کرامت هست آن جایی که سائل می شود پیدا
                                     اگر چه دست و پـا گم می شود، دل می شود پیدا

گره از مشهد و قم وا نگشته بر نخواهد گشت
                                      برادر خواهری اینگونه مشـکل می شود پیـــدا

ز هر دلــشوره ای دل را به دریــای تو باید زد
                                       که قدر اشک از امواج ساحل می شود پیدا

دل ایران ز لطف سایه ی خورشید مشهد گرم
                                      و قم همشیره اش چون ماه کامل می شود پیدا

دو دلبر از جناب حضرت موسی بن جعفر چون
                                      حسین و زینبی حیدر شمایل می شود پیدا

بدون زهر هم معصو مه ی دور از رضا می مرد
                                     مـــثالش زینـب کبـــری، دلایـــل می شود پیــدا

معصومه(سلام الله علیها) تفسیر معصومیت است که روزگارى در مدینه طلوع کرد،
معصومه اقامت غربت است در روزگار غربت نگاه ها،
معصومه تفسیر بلند تبعیت است از ولایت .
معصومه فلسفه شیدایى است و غزل ماندن و بودن،
معصومه نگین ایران است در شهر قم

و روز وفاتش روزتاریکی برای سرزمین قم بوده است، آسمانش، دل به هوای او بسته بود و خاکش،
به شوق قدم های او نفس میکشید؛ اما ناگهان موج حزن و اندوه،
در همه شهر جاری شد.
وفات فاطمه ی معصومه (سلام الله علیها) تسلیت باد

پنجم صفر سالروز شهادت ریحانه  امام حسین(ع) حضرت رقیه‌(س) است که سندی بر مظلومیت خاندان پیامبر‌(ص) می‌باشد.
"السلام علیک یا بنت الحسین علیه السلام و اشفعی لنا فی الجنة"
جاده ‏های بیابانی، حرمتِ پاهای زخمی را نگاه نداشته ‏اند. تازیانه‏ ها پیکرِ سه ‏ساله را خوب می‏ شناسند و خورشیدی که آتش می‏ گرید و عطش را در حنجره‏ ها سنگین‏ تر می‏ کند.
و اینک ، شبِ شام ، سنگین بر شهر لمیده است ؛ چنان که سقفِ ویرانه را توانِ تحمّل نیست .
لهیبِ ماتمی که از خرابه می‏ تراود، قصرِ ابلیس را به آتش کشیده است.
بادها زوزه می‏ کشند و ابرها، اشک می‏ ریزند.
امّا میان این همه غوغا ، ضجّه ‏ای کودکانه ، ستون‏های متزلزل شام را به لرزه نشانده است.
پیش‏تر اگر بروی ، خواهی شنید و خواهی دید، دخترکی سیاه‏پوش که هر لحظه، نامِ پدر بردنش، عطوفت را در دلِ حتّی سنگ‏ها، به آتشفشانی بَدَل می‏ کند....

"السلام علیک یا بنت الحسین علیه السلام و اشفعی لنا فی الجنة"

خاک قم گشته مقدس از جلال فاطمه                                    نور باران گشته این شهر از جمال فاطمه
گر چه شهر قم شده گنجینه علم و ادب                                  قطره‌ای باشد ز دریای کمال فاطمه . . .

                                          ولادت حضرت معصومه (س) مبارک

روزى زینب(س) در کلاس تفسیرش براى بانوان , سوره کهیعص را تفسیر مى کرد.
امام على (ع ) وارد شد و از دخترش پرسید: کهیعص را تفسیر مى کنى ؟!.
زینب (س) عرض کرد: آرى .
امام على (ع ) فرمود: اى نور دیده !.
ایـن حـروف , رمـزى است در مصیبت وارده بر شما عترت پیغمبر و شاید فرموده باشد: کاف , رمز کربلا است , هاء اشاره به هلاکت عترت دارد, یاء یعنى یزید,آن که بر حسین ستم مى کند, عین کنایه از عطش ابى عبداللّه است , و صاد اشاره به صبر دارد.
زینب در زیر تازیانه روزگار آبدیده مى شود تا پیام رسان عاشورا باشد.
پس از واقعه کربلا و بازگشت کاروان کربلا ، در مدینه نیز زینب ^(س)، پیام آور شهیدان، ساکت ننشست. او با فریادش مردم مدینه را بر ضد حکومت یزید شوراند. حاکم مدینه در پى تبعید حضرت زینب ^(س)برآمد. به نوشته برخى حضرت به شام سفر نمود و در همان جا درگذشت. برخى دیگر گفته اند: حضرت به مصر هجرت نمود و در تاریخ پانزدهم رجب سال 62 هجرى درگذشت.(1) برخی معتقدند بعد از ورود کاروان اهل بیت^(ع) به مدینه، دلیل روشنی نداریم که حضرت زینب^(س)از مدینه بیرون رفته باشد، بنابر این در مدینه درگذشت و در قبرستان بقیع دفن شد، اما مکان دفن او در بقیع مشخص نیست، همان طور که شخصیت‌های بزرگ دیگری از اهل بیت^(ع)در بقیع مدفون هستند و مکان قبر آنان مشخص نمی‌باشد.(2) امروزه حضرت^(س)در دمشق و قاهره بارگاه مجلل دارد و زائران زیادی از شیعه و سنی به زیارت وی می روند.
1ـ مهاجرانى، زینب پیام‌آور عاشورا، ص 287، 347 348 352.
2ـ اعیان الشیعه، ج 7، ص 140.

دل در گرو ولای زینب	جان باد همی فدای زینب
از عشق حسینی اش چه گویم	شرمنده کند وفای زینب

چشمانش را گشود و برای آخرین بارْ به دورترین نقطه خیره شد. در این مدتْ حتی یک لحظه چهره برادر از نظرش دور نمانده بود. آتش اشتیاقْ بیش از پیش شعله کشید و یاد برادرْ تمام وجودش را پر کرده بود. لحظه وصال نزدیک بود. دوباره خیمه های آتش زده و سرهای بر نیزه، چشمانش را به دریایی از غم مبدل ساخت. زینب علیهاالسلام پلک ها را روی هم گذاشت و زیر لب گفت: «السلام علیک یا اباعبداللّه » و به برادر پیوست.
برای تو می‌نویسم، ای زینب! ای که فریاد با تو آغاز شد و بیداد با تو رسوا! ای آزاد اسیر! ای قامت سبز اعتراض! ای نهال بارور ایثار! ای جاری زلال متانت! ای آیه صراحت و عفت! ای آذرخش خشم! ای مظهر لطافت و رحمت! چگونه می‌توان تو را گفت، تو را نوشت. قلم در ابهامِ شناختت مانده است. انسان، در زیبایی کامل در تو متجلی است.

ازدواج امیر المؤ منین على علیه السلام با ام البنین سلام الله علیها
پس از آنکه امیر المؤ منین على بن ابى طالب علیه السلام به سوگ پاره تن و ریحانه رسول خدا محمد بن عبد الله صلى الله علیه و آله یعنى سرور زنان عالمیان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیه شهیده راه ولایت و امامت نشست ، برادرش عقیل بن ابى طالب علیه السلام را که آشنا به انساب عرب بود، فرا خواند و از او خواست برایش همسرى از تبار دلاوران برگزیند تا پسر دلیرى براى مولا به ارمغان آورد که سالار شهیدان حسین بن على علیه السلام را در کربلا یارى کند.
عقیل ، فاطمه کلابیه علیه السلام را براى حضرت على علیه السلام برگزید که قبیله و خاندانش ، بنى کلاب ، در شجاعت بى مانند بودند. بنى کلاب از حیث شجاعت و دلاورى در میان عرب زبانزد بودند.

