حدیث چهارم باب 46 تا حدیث دوازدهم  :

عن عبید بن زراره قال : سالت ابا عبدالله علیه السلام عن الکبائر فقال : هن فى کتاب على علیه السلام سبع الکفر بالله و قتل النفس و عقوق الوالدین و الک الربا بعد البینه و اکل مال الیتیم ظلما و الفرار من الزحف و التعرب بعد الهجره قال : فقلت ، هذا اکبر المعاصى فقال : نعم قلت : فاکل الدرهم من مال الیتیم ظلما اکبر ام ترک الصلاه قال : ترک الصلاه قلت : فما عددت ترک الصلاه فى الکبائر قال : اى شى ء اول ما قلت لک قلت : الکفر قال : فان تارک الصلاه کافر یعنى من غیر عله .

ترجمه :

 عبید بن زراره گوید: از امام صادق علیه السلام درباره گناهان کبیره سوال کردم حضرت فرمود: گناهان کبیره چنانکه در کتاب على علیه السلام آمده است هفت گناه است : کفر به خداوند و کشتن نفس (محترم ) و آزار رساندن به پدر و مادر و خوردن ربا بعد از آشنایى و آگاهى از آن و مال یتیم را به ستم خوردن و فرار از جهاد و پس از هجرت به دارالایمان دوباره به حالت اعرابى بودن بازگشتن . عبید بن زراره گوید: عرض کردم : آیا اینها بزرگترین گناهانند؟ حضرت فرمود: آرى . عرض کردم : پس آیا یک درهم از مال یتیم را به ستم خوردن بزرگتر است یا ترک نمودن نماز؟ حضرت فرمود: ترک نمودن نماز. عرض کردم : پس چرا ترک نماز را در شمار گناهان کبیره نیاوردى ؟ حضرت فرمود: اولین چیزى که از گناهان کبیره برایت بر شمردم چه بود؟ عرض کردم : کفر. حضرت فرمود: به راستى کسى که بدون علت (موجهى ) نماز خود را ترک کند کافر است

استاد محمدی: