حدیث 22 از باب 49 - استاد محمدی: 

عن النبى صلى الله علیه و آله انه قال فى حجه الوداع : ان من اشراط القیامه اضاعه الصلاه و اتباع الشهوات و المیل مع الاهواء و تعظیم المال و بیع الدنیا بالدینن فعندها یذاب قلب المومن فى جوفه کما یذاب الملح فى الماء مما یرى من المنکر فلا یستطیع ان یغیره ثم قال : ان عندها یکون المنکر معروفا و المعروف منکرا و یوتمن الخائن و یخون الامین و یصدق الکاذب و یکذب الصادق ثم قال : فعندها اماره النساء و مشاوره الاماء و قعود الصبیان على المنابر و یکون الکذب ظرفا و الزکاه مغرما و الفى ء مغنما و یجفو الرجل والدیه و یبر صدیقه ثم قال : فعندها یکتفى الرجال بالرجال و النساء بالنساء و یغار على الغلمان کما یغار على الجاریه فى بیت اهلها و یشبه الرجال بالنساء و النساء بالرجال و یرکبن ذوات الفروج السروج فعلیهم من امتى لعنه الله ثم قال : ان عندها تزخوف المساجد کما تزخرف البیع و الکنائس و تحلى المصاحف و تطول النازات و تکثر الصفوف و القلوب متباغضه و الالسن مختلفه ثم قال : فعند ذلک تحلى ذکور امتى بالذهب و یلبسون الحریر و الدیباج و یتخذون جلود النمر صفافا ثم قال : فعندها یظهر الربا و یتعاملون یالغیبه و الرشا و یوضع الدین و ترفع الدنیا ثم قال : و عندها یکثر الطلاق فلا یقام لله حد و لن یضر الله شیئا ثم قال : و عندها تظهر القینات و المعازف و تلیهم شرار امتى ثم قال : و عندها حج اغنیاء امتى للنزهه و یحج اوساطها للتجاره و یحج فقرا و هم للریاء و السمعه فعندها یکون اقوام یتعلمون القرآن لغیر الله فیتخذونه مزامیر و یکون اقوام یتفقهون لغیر الله و یکثر اولاد الزنا یتغنون بالقرآن و یتهافتون بالدنیا ثم قال : و ذلک اذا انتهکت المحارم و اکتسب الماثم و تسلط الاشرار على الاخیار و یفشو الکذب و تظهر الحاجه و تفشو الفاقه و یتباهون فى الناس و یستحسنون الکوبه و المعازف و ینکر الامر بالمعروف و النهى عن المنکر الى ان قال : فاولئک یدعون فى ملکوت السماء الارجاس الانجاس .

