گزارش کردند که: پیغمبر اکرم اسلام (صلی الله علیه وآله و سلم) برای عروسی دختر والامقام شان یک لباس تازه تهیه کردند؛ و به ایشان تصریح کردند و دستور دادند که؛ این لباس را در شب زفاف تن‌پوش خودت قرار بده.

 دختر پیغمبرهم لباس را گرفت؛ حسب دستور رسول خدا( صلی الله علیه وآله و سلم) این لباس را در شب زفافشان پوشیدند. همانطور که مهیای پوشیدن بودند؛ کوبه ی در بصدا در آمد و یک زن با صدای لرزان؛ توجه زهرای مرضیه (سلام الله علیها) را جلب کرد  أطلب من بیت النبوة قمیصا خلقا. فأرادت (علیها السلام) أن تدفع إلیه القمیص المرقوع

حرفش این بود که؛ من از خانه نبوت توقع چندانی ندارم؛ فقط لباس کهنه فاطمه (سلام الله علیها) را می خواهم.( اینجا یک مطلب را توجه داشته باشید که ممکن است آن زنی که کوبه ی در خانه فاطمه مطهره(سلام الله علیها)  را به صدا درآورد و لباس خواست؛ الزاماً یک بانوی مسکین و تهیدست به معنای که ما می‌گوییم هم نباشد. چون معمولاً تا این مطلب می‌آید؛ فضای ذهنی ما به این شکل هدایت می‌شود که؛ مستحقی؛ نیازمندی دستی دراز کرده و زهرای مرضیه (سلام الله علیها) هم این لباس را به او داد) آنچه که من خودم می فهمم اینست که؛ این بانو؛ خیلی بانوی فاخره ی ارجمندی بوده که سروقت؛ سربزنگاه؛ با تشخیص درست؛ خودش را در مناسب ترین وقت؛ به خانه دختر پیغمبر رسانده. برای چه؟ برای اینکه باور دارد؛

-  اولاً پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) برای برای دخترش لباس نو خریده.

بوے گلها
                 عالمے را مست و حیران میڪند
                                                             دیدن مهدے
                                                                              هزاران درد ، درمان میڪند

مدعے گوید
              ڪہ با یڪ گل نمے گردد بهار
                                                          من گلے دارم
                                                                        ڪہ دنیا را گلستان میڪند.

امام محمدباقر(ع) درباره امتحان و غربال شدن مردم در دوران فترت می فرمایند:

«وَ اللَّهِ لَتُمَیزُنَّ وَ اللَّهِ لَتُمَحَّصُنَّ وَ اللَّهِ لَتُغَرْبَلُنَّ کمَا یغَرْبَلُ الزُّؤَانُ مِنَ الْقَمْح؛8

به خدا سوگند! آزموده می شوید؛ امتحان می شوید؛ غربال می شوید؛ آن سان که گندم غربال می شود و از شلتک جدا می گردد.»

خداوند دیار البشری را از ابتلاء و امتحان معاف نداشته است. این از سنّت های خداوند متعال است. تنها در این صورت است که سعید از شقی و صالح از طالح بازشناخته می شود. پیامبران الهی نیز هماره در معرض بزرگ ترین امتحانات و ابتلائات بودند؛ حتّی آنان مراتب سخت تری از امتحان و ابتلاء را تجربه کرده اند. خداوند مؤمنان را از ابتلائات وحشتناک آخرتی و شقاوت امان داده؛ امّا از ابتلاء و امتحان معاف ندانسته است. در همین باره امام صادق(ع) می فرمایند:

«الْمُؤْمِنُونَ یبْتَلَوْنَ ثُمَّ یمَیزُهُمُ اللَّهُ عِنْدَه...؛

مؤمنان به شدّت مبتلا می شوند تا خداوند آنها را مورد آزمایش قرار دهد. خداوند آنها را از بلاها و تلخی های دنیا امان نداده است؛ بلکه آنها را از کوری و شقاوت آخرت امان داده است؛ چنان که حسین بن علی(ع) ـ در روز عاشورا ـ کشته های خود را روی یکدیگر قرار می داد و می گفت: کشته های ما، کشته های پیامبر و آل پیامبران است.»9

به استناد این روایات، هرچه زمان بگذرد و به سال های قبل از ظهور نزدیک تر شویم، وضع مؤمنان و شیعیان سخت و سخت تر می شود تا در غربالگری عصر غیبت، مؤمنان و منتظران بازشناخته شوند.

