سخن در تفسیر آیه 2و3 سوره مبارکه یس بود؛

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * یس ﴿۱﴾ وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ ﴿۲﴾ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿۳﴾

امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام در بند اول خطبه 158 نهج البلاغه می فرماید: پیامبر به سمت امت آمد همراه با تصدیق کتب آسمانی ای که پیش از او آمده بود و تصدیق این نوری که باید به آن اقتدا کرد که این نور ، قرآن است. خاصیت نور ، روشن کردن تاریکیها است . انسان در تاریکی به خطا می رود در تاریکی تضییع حقوق صورت میگیرد جهالت بزرگتزین و واقعی ترین تاریکیزندگی بشر است. پس باید به این نور اقتدا کرد. سپس می فرماید اگر قرآن نوری است که باید به آن اقتدا کرد پس باید آن را به حرف دربیاورید.

ایام متعلّق به وجود مبارک صدیقه کبراست. می‌دانید وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) در دفن آن حضرت چه چیزی گفت؟ خیلی جانسوز بود. هر دو گفته در نهج‌البلاغه هست؛ یک گفتار ویژه‌ای در دفن رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) دارد در آن‎جا به پیغمبر می‌گوید التماس دعا! «اذْکُرْنَا عِنْدَ رَبِّکَ»؛ تو الآن به ملاقات پروردگار می‌روی، علی را فراموش نکن! « وَ اجْعَلْنَا مِنْ بَالِک‏»؛ علی را فراموش نکن! وقتی به لقای پروردگار رفتی به یاد ما باش!

 در هنگام دفن حضرت زهرا(سلام الله علیها) فرمود: «فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهیِنَةُ»، این هست. دوتا دستی را که دید دستان شبیه پیغمبر بود، آنها سر جایش محفوظ. اینکه فرمود: «فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهیِنَةُ»؛

یک تعبیر نورانی امام سجاد دارد. همان‌طور که قرآن «القُرآن یُفَسِّرُ بَعضُهُ بَعضاً»؛ احادیث هم همین‌طور است، احادیث هم «یُفَسِّرُ بَعضُهُ بَعضاً». حضرت ابدان ما را، یک; قبور ما را، دو; معرفی کرد. فرمود: این ابدان «رَهَائِنِ الْقُبُور» هستند؛ این تعبیر حضرت امام سجاد است که از ماها تعبیر می‌کند که انسان‌ها «رهائن ‌القبور» هستند، یعنی چه؟ یعنی بدهکارند، چون رهن یعنی گرو, برای آدم بدهکار است. آدمی که بدهکار نباشد که رهن ندارد، آدم بدهکار باید گرو بدهد در دنیا اگر کسی بدهکار بود یا زمین یا خانه یا فرش گرو می‌دهد؛ اما در مسائل اخروی و معنوی خودِ ما را گرو می‌گیرند ﴿مَنْ وُجِدَ فی‏ رَحْلِهِ فَهُوَ جَزاؤُهُ﴾؛ خود ما را گرو می‌گیرند، این‌طور نیست که مثلاً ما مال بدهیم یا مثلاً چیزی گرو بدهیم، نه ما را گرو می‌گیرند، چون ما بدهکاریم باید گرو بدهیم. گروی ما که از ما گرو می‌گیرند خود ما هستیم. این گرو را تحویل کدام بانک می‌دهیم؟ بانک قبر؛ «رهائن القبور»، این گرو را به این خاک می‌دهیم. این اصل کلّی که وجود مبارک امام سجاد دارد: ابدان ما رهن گور است؛

بر اساس این اصل کلّی، وجود مبارک حضرت امیر هم فرمود: «فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهیِنَةُ»؛ آن ودیعه حساب دیگری دارد، این رهینه حساب دیگری دارد، هر کسی رهن قبر است، ما «رهائن‌القبور» هستیم.

 این بیان نورانی رسول خدا(علیه و علی آله آلاف التحیّة والثّناء) که در آخرین جمعه ماه شعبان فرمودند

این بیانات نورانی وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) در هنگام دفن صدیقه کبرا(صلوات الله و سلام الله علیها) گفتند.

ایام سوگ و ماتم صدیقه کبریٰ فاطمه زهرا(صلوات الله و سلامه علیها) را به پیشگاه ولیّ عصر(ارواحنا فداه) و عموم علاقه‎مندان به قرآن و عترت و شما بزرگواران تسلیت عرض می‌کنیم و از ذات اقدس الهی مسئلت می‌کنیم به برکت معارف آن بانو، به همه ما علوم نافع و آنچه خیر و صلاح و فلاح دنیا و آخرت است، مرحمت کند.