ترجمه : پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله در آخرین حج خود (حجه الوداع ) فرمود: همانا از نشانه ها و علامات (پایان دنیا و) بر پاشدن قیامت چند چیز است : مهمل گذاردن و واگذاردن نماز، و پیروى نمودن از خواسته هاى نفسانى ، و میل نمودن به هواها و خواهشها و بزرگ شمردن مال و دارایى ، و فروختن دین در مقابل دنیا، در آن زمان قلب مومن در درونش گداخته و ذوب مى گردد همچنانکه نمک در آب حل مى شود زیرا (با چشم خویش ) منکر و ناروا را مى بیند ولى توانایى تغییر آن را ندارد. در آن هنگام ، ناروا روا مى گردد و روا ناروا جلوه داده مى شود و خیانتکار امین شمرده مى شود و به امین نسبت خیانت داده مى شود و دروغگو را راستگو مى دانند و به راستگو نسبت دروغ داده مى شود. در آن زمان زنان به ریاست و امیرى مى رسند و کنیزکان مورد مشورت قرار مى گیرند و کودکان بر منبرها مى نشینند و درغگویى زیرکى و کیاست شمرده مى شود و دادن زکات خسارت و تاوان دانسته مى شود و فى ء (140) را براى خود غنیمتى مى دانند و شخص به پدر و مادر خود جفا و ستم مى کند ولى به دوست خود نیکى مى کند. در آن هنگام ، مرد به مرد و زن به زن خوشنود است از غلامان همانگونه که از کنیزان در خانه مولاى خود بهره برده مى شود، بهره مى برند، و مردان خود را شبیه زنان سازند و زنان خود را به هیئت مردان در آورند، و زنان بر زینها سوار شوند، پس بر چنین کسانى از امت من لعنت خدا باد. همانا در آن هنگام ، مسجدها به مانند کلسیاى یهود و نصارى آذین بندى شوند و قرآنها به زینت آراسته گردند و مناره ها بلند ساخته شود و صفها زیاد شود ولى دلها با یکدیگر کینه و دشمنى و زبانها مختلف باشد. در آن هنگام ، مردان امت من خود را با طلا مى آرایند و لباس حریر و ابریشم مى پوشند و پوست یوزپلنگ را پیش زین اسب خود قرار مى دهند. در آن زمان ، ربا آشکارا گرفته مى شود و با یکدیگر ندیده معامله مى کنند و رشوه مى ستانند و دین پایین آورده مى شود و دنیا بالا برده مى شود. در آن زمان ، طلاق زیاد مى شود، پس ‍حدى از حدود الهى اقامه نمى شود و این هرگز به خداوند ضررى نمى رساند. در آن هنگام ، زنان خواننده و آلات نواختن آشکار مى شوند و بدترین هاى امت من به دنبال آنها راه مى افتند. در آن زمان ، ثروتمندان امت من براى گردش و تفریح و طبقه متوسط براى تجارت نمودن فقیران براى ریا و خودنمایى به سفر حج مى روند. در آن هنگام ، گروه هایى هستند که قرآن را براى غیر خدا مى آموزند و آن را به صورت سرود و آواز مى خوانند و گروه هایى هستند که براى غیر خدا علم دین فرا مى گیرند، و زنازادگان زیاد مى شوند، قرآن را به صورت غنا مى خوانند و به دنیا هجوم مى آورند، و این امور و نشانه ها در زمانى است که حرمت محارم برداشته مى شود و نیازمندى و فقر آشکار مى گردد و مردم به یکدیگر فخرفروشى مى کنند و سازها و طبل را نیکو مى دانند و از امر به معروف و نهى از منکر خوددارى مى شود - تا آنجا که فرمود: - آنان کسانى هستند که در ملکوت آسمانها به عنوان پلید و ناپاک خوانده مى شوند.

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

حجم: 17.3 مگابایت
 

حدیث بیستم از باب 49 :

عن سعید بن علاقه قال سمعت امیرالمؤمنین علیه السلام یقول : ترک نسج العنکبوت فى البیت یورث الفقر و البول فى الحمام یورث الفقر و الاکل على الجنابه یورث الفقر و التخلل بالطرفاء یورث الفقر و التمشط من قیام یورث الفقر و ترک الفقر و الزنا یورث الفقر و اظهار الحرص ‍ یورث الفقر و النوم بین العشاءین یورث الفقر و النوم قبل طلوع الشمس ‍یورث الفقر و اعتیاد الکذب یورث الفقر و کثره الاستماع الى الغناء یورث الفقر و رد السائل الذکر باللیل یورث الفقر و ترک التقدیر فى المعیشه یورث الفقر و قطیعه الرحم تورث الفقر ثم قال علیه السلام : الا انبئکم بعد ذلک بما یزید فى الرزق ؟ قالوا: بلى یا امیرالمؤمنین فقال : الجمع بین الصلاتین یزید فى الرزق و التعقیب بعد الغداء و بعد العصر یزید فى الرزق و صله الرحم تزید فى الرزق و کسح الفناء یزید فى الرزق و مواساه الاخ فى الله عزوجل یزید فى الرزق و البکور فى طلب الرزق یزید فى الرزق و الاستغفار یزید فى الرزق و استعمال الامانه یزید فى الرزق و قول الحق یزید فى الرزق و اجابه الموذن ترید فى الرزق و ترک الکلام على الخلاء یزید فى الرزق و ترک الحرص یزید فى الرزق و شکر المنعم یزید فى الرزق و اجتناب الیمین الکاذبه یزید فى الرزق و الوضوء قبل الطعام یزید فى الرزق و اکل ما یسقط من الخوان یزید فى الرزق و من سبح الله کل یوم ثلاثین مره دفع الله عنه سبعین نوعا من البلاء ایسرها الفقر.