بــاغ گــل یــاس سـلام علیک               مـــادر عبــاس ســلام عـلیک
ای همه از خود سفرت تاحسین            اذن دخـول حــرمت یاحسین
سایـــه‌نشین حـــرم آفتــاب                   غــرق شــده در کــرم آفتاب
فـــاطمه دوم حیــدر شــدی                مادر یک ماه و سه اختر شدی
طوبـی، طوبـی لک زیـن احترام             دختـر زهـرا بـه تو گوید سلام

قـدر تـو گـوی شرف از ناس برد             ارث ادب را ز تــو عبــاس بــرد
جز تو کـه بـر شیـرخدا شیـر زاد؟       جز تو کـه بـر شیـر علی شیر داد
جز تو که در کرب و بلای حسین          چـار پسـر کــرده فـدای حسین
چـار پســر دادی و زیــن افتخــار          شــد حــرم چــار امــامت مــزار
پــاسخ آن وفــا و احســاس تــو          فاطمــه شــد مــادر عبـاس تــو
چـار پسـر داشتـی ای جـان پاک           رفـت غریبانــه تنـت زیـر خـاک
لیـک جوانــان عــرب ره سپـــر           در پـی تابـوت تــو همچـون پسر
بــر لبشـان نالـه یا فاطمه                 اشـک فشاندنـد بــرایت همـه
دیــده اوتـاد بــرایت گـریست               سیــدسجّاد بــرایت گــریست
نیست عجب اینکه به ترفیع تو             فاطمـه آیــد پــی تشییـع تو
بـه غیـرت و وفا و احساس تو              بـه خـون پیشانـی عبـاس تو
ناله جانسوز تو در گوش ماست         چوبۀ تابوت تو بر دوش ماست
بـاز هـم آی ماه شهادت فروز               مراسـم دفـن تـو مـی‌بود روز
بـر در بیـت تـو شـرارت نشد                بر گل روی تـو جسـارت نشد
ضربــه بـه بـازوت نزد هیچکس            لگــد بـه پهلـوت نـزد هیچکس
کـاش شـود جـاری اشـک همه                 از حـرمت تــا حـرم فاطمه
بــاغ گــل یــاس سلام علیک                مــادر عبـــاس ســلام علیک
ای بــه بنیــن تــو درود همـه                     فاطمه یا فاطمه یافاطمه

شادی روح حضرت ام البنین صلوات

امروز از تبار گل یاس، غنچه ای تازه می شکفد، به همان بوی خوش و سپیدی روح افزا. امروز در دامن بوستان سبز علی(ع) گلی تازه رخ می نمایاند. در میان هاله های نور که تابیده بر این خانه ساده و سبز، ستاره ای می درخشد و زینب(س) چشم به جهان می گشاید.دختر دردانه علی(ع) امروز چشم می گشاید و دل مولا به آمدنش گرمی تازه می گیرد.میلاد مبارک زینب کبری(س) بر همه شیعیان و دوستدارانش فرخنده باد.

وفات دختر گرامی امام موسی بن جعفر (علیه السلام) و خواهر ثامن الائمه علی بن موسی الرضا (علیه السلام) را به ساحت مقدس صاحب الزمان تسلیت عرض می نماییم.

روز پنجم ماه صفر مصادف است با روز شهادت حضرت رقیه (س) در خرابه شهر شام. کودکی که هنوز انگار صدای درخواست پدر از سوی وی، در کوچه پس‌کوچه‌های تاریک تاریخ بشری به گوش می‌رسد.

حضرت رقیه(س) دختر اباعبدالله‏ الحسین(ع)، چهار یا سه سال پیش از واقعه کربلا (میان سال‏هاى 57 و 58 هجرى قمرى) در مدینه منوره دیده به جهان گشود. . نام شریفش «رقیه»، «فاطمه» و «زینب» و پدرش حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و مادرش در منابع تاریخى به درستى بیان نشده است. گویا مادرش "ام ولد" یا "ام اسحاق" بوده است.