دو جلسه پیش حدیثی هفت قسمتی پیرامون فتنه بیان شد که خلاصه ای از آن تبیین شد و ادامه آن؛ دانشمندی یهودی پس از جنگ نهروان به کوفه آمد از امیر المؤمنین سؤالی پرسید و گفت پاسخ این سؤال را کسی جز نبی یا وصی نمی داند! امام به دور از هر گونه خود ستائی شروع به پاسخگویی کردند:

برای دریافت فایل کلیک کنید
حجم: 18.6 مگابایت

اسلام یک آیین جامع و همگانی است. و به همه نیازهای بشر پاسخ داده است. هر سؤالی در هر زمینه ای که بپرسید در زمینه عقاید، رفتار، اخلاق ، احکام و ... هیچ سؤالی نیست که در اسلام پاسخی برای آن بیان شده است. این جامعیت خاص اسلام است.

دستشان باز شد آلوده به خون، جانی‌ها                           بی‌دوام است ولی خنده شیطانی‌ها

کم علمدار ندادیم در این کرب و بلا                                   کم نبودند در این خاک سلیمانی‌ها

جای هر قطره خون، صد گل از این باغ شکفت                     کی جهان دیده از این گونه فراوانی‌ها؟

آرزو داشت به یاران شهیدش برسد                                  رفت پیوست به حاج احمد و طهرانی‌ها

شعله شد خشم فروخورده ما از این داغ                            کم مباد از سرشان سایه نادانی‌ها

برسانید به آنها که پشیمان نشوند                                   ثمری نیست در این دست پشیمانی‌ها

غیرت است این که همه پیر و جوان می‌بندند                       گره بر چکمه و سربند به پیشانی‌ها

انتقامش به خدا از حججی سخت‌تر است                           وای از مشت گره‌کرده ایرانی‌ها!

راهی قدس شده لشکر آزادی قدس                                 این خبر را برسانید به سفیانی‌ها

شهدا را شادی وصال و ما را حسرت و غبطه ...

می مانیم تا انتقام قطره قطره خونت را بگیریم. ولی بدان! که ما را بعد از تو ماندن بسیار دشوار است.

ملّت عزیز ایران!
سردار بزرگ و پرافتخار اسلام آسمانی شد. دیشب ارواح طیّبه‌ی شهیدان، روح مطهّر قاسم سلیمانی را در آغوش گرفتند. سالها مجاهدت مخلصانه و شجاعانه در میدانهای مبارزه با شیاطین و اشرار عالم و سالها آرزوی شهادت در راه خدا، سرانجام سلیمانی عزیز را به این مقام والا رسانید و خون پاک او به دست شقی‌ترین آحاد بشر بر زمین ریخت. این شهادت بزرگ را به پیشگاه حضرت بقیّة‌الله‌ ارواحنا فداه و به روح مطهّر خود او تبریک و به ملّت ایران تسلیت عرض میکنم. او نمونه‌ی برجسته‌ای از تربیت‌شدگان اسلام و مکتب امام خمینی بود، او همه‌ی عمر خود را به جهاد در راه خدا گذرانید. شهادت پاداش تلاش بی‌وقفه‌ی او در همه‌ی این سالیان بود، با رفتن او به حول و قوّه‌ی الهی کار او و راه او متوقّف و بسته نخواهد شد، ولی انتقام سختی در انتظار جنایتکارانی است که دست پلید خود را به خون او و دیگر شهدای حادثه‌ی دیشب آلودند. شهید سلیمانی چهره‌ی بین‌المللی مقاومت است و همه‌ی دلبستگان مقاومت خونخواه اویند. همه‌ی دوستان -‌و نیز همه‌ی دشمنان- بدانند خطّ جهاد مقاومت با انگیزه‌ی مضاعف ادامه خواهد یافت و پیروزی قطعی در انتظار مجاهدان این راه مبارک است. فقدان سردار فداکار و عزیز ما تلخ است ولی ادامه‌ی مبارزه و دست یافتن به پیروزی نهایی کام قاتلان و جنایتکاران را تلخ‌تر خواهد کرد...