ترجمه :سعید بن علاقه گوید: از امیرالمؤمنین علیه السلام شنیدم که مى فرمود: چند چیز موجب فقر و نادارى مى شود: باقى گذاردن تار عنکبوت در خانه ، و بول کردن در حمام ، و خوردن در حال جنابت ، و خلال نمودن دندان با چوب درخت گز، و ایستاده شانه کردن ، و نهادن خاکروبه در خانه ، و سوگند دروغ ، و زنا کردن ، و آشکار نمودن حرص ، و خوابیدن بین نماز مغرب و عشاء، و خوابیدن قبل از طلوع خورشید، و عادت کردن به دروغگویى ، و زیاد گوش دادن به غناء، و شبانه مرد سائل را رد کردن ، و ترک تدبر و اندیشیدن در امور زندگانى ، و قطع کردن و بریدن پیوند خویشاوندى ، اینها امورى است که همگى موجب فقر و نادارى مى شود، - سپس فرمود: - آیا پس از این شما را نسبت به آنچه که باعث زیادى در رزق و روزى مى شود آگاه نسازم ؟ عرض کردند: آرى اى امیرمومنان ! حضرت فرمود: چند چیز موجب زیادى رزق و روزى مى گردد: جمع نمودن بین دو نماز (ظهر و عصر و مغرب و عشاء)، و خواندن تعقیبات نماز بعد از نماز صبح و نماز عصر، و به جاى آوردن صله رحم ، و جارو کردن و روفتن صحن حیاط خانه یا گرداگرد و اطراف خانه ، و یارى رساندن به برادر دینى در راه خداى عزوجل و صبح زود در طلب رزق رفتن ، و استغفار نمودن ، و امانتدارى کردن ، و گفتن سخن حق ، و اجابت نمودن (و تکرار نمودن اذان ) موذن ، و سخن نگفتن در مستراح ، و ترک کردن حرص ، و به جاى آوردن شکر نعمت دهنده ، و دورى کردن از قسم دروغ ، و وضو گرفتن پیش از خوردن غذا، و خوردن آنچه که از سفره مى ریزد، و کسى که خداوند را در هر روز سى مرتبه تسبیح گوید (به پاکى یاد کند) خداوند هفتاد نوع بلا و گرفتارى را از او دور مى کند که آسانترین آنها فقر ست .

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 15.4 مگابایت

حدیث پانزدهم باب 49:

قال الصادق جعفر بن محمد علیه السلام : من لم یبال ما قال و ما قیل فیه فهو شرک شیطان و من لم یبال ان یراه الناس نسیا فهو شرک شیطان و من اغتاب اخاه المومن من غیر تره بینهما فهو شرک شیطان و من شغف بمحبه الحرام و شهوه الزنا فهو شرک شیطان ثم قال علیه السلام : ان لولد الزنا علامات احدها بغضنا اهل البیت و ثانیها ان یحن الى الحرام الذى خلق منه و ثالثها الاستخفاف بالدین و رابعها سوء المحضر للناس و لایسى ء محضر اخوانه الا من ولد على غیر فراش ابیه او حملت به امه فى حیضها.

ترجمه :امام صادق علیه السلام فرمود: کسى که باکى ندارد که چه مى گوید و چه درباره اش گفته مى شود چنین کسى شریک شیطان است و کسى که باکى نداشته باشد که مردم او را بى ارزش و بى مقدار بدانند شریک شیطان است و کسى که بدون اینکه بین اینکه بین او و برادر مومنش بدى و امر ناپسندى باشد غیبت او را کند چنین کسى شریک شیطان است و کسى که دلباخته و شیفته محبت حرام و شهوت زنا شود چنین کسى شریک شیطان است - سپس فرمود: - براى کسى که از راه زنا متولد شده است نشانه هایى هست : یکى از آنها اینکه دشمن ما اهل بیت است و دوم اینکه به سوى همان عمل حرامى که از ان زاده شده است (یعنى زنا) اشتیاق و میل دارد و سوم اینکه دین را سبک مى شمرد و چهارم اینکه حضور او براى مردمان بد و ناپسند است و کسى حضورش مایه ناخرسندى برادرانش نمى شود مگر اینکه بر غیر بستر پدرش (یعنى از راه زنا) متولد گشته باشد یا اینکه مادرش ‍در حال حیض به او حامله شده باشد.

