خـلـقـت کـائـنـات شــد، بـهـر وجــود فاطمه(س)                         زنـده هـمـه جـهان شد از، یمن ورود فاطمه(س)
پـیـش حـریـم حرمـتش، خیـل ملک کشید صف                           از سـر شـوق جـمـلگی، مـحو سجـود فاطمه(س)

 جشن میلاد ریحانه النبی حضرت صدّیقه طاهره سلام الله علیها

سخنران:آقای دکتر قنبری

برای دریافت فایل کلیک کنید
حجم: 14.7 مگابایت

وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الإنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ کَانَ یَئُوسًا ﴿٨٣﴾

انسان به جاى اینکه نعمت را از خدا بداند و به او بگرود، آن را از فکر، استعداد، نبوغ و کار خود مى‌پندارد و خدا را رها مى‌کند. نعمت‌ها از خداست، ولى شرّ وبدى از عملکرد خودماست. انسان آن قدر ضعیف است که با هر نعمتى، گرفتار غفلت و غرور شده و با کوچکترین سختى و حادثه‌ى کوچکى، نا امیدو مأیوس مى‌شود.

امام صادق علیه السلام می فرماید: روش قران اینگونه است که مطالب را به شکل کلی و تمام مطرح می کند و پس از آن تبیین و تفسیر آن را به پیامبر محوّل می کند. قرآن می فرماید "أقیموا الصلاة " و نحوه نماز خواندن را به عهده پیامبر می گذارد. و بعد می فرماید: " ما آتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم فانتهوا"

به همین نحو می فرماید: " یا ایها الذین آمنوا أطیعوا الله و أطیعوا الرسول و أولی الأمر ..."

برای دریافت فایل کلیک کنید
حجم: 21.5 مگابایت

امیرالمؤمنین علی ^{علیه السلام} فرمود: «أَهْلُ الدُّنْیَا کَرَکْبٍ یُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِیَامٌ»؛ غالب فرمایشات آن حضرت از بیانات نورانی پیغمبر^{(علیهما السلام)} استفاده می‌شود. آن حضرت فرمود: «النَّاسُ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا»؛ اکثری مردم خواب‌اند هنگام مرگ بیدار می‌شوند. برخی‌ها در هنگام مرگ هم بیدار نمی‌شوند، خوابیده می‌میرند و بعد از مرگ بیدار می‌شوند.

فرمود: اهل دنیا مثل سواره‌هایی هستند که اینها را منتقل می‌کنند و خودشان در حال خواب هستند. کسی که اهل دنیا نباشد بیدار است، این حالت انتقال را درک می‌کند و خود را تسلیم ناقل می‌کند:

 یعنی ما در حال بیداری و در حال زنده بودن منتقل می‌شویم و گرنه مرگ به معنای نابودی که نیست. آن مرگ به معنای نابودی فوت است نه وفات! در قرآن کریم هیچ سخن از فوت نیست، یک جاست که نفی کرده است فرمود: ﴿فَلاَ فَوْتَ﴾، هر چه از قرآن درباره مرگ آمده وفات است.

اگر کسی خواب باشد نمی‌داند که او را از کجا به جایی بردند! اما وقتی بیدار باشد به این نقل و انتقال رضا می‌دهد و ادعا می‌کند که من می‌فهمم که دارم از جایی به جایی می‌روم و خود را تسلیم این ناقل می‌کند.

گزیده ای از بیانات آیت الله جوادی آملی در شرح حکمتهای نهج البلاغه

گفتیم که ازطریق برهان لطف و  برهان حکمت و اتکا به رحمت الهی می توان مسئله امامت را اثبات کرد:

مثلا انسان ذاتاً الگو پذیر و تقلید کننده است و این میل به الگو برداری در وجود او فطرتاً قرار داده شده است. برای رسیدن به مقصد عالی که سعادت انسان است، نیاز به الگو هست، منتها الگوی پسندیده و به تعبیر قرآن، اسوه حسنه

همانطور که همه نیازهای درونی انسان در عالم خارج پاسخ داده شده، این نیاز هم باید پاسخی در خارج داشته باشد و الگوهای پسندیده ای در عالم خارج باشند که با تقلید از آنها مسیر هدایت را طی کند...

