حدیث ششم باب 36 تا انتهای همین باب (باب استحباب اینکه آدمى به جاى اینکه به عیبجویى از دیگران بپردازد به عیب خود مشغول باشد) :

- عن امیرالمؤمنین علیه السلام انه قال فى النهى عن عیب الناس : و انما ینبغى لاهل العصمه و المصنوع الیهم فى السلامه ان یرحموا اهل الذنوب و المعصیه و یکون الشکر هو الغالب علیهم و الحاجز لهم عنهم فکیف بالعائب الذى عاب اخاه و عیره ببلواه ؟!

اما ذکر موضع ستر الله علیه من ذنوبه ما هو اعظم من الذنب الذى عاب به ؟ فکیف یذمه بذنب قد رکب مثله ؟ فان لم یکن رکب ذلک الذنب بعینه فقد عصى الله فیما سواه مما هو اعظم منه و ایم الله لو لم یکن عصاه فى الکبیر لقد عصاه فى الصغیر و لجراته على عیب الناس اکبر یا عبدالله لاتعجل فى عیب عبد بذنبه فلعله مغفور له و لا تامن على نفسک صغیر معصیه فلعک تعذب علیه فلیکفف من علم منکم نفسک صغیر معصیه فلعلک تعذب علیه فلیکفف من علم منکم عیب غیره لما یعلم من عیب نفسه و لیکن الشکر شاغلا له على معافاته مما ابتلى به غیره

.

حدیث 329 :

 عن ابى جعفر علیه السلام قال : قال رسول الله صلى الله علیه و آله ثلاث خصال من کن فیه او واحده منهن کان فى ظن عرش الله یوم لا ظل الا ظله رجل اعطى الناس من نفسه ما هو سائلهم و رجل لم یقدم رجلا و لم یوخر رجلا حتى یعلم ان ذلک لله رضا و رجل لم یعب اخاه المسلم بعیب حتى ینفى ذلک العیب عن نفسه فانه لا ینفى منها عیبا الا بداله عیب و کفى بالمرء شغلا بنفسه عن الناس .

ترجمه : امام باقر علیه السلام روایت کند که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: سه خصلت وجود دارد که هر کس این سه خصلت یا یکى از آنها در او باشد در روزى که هیچ سایه اى جز سایه عرش الهى نیست در زیر سایه عرش الهى خواهد بود: یکى کسى که به مردم از جانب خود چیزى را عطا کند که خود نیز درخواست کننده آن چیز از مردمان است و دیگر کسى که قدمى از قدمى برندارد مگر اینکه بداند که این قدم برداشتنش رضایت و خوشنودى خداوند را در پى دارد و دیگر کسى که از برادر مسلمان خود عیبجویى نکند مگر زمانى که آن عیب دیگرى برایش ظاهر مى شود (پس ‍همواره مشغول به بر طرف کردن عیوب خویش است و با عیب دیگران کارى ندارد) و همین براى مرد کافى است که به خود مشغول باشد نه مردمان

پنج حدیث اول باب 36 :

این جلسه از چهارمین حدیث باب 34 تا انتهای باب 35:

حدیث 317 :

عن ابى عبدالله علیه السلام قال : ثلاث هم اقرب الخلق الى الله یوم القیامه حتى یفرغ من الحساب رجل لم تدعه قدره فى حال غضبه ان یحیف على من تحت یده و رجل مشى بین اثنین فلم یمل مع احدهما على الاخر بشعیره و رجل قال بالحق فیما له و علیه .

ترجمه :

 امام صادق علیه السلام فرمود: سه کس هستند که در روز قیامت نزدیکترین کسان به خداوند مى باشند تا زمانى که خداوند از حساب مردمان فارغ شود: یکى کسى که قدرت و توانایى اش او را در حال خشم به سوى ستم نمودن به زیر دستانش نمى خواند و دیگرى کسى که بین دو نفر رفت و آمد مى کند ولى حتى به اندازه یک دانه جو به یکى از آن دو بر علیه دیگرى تمایل پیدا نمى کند و دیگرى کسى که حق را مى گوید خواه به نفع او یا ضرر او باشد.

جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 14.5 مگابایت

احادیث باب 33 تا چهارمین حدیث باب 32 :

حدیث 307 :

 عن ابى عبدالله علیه السلام قال : ان رجلا اتى النبى صلى الله علیه و آله فقال له : یا رسول الله اوصنى فقال له : فهل انت مستوص ان انا اوصیتک ؟ حتى قال له ذلک ثلاثا و فى کلها یقول الرجل نعم یا رسول الله فقال له رسول الله صلى الله علیه و آله فانى اوصیک اذا انت هممت بامر فتدبر عاقبته فان یک رشدا فامضه و ان یک غیا فانته عنه .

ترجمه :

307 - امام صادق علیه السلام فرمود: مردى نزد پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله آمد و عرض کرد: اى رسول خدا! مرا سفارشى فرما. حضرت تا سه مرتبه فرمود: ایا اگر تو را سفارشى نمایم سفارشم را مى پذیرى و به آن عمل مى کنى ؟

و مرد در هر مرتبه عرض کرد: آرى اى رسول خدا! رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: پس من تو را سفارش مى کنم که هرگاه آهنگ انجام کارى را نمودى در عاقبت و پایان آن کار اندیشه کن پس اگر انجامش درست و صواب بود انجام بده و اگر ناصواب بود از انجام آن باز ایست