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 16.2 مگابایت

حدیث دهم - باب 49

عن امیرالمؤمنین علیه السلام قال : بین الکفر على اربع دعائم الفسق و الغلو و الشک و الشبهه و الفسق على اربع شعب على الجفاء و العمى و الغفله و العتو و الغلو على اربع شعب على التعمق بالراى و التنازع فیه و الزیغ و الشقاق و الشک على اربع شعب على المریه و الهوى و التردد و الاستسلام و الشبهه على اربع شعب اعجاب بالزینه و تسویل النفس و تاول العوج و لبس الحق بالباطل و النفاق على اربع دعائم على الهوى و الهوینا و الحفیظه و الطمع و الهوى على اربع شعب على البغى و العدوان و الشهوه و الطغیان و الهوینا على اربع شعب على الغره و الامل و الهینه و المماطله و الحفیظه على اربع شعب على الکبر و الفخر و الحمیه و العصبیه و الطمع على اربع شعب الفرح و المرح و اللجاجه و التکاثر.

ترجمه :امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: اى پسرم ! کفر بر چهار ستون استوار است : یکى هرزگى و بیراهه رفتن ، دیگرى زیاده روى و دیگرى دودلى و دیگرى پوشیدگى و مبهم بودن کار. و هرزگى خود بر چهار بخش ‍است : بر ستمگرى و روى گردانى (از حق ) و کورى و غفلت و سرکشى . و زیاده روى نیز بر چهار شاخه است : بر کنجکاوى (ناصواب ) و نزاع و درگیرى در راى و انحراف (از حق ) و دشمنى و زیر بار حق نرفتن . دو دلى نیز بر چهار پایه است : بر جدال (گفت و شنود باطل ) و خواهش نفسانى و سرگردانى و خودباختن (گردن نهادن به گمراهى ). و پوشیدگى و ابهام در کار نیز بر چهار بخش است : بر شگفت زده شدن به سبب زینت و آرایش ‍ظاهرى و آراستن نفس چیزى را و باز گرداندن (امور و آراء) به کجى و پوشاندن حق به باطل . و دو رویى بر چهار پایه استوار است : بر خواهش ‍نفسانى و رفق و مدارا (ملایمت نابجا) و نخوت و شهوت و نافرمانى . و ملایمت (نابجا) بر چهار بخش است : بر امید بیهوده و آرزو و آهستگى و سهل انگارى . و نخوت و غرور بر چهار شاخه است : بر خود بزرگ بینى و به خود نازیدن و غیرت (بى جا) و سرسختى نمودن . و طمع نیز بر چهار بخش ‍است : بر شادمانى و خوش خرامیدن و لجاجت و زیاده طلبى .

 جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.
حجم: 16.3 مگابایت

حدیث اول باب 49 - استاد محمدی:

قال ابو عبدالله علیه السلام اصول الکفر ثلاثه الحرص و الاستکبار و الحسد.

ترجمه :امام صادق علیه السلام فرمود: ریشه هاى کفر سه چیز است : حرص و خودبزرگ بینى و حسد ورزیدن .

حدیث یازدهم باب 47 تا انتهای باب 48 

 عن محمد بن ابى عمیر قال : سمعت موسى بن جعفر علیه السلام یقول : من اجتنب الکبائر من المومنین لم یسال عن الصغائر قال الله تعالى : (ان تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سئیاتکم و ندخلکم مدخلا کریما) قال : قلت : فالشفاعه لمن تجب ؟ فقال حدثنى ابى عن آبائه عن على علیه السلام قال قال رسول الله صلى الله علیه و آله : انما شفاعتى لاهل الکبائر من امتى فاما المحسنون فما علیهم من سبیل قال ابن ابى عمیر: فقلت له : یا ابن رسول الله فکیف تکون الشفاعه لاهل الکبائر و الله تعالى یقول : (و لا یشفعون الا لمن ارتضى ) و من یرتکب الکبائر لایکون مرتضى فقال : یا ابا احمد ما من مومن یذنب ذنبا الا ساءه ذلک و ندم علیه و قد قال رسول الله صلى الله علیه و آله : کفى بالندم توبه و قال : من شرته حسنته و ساءته سیئته فهو مومن فمن لم یندم على ذنب یرتکبه فلیس بمومن و لم تجب له الشفاعه - الى ان قال - قال النبى صلى الله علیه و آله : لاکبیر مع الاستغفار و لاصغیر مع الاصرار

استاد محمدی: 

 جهت دریافت فایل صوتی کلیک کنید
حجم: 15 مگابایت

باب 47 ، باب صحه التوبه من الکبائر (صحیح بودن توبه از گناهان کبیر)

حدیث 455 :

عن ابى عبدالله علیه السلام قال : (ان الله لایغفر ان یشرک به و یغفر ما دون ذلک لمن یشاء) الکبائر فما سواها قال : قلت دخلت الکبائر فى الاستثناء قال : نعم .