این ضایعه بزرگ را به محضر ولی الله اعظم صاحب الزمان و نایب بر حقش امام خامنهای و ملت شهید پرور ایران و همه مسلمانان تسلیت عرض می نماییم

موسسه قرآن وعترت علی بن موسی الرضا (ع)

شهادت سردار شهید قاسم سلیمانی

مطلب دیگر در حکمت 64 حضرت علی امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «أَهْلُ الدُّنْیَا کَرَکْبٍ یُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِیَامٌ»؛ اکثری مردم که فقط دنیا می‌اندیشند، به این فکر هستند که چه چیزی تهیه کنند و چه بخورند و چه بسازند و چه بگذارند و چگونه با دست خالی بروند. این کار اکثری مردم است که از زمین چه در بیاورند، روی زمین چه بگذارند و با دست خالی بروند. این بزرگان حکمت گفتند اگر کسی خانه خوبی ساخت، فرش خوبی تهیه کرد، این زینت الأرض است نه زینت او. باغی که درست کرد آن منطقه زمین را مزیّن کرد. خانه‌ای که ساخت آن بخش از زمین را مزیّن کرد؛ اما ﴿خُذُوا زِینَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدٍ﴾.خدای سبحان فرمود: ﴿حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمَانَ وَ زَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ﴾، آنچه در جان ماست به نام علم و عقل و عدل آن زینت ماست؛ وگرنه باغ و راغ زینت زمین است نه زینت ما. حتی اگر کسی آسمان برود و شمس و قمر را تصاحب کند باز هم قرآن می‌فرماید این شمس و قمر زینت آسمان است، نه زینت شما، ﴿إِنَّا زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ﴾،آفتاب زینت هیچ کس نیست، قمر زینت هیچ کس نیست. بر فرض کسی برود آنجا و مالک آنها بشود. زینت هر کسی در جان او نهفته است.

فرمود اکثری مردم خواب هستند. ببینید آدم خوابیده، دو تا خاصیت دارد: یکی اینکه از گذشته و حال و اینها بی‌خبر است، آنچه می‌گذرد در او بی‌تفاوت است؛ یکی اینکه چیزهایی را می‌بینید وقتی بیدار شد دست او خالی است. فرمود: «النَّاسُ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا»؛ هنگام مرگ بیدار می‌شوند. خوابیده اگر در عالم خواب خیلی چیز خواب ببیند که فلان زمین را دارد فلان مکان را دارد و فلان مکانت را دارد بعد وقتی بیدار شد دستش خالی است، این مثال ممثّل را بیان می‌کند. فرمود اکثری مردم آنچه در زندگی‌شان می‌گذرد خواب می‌بینند که چیزی دارند. اگر واقعاً مال اینها باشد چرا هنگام مرگ با دست خالی می‌روند؛ معلوم می‌شود مال اینها نیست؛ معلوم می‌شود تا به حال خواب می‌دیدند که مال اینهاست، «النَّاسُ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا».

اما همین حدیث نورانی را بزرگان دیگر از آن یک برداشت دیگری دارند؛ چون مستحضرید کلمات معصومین(علیهم السلام) مثل قرآن کریم، ظاهری دارد باطنی دارد، معنای اوّلی دارد، معنای ثانوی دارد. این «النَّاسُ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا»، معنای ظاهری‌اش همین است که گفته شد؛ یعنی اکثری مردم خیال می‌کنند چیزی دارند، اگر واقعاً مال اینها باشد چرا هنگام مرگ همه را باید بگذارند و با دست خالی بروند؟ مثل انسانی که خواب می‌بیند چیزی دارد، بعد وقتی که بیدار شد می‌بیند که خبری نیست، «النَّاسُ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا». اما آن معنای دقیق این حدیث نورانی این است که انسان که در خواب هست یک سلسله چیزهایی را می‌بیند و این چیزها تعبیر دارد، گذشته از تأویل. تعبیر فنّی است که مقدور هر کسی نیست. یک روانکاو و روانشناس ماهر می‌طلبد که خواب‌ها را تعبیر کند.