حجم: 18.4 مگابایت

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلا خَسَارًا ﴿٨٢﴾

آنچه از سوى خداى رحمان و رحیم باشد، رحمت است. ولی چون کافران به اوامر و نواهى قرآن عمل نمى‌کنند، نزول هر دستور، جرمشان را بیشتر و خسارتشان را افزون‌تر مى‌سازد.پس ظالمین جز خسارت چیزی از قرآن کسب نمی کنند...

برای دریافت فایل کلیک کنید
حجم: 19.5 مگابایت

فرمود: «الْعَفَافُ زِینَةُ الْفَقْرِ وَ الشُّکْرُ زِینَةُ الْغِنَی»؛ عفیف بودن فضیلتی است هم برای مرد هم برای زن

گاهی انسان در جهاد اصغر اعضا و جوارحش را می‌دهد، بعد خدا به او دستی می‌دهد که «یَطِیرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِکَةِ فِی الْجَنَّة». در جهاد اکبر که دشوارتر از جهاد اصغر است اگر کسی موفق شد، او هم می‌شود: «لَکَادَ الْعَفِیفُ أَنْ یَکُونَ مَلَکاً مِنَ الْمَلَائِکَة»، با فرشته‌ها محشور می‌شود.

در اینجا هم فرمود اگر کسی فقیر بود، برای اینکه عزیزانه زندگی کند، این عفت و عدم تعرّض و قناعت زینت این حالت فقر اوست؛ چه اینکه زینت غنا و داشتن شکر و سپاسگزاری است. شکر هم این است که انسان نعمت را در جای خود مصرف بکند و به داد دیگران برسد.

هر انسانی که قدرت داشته باشد به فقیر کمک بکند و نکند، در قیامت معذّب است. چه مسلمان باشد چه یهودی و مسیحی و زرتشت باشد و چه ملحد و مشرک باشد، در قیامت وقتی از عده‌ای سؤال می‌کنند که چطور به جهنم افتادید؟ ﴿ما سَلَکَکُمْ فی‏ سَقَر﴾ اینها چند دلیل ذکر می‌کنند، می‌گویند ما در محکمه قیامت به چند چیز محکوم شدیم: یکی اینکه منکر قیامت بودیم: ﴿کُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ﴾، این معلوم است که در اثر کفر عذاب می‌بیند. بعد ﴿لَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکینَ﴾ و ﴿لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ﴾، ما به فقرا کمک نمی‌کردیم. ببینید در قیامت می‌گویند حالا کافر بودی باش، ولی کمک به فقیر وظیفه هر انسانی است؛ چون کفّار هم به فروع مثل اصول مکلّف‌اند. از این احتجاج‌های قرآنی برمی‌آید که کفّار هم به فروع مکلّف‌اند هم به اصول مکلّف‌اند. هم عِقاب می‌بینند که چرا اصول دین را منکرند هم عقاب می‌بینند که چرا به فقرا نرسیدند؟ کمک به فقرا جزء برنامه‌های بین‌المللی اسلام است.

گزیده ای از بیانات آیت الله جوادی آملی در شرح حکمتهای نهج البلاغه

از جلسه اول با هم شرط کردیم در ورود به قرآن بحث هدایت و تدبر در آیات از دست نرود؛ در آیه دهم می فرماید:" سواءٌ علیهم أأنذرتهم آم لم تنذرهم لا یؤمنون"این نکته خیلی مهم است: آیا ممکن است یک روزی خدای ناکرده من نوعی هم کارم به جایی بکشه که هر چه خوبان و خیرخواهان و اولیاء خدا من را نصیحت کنند، موعظه کنند و انذار کنند هیچ اثری نداشته باشد؟ بله واقعاً ممکنه! چون قرآن می گوید: «شد» وقتی شد، یعنی مثل آن هم قاتل تکرار است. مهم برای ما باید این باشد که چه می شود که آدمها در برابر قول لیّن انبیاء هیچ اثری نمی گیرند؟...
 

برای دریافت فایل کلیک کنید
حجم: 12.8 مگابایت