این چنین نیست که دروازه ای را گشوده و رخصت دهند تا جماعتی گله وار هجوم بیاورند، بر مسندها تکیه بزنند و گمان برند که پذیرفته درگاه حضرت محبوب شده اند.

لاجرم هرکس باید شرایط پذیرفته شدن را در خود فراهم آورد. این سخن معقول و پذیرفته هر صاحب خردی است. در این دوران سخت، و آنگاه که شدّت و سختی به منتهای خودش می رسد، صفوف، معلوم و تفکیک می شود تا به آنجا که هرکس جای خودش را در صفوف تشکیل شده شناخته و در آن قرار می گیرد؛ بلکه آن را فاش و علنی نیز می سازد.

شدّت یافتن سختی ها و مصیبت های طاقت فرسا، به منزله فرمان سکوت و انفعال در برابر عوامل آشکار و نهان ابلیس و مستکبران و متجاوزان نیست؛ به عکس، این همه، خود حاصل سکوت و انفعال درازمدّت سالیان متمادی و قرون ماضی در برابر غاصبان و متجاوزان به حقّ آل محمّد(ص) و تنها گذاردن ایشان در برابر صفوف فشرده آل امیه و آل عبّاس و بالأخره خاندان های زرسالار یهودی است. برآیند نهایی عمل جمعی مردم در سال های قبل از ظهور، ظهور عینی یافته و خود را می نمایاند. به عبارتی، از ماست که بر ماست. با این همه، این آمادگی مستضعفان برای از خود بیرون شدن و مطالبه حقوق از دست رفته اشان است که سبب جبران مافات و انهدام و انعدام آل اسرائیل و فرزند خواندگانش در سراسر جهان می شود.

ان شاءالله با ظهور حضرت مهدی و دولت مهدوی همه مشکلات حل شود و از سربازان رکاب حضرتش باشیم.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی به‌مناسبت آغاز سال ۱۴۰۰ هجری شمسی، با تبریک عید،عید نوروز به هم‌میهنان بویژه خانواده‌های معظم شهیدان و جانبازان و همه ملت‌هایی که نوروز را گرامی می‌دارند، و با ابراز امیدواری به کسب برکات مادی و معنوی از تقارن سال جدید با اعیاد شعبانیه و متبرک شدن سال ۱۴۰۰ به دو عید نیمه‌شعبان و جشن ولادت حضرت ولی‌عصر(عج)، سال جدید را سال «تولید؛ پشتیبانی‌ها، مانع‌زدایی‌ها» نامگذاری کردند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای سال ۹۹ را آمیخته با حوادث گوناگون و بی‌سابقه بخصوص پدیده ناآشنای کرونا خواندند و افزودند: کرونا زندگی مردم از جمله کسب‌وکارها، محیطهای درسی، اجتماعات دینی، ورزش و سفرها را تحت تأثیر قرار داد و ضربه سختی به اشتغال در کشور زد.
ایشان سال ۹۹ را در عین حال سال بروز توانایی‌های ملت ایران در مقابله با آزمون بزرگ کرونا و همچنین در مقابله با فشار حداکثری دشمن توصیف کردند و در ادامه به ارزیابی میزان تحقق شعار سال ۹۹ یعنی جهش تولید پرداختند و گفتند: بر اساس گزارشهای متعدد مردمی و دولتی، جهش تولید تا حدّ قابل قبولی در بخش‌هایی از کشور تحقق یافت.
رهبر انقلاب افزودند: البته این میزان جهش در حدّ انتظار نیست چراکه با وجود تحقق در کارهای زیربنایی و سازندگی، نتیجه آن در اقتصاد عمومی و معیشت مردم مشهود و محسوس نشد، در حالی‌که انتظار بود جهش تولید گشایشی در زندگی مردم به‌وجود آورد.
ایشان شعار جهش تولید را یک شعار کاملاً انقلابی خواندند و خاطرنشان کردند: تحقق جهش تولید هم تأثیرات عمیق اقتصادی در کشور از جمله در مسئله ارزش پول ملی دارد و هم موجب اعتماد به‌نفس ملی، رضایتمندی عمومی و تضمین‌کننده امنیت ملی است...

"سال نو مبارک"