.وَ مَا تَنقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ ءَامَنَّا بِایَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبرْا وَ تَوَفَّنَا مُسْلِمِینَ
خشم بر ما نمى ‏گیرى، جز آنکه چون نشانه ‏هاى پروردگارمان بر ما آشکار شد به آنها ایمان آوردیم. اى پروردگار ما، بر ما شکیبایى ببار و ما را مسلمان بمیران.

• بهترین شیوه در برابر تهدید طاغوت‏ها، دعا و توکّل بر خدا و حفظ ایمان و پایدارى است. «رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِینَ»(أعراف،126)

3.فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْناهُمْ فِی الْیَمِّ بِأَنَّهُمْ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ کانُوا عَنْها غافِلِین
سرانجام از آنان انتقام گرفته و در دریا غرقشان ساختیم، زیرا آیات ما را تکذیب کردند و از آنها غافل بودند.

• سرنوشت ما و ریشه‏ى ناگوارى‏ها و بلاها، در دست خودماست. «فَأَغْرَقْناهُمْ» ... «بِأَنَّهُمْ کَذَّبُوا»( أعراف،136)

4. قَالَ أَ غَیْرَ اللَّهِ أَبْغِیکُمْ إِلَاهًا وَ هُوَ فَضَّلَکُمْ عَلىَ الْعَلَمِینَ
گفت: آیا جز اللَّه، برایتان خدایى بجویم، و حال آنکه اوست که شما را بر جهانیان برترى بخشید؟

• عبادت باید بر اساس تعقّل و تشکّر باشد. «أَ غَیْرَ اللَّهِ أَبْغِیکُمْ إِلهاً وَ هُوَ فَضَّلَکُمْ»
• خدا یافتنى است، نه بافتنى، «أَبْغِیکُمْ» و پرستش غیر خدا، با عقل و روحیّه ‏ى سپاسگزارى ناسازگار است.(أعراف،140)

5. وَ الَّذِینَ عَمِلُواْ السَّیِّاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِن بَعْدِهَا وَ ءَامَنُواْ إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ

آنان که مرتکب کارهاى بد شدند، آن گاه توبه کردند و ایمان آوردند، بدانند که پروردگار تو پس از توبه، آمرزنده و مهربان است.

• راه توبه همیشه باز است، گرچه پس از مدّت‏ها باشد. «ثُمَّ تابُوا» ( «ثُمَّ» براى گذشت زمان طولانى است) (أعراف،153)

6. فَلَمَّا عَتَوْاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُواْ قِرَدَةً خَاسِئینَ
و چون از ترک چیزى که از آن منعشان کرده بودند سرپیچى کردند، گفتیم: بوزینگانى مطرود شوید.

• نهى از منکر، اگر سبب هدایت دیگران نشود، سبب نجات خود ناهیان مى‏ شود. «أَنْجَیْنَا الَّذِینَ یَنْهَوْنَ» ( أعراف،166)

7. وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذِى ءَاتَیْنَاهُ ءَایَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطَانُ فَکَانَ مِنَ الْغَاوِینَ
خبر آن مرد را بر ایشان بخوان که آیات خویش را به او عطا کرده بودیم و او از آن علم عارى گشت و شیطان در پى‏ اش افتاد و در زمره گمراهان درآمد.

• انسان هر چه بالا رود، نباید مغرور شود، چون احتمال سقوط وجود دارد، عاقبتِ کار مهم است. جایگاه هر کس بالاتر، خطرش بیشتر. «فَانْسَلَخَ مِنْها» ( أعراف، 175)

8. أَ یُشْرِکُونَ مَا لَا یَخلُقُ شَیْئًا وَ هُمْ یُخلَقُونَ
آیا شریک خدا مى ‏سازند چیزهایى را که نمى‏ توانند هیچ چیز بیافرینند و خود مخلوق هستند؟

• انسان‏ها در تنگناها متعهّد مى ‏شوند، «لَنَکُونَنَّ مِنَ الشَّاکِرِینَ»، امّا در حال گشایش، بى ‏وفایند. «جَعَلا لَهُ شُرَکاءَ»( أعراف،191)

9.إِذْ تَسْتَغِیثُونَ رَبَّکُمْ فَاسْتَجَابَ لَکُمْ أَنِّى‏ مُمِدُّکُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلَائکَةِ مُرْدِفِین
(به یاد آورید) زمانى که (در جنگ بدر) از پروردگارتان فریادرسى مى ‏طلبیدید، پس او دعا و خواسته‏ ى شما را اجابت کرد (و فرمود:) من یارى ‏دهنده شما با فرستادن هزار فرشته‏ ى پیاپى هستم.

• خداوند، بدون دعا هم مى ‏تواند عطا کند، ولى دعا، یک راه تربیت الهى است. «إِذْ تَسْتَغِیثُونَ رَبَّکُمْ»( أنفال، 9)

10. یَأَیُّها الَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَخُونُواْ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُواْ أَمَانَاتِکُمْ وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ
اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، مى‏ دانید که نباید به خدا و پیامبر خیانت کنید و در امانت خیانت ورزید.

• امانت مردم به منزله‏ ى امانت خود ما و خیانت به آن خیانت به خودمان است. «لا تَخُونُوا»(أنفال، 27)