فرمود: انسان آنچه را که می‌بیند تعبیر دارد؛ یعنی زمینی هست، آسمانی هست، اعمالی هست، فراز و فرودی هست، اینها را می‌بیند. تعبیر اینها در قیامت ظاهر می‌شود. چرا بعضی سیاه محشور می‌شوند؟ بعضی سفید محشور می‌شوند؟ بعضی ناقص محشور می‌شوند؟ بعضی کامل محشور می‌شوند؟

بسا سواره که آنجا پیاده خواهد شد         بسا پیاده که آنجا سوار خواهد بود

بسا امیر که آنجا اسیر خواهد شد       بسا امیر که آنجا فرمانگذار خواهد بود

چرا این طور است؟ معلوم می‌شود آنچه الآن اینجا هستند تعبیر دارد و در قیامت تعبیرش روشن می‌شود. اینها خواب می‌بینند که امیر هستند یا او خواب می‌بیند که مال دارد. او خواب می‌بیند که به جایی رسیده است. آنچه که در دست اینهاست خواب می‌بینند که دارند و قیامت تعبیر این رؤیاها مشخص می‌شود، «النَّاسُ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا». هم معنای اوّلش می‌تواند درست باشد هم معنای دومش می‌تواند درست باشد. یک بیان نورانی که حضرت فرمود شب و روز دو تا مرکَب هستند خسته هم نمی‌شوند. مثل اینکه ما دو تا اتومبیل داشته باشیم یکی شب ما را ببرد، یکی روز ما را ببرد. فرمود لیل و نهار «مَطِیّتان»؛ دو تا مرکَب راهرو هستند. این زمان به نام شب آن زمان به نام روز، این زمان شب و روز ما را دارند می‌برند تا به گور. اگر کسی مطیّه او لیل و نهار باشد او زود به مقصد می‌رسد. فرمود خیلی طول نمی‌کشد که انسان به کنار قبرش می‌رسد. پس ما سواریم و مَرکب ما زمان است و زمان هم گذراست توقّف ندارد خسته نمی‌شود. «النَّاسُ نِیَامٌ»، مثل راکبی که «یُصار بِهِم»، ولی در حال خواب داریم این سیر و مسافت را طی می‌کنیم؛ وگرنه مسافت پر از آیات الهی است. اگر کسی بیدار باشد که بیداری را به همراه می‌برد. او آیات الهی فراوان را می‌بیند: ﴿وَ فِی الْأَرْضِ آیاتٌ لِلْمُوقِنینَ٭ وَ فِی أَنفُسِکُمْ أَ فَلاَ تُبْصِرُونَ﴾ حالا چرا ما خواب باشیم و این سفر را طی کنیم؟ چرا بیدار نباشیم؟ مخصوصاً در سحرها! گفتند «هر کس سحر ندارد از خود خبر ندارد». یک انسان غافل است که همیشه می‌خوابد، حالا حداکثر یک نماز صبحی بخواند. آن کسی که از خود خبر دارد اهل سحر خواهد بود. فرمود: «أَهْلُ الدُّنْیَا کَرَکْبٍ یُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِیَامٌ».

گزیده ای از بیانات آیت الله جوادی آملی در شرح حکمتهای نهج البلاغه

وَ لَوْ لا أَنْ ثَبَّتْناکَ لَقَدْ کِدْتَ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئاً قَلیلاً (74) 

برخی از این آیه عدم عصمت پیامبر را برداشت کرده اند حال آنکه آیه می گوید: اگر عصمت نباشد پیامبر هم گناه می کند. معلوم می شود که تمایل به سمت مشرکین یک لغزشگاه است. عقب‏نشینى در مسائل اعتقادى واصول مکتب، تمایل وگرایش به ظالمان است و رهبران بیشتر در معرض چنین خطرى مى‏باشند. کمترین عقب‏نشینى از اصول و ارزشها نیز ممنوع است. زیرا براى دشمنان یک موفّقیت و پیروزى حساب مى‏شود. انحراف حتّى اگر اندک باشد، از کسى مانند پیامبر بسیار است.

 برای دریافت فایل کلیک کنید
حجم: 19.5 مگابایت

دشمنان اسلام و پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) پس از ناکام ماندن در از بین بردن اسلام، متوجه شدند که بهترین کاری که می توانند انجام بدهند، تحریف کردن پیامبر و هدایت جامعه به سمت و سوی مورد نظر خوداز طریق "قال رسول الله(ص)" است. لذا با جعل احادیث شروع به ساختن پیامبری دروغین کردند که این امر پس از به حکومت رسیدن امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام با توصیف حقیقی پیامبر و تبیین سنت و سیره واقعی پیامبر اکرم(ص) داشت به شکست منجر می شد که به ترور مولای متقیان حضرت علی علیه السلام روی آوردند...
اما آنچه که امروز ما با نهج البلاغه خوانی قصد داریم به آن برسیم، آشنایی با سیره راستین پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) و شناخت اسلام ناب محمدی است که دائماً امام خمینی بر آن تأکید داشت...

برای دریافت فایل کلیک کنید
حجم: 11.5 مگابایت