 امام صادق علیه السلام این آیه را قرائت فرمود: (به راستى کهخ خداوند شرک ورزیدن به خود را نمى بخشاید ولى غیر از شرک را براى هر کسى که بخواهد مى بخشد) (126) سپس فرمود: چه گناه کبیره باشد و چه صغیره . رواى گوید: عرض کردم : اینکه در آیه آمده است که غیر شرک را مى بخشد آیا شامل گناهان کبیره هم مى شود؟ حضرت فرمود: آرى .

استاد محمدی در این جلسه حدیث اول تا دهم باب 47 را تبیین می نماید:

حدیث 28 تا انتهای باب 46

عن ابى عبدالله علیه السلام قال : وجدنا فى کتاب على علیه السلام الکبائر خمسه الشرک و عقوق الوالدین و اکل الربا بعد البینه و الفرار من الزحف و التعرب بعد الهجره .

ترجمه :

امام صادق علیه السلام فرمود: در کتاب على علیه السلام یافتیم که : گناهان کبیره پنج گناهند: شرک و آزار رساندن به پدر و مادر و رباخوارى پس ‍از آگاهى و گریختن از جهاد و به حالت اعرابى بازگشتن پس از هجرت نمودن

حدیث 13 تا 24 باب 46

عن مسعده بن صدقه قال سمعت ابا عبدالله علیه السلام یقول : الکبائر القنوط من رحمه الله و الیاس من روح الله و الامن من مکر الله و قتل النفس التى حرم الله و عقوق الوالدین و اکل مال الیتیم ضلما و اکل الربا بعد البینه و التعرب بعد الهجره و قذف المحصنه و الفرار بعد ازحف .

ترجمه :

مسعده بن صدقه گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: گناهان کبیره عبارتند از: ناامیدى از رحمت خداوند و مایوس ‍گشتن از مهربانى خدا و ایمنى از مکر الهى و کشتن نفسى که خداوند کشتن او را حرام گردانیده و آزار رساندن به پدر و مادر و خوردن مال یتیم از روى ستم و ربا خوارى بعد از آگاهى ، و به حالت اعرابى بازگشتن پس از هجرت ، و نسبت ناروا دادن به زن شوهردار و فرار نمودن از جهاد.

حدیث چهارم باب 46 تا حدیث دوازدهم  :

عن عبید بن زراره قال : سالت ابا عبدالله علیه السلام عن الکبائر فقال : هن فى کتاب على علیه السلام سبع الکفر بالله و قتل النفس و عقوق الوالدین و الک الربا بعد البینه و اکل مال الیتیم ظلما و الفرار من الزحف و التعرب بعد الهجره قال : فقلت ، هذا اکبر المعاصى فقال : نعم قلت : فاکل الدرهم من مال الیتیم ظلما اکبر ام ترک الصلاه قال : ترک الصلاه قلت : فما عددت ترک الصلاه فى الکبائر قال : اى شى ء اول ما قلت لک قلت : الکفر قال : فان تارک الصلاه کافر یعنى من غیر عله .

ترجمه :

 عبید بن زراره گوید: از امام صادق علیه السلام درباره گناهان کبیره سوال کردم حضرت فرمود: گناهان کبیره چنانکه در کتاب على علیه السلام آمده است هفت گناه است : کفر به خداوند و کشتن نفس (محترم ) و آزار رساندن به پدر و مادر و خوردن ربا بعد از آشنایى و آگاهى از آن و مال یتیم را به ستم خوردن و فرار از جهاد و پس از هجرت به دارالایمان دوباره به حالت اعرابى بودن بازگشتن . عبید بن زراره گوید: عرض کردم : آیا اینها بزرگترین گناهانند؟ حضرت فرمود: آرى . عرض کردم : پس آیا یک درهم از مال یتیم را به ستم خوردن بزرگتر است یا ترک نمودن نماز؟ حضرت فرمود: ترک نمودن نماز. عرض کردم : پس چرا ترک نماز را در شمار گناهان کبیره نیاوردى ؟ حضرت فرمود: اولین چیزى که از گناهان کبیره برایت بر شمردم چه بود؟ عرض کردم : کفر. حضرت فرمود: به راستى کسى که بدون علت (موجهى ) نماز خود را ترک کند کافر است

استاد محمدی: