به فرمان قرآن، مؤمنان شایسته ترین افراد در استفاده از نعمت های الهی - مانند غذاهای پاکیزه - می باشند . خداوند می فرماید: چه کسی این غذاهای پاکیزه را بر شما حرام کرده است؟ این ها زیبایی های زندگی دنیاست که خداوند برای بهترین بندگانش خلق نموده است . پس از نعمت های خداوند استفاده کنید; (اعراف/32 و مائده/87 و 88) . به قول امام علی (ع)، خداوند همان قدر از حرام شمردن آن چه حلال نموده است، ناراحت می شود که حرام او را نادیده بگیرید و مانند یک امر حلال انجام دهید .

جالب است بدانید که خداوند مستقیما در قرآن به خوردن گوشت و ماهی و میوه اشاره می کند و آنها را از نعمت های زندگی بخش الهی برمی شمارد و از ما می خواهد که از آنها بخوریم که به ترتیب در سوره مائده آیه 1 و 96، سوره نحل، آیه 14 و سوره مؤمنون آیه 19 آمده است .

خداوند در سورۀ طلاق احکام طلاق را بیان و روشن می‌کند، و حالاتی را شرح و بسط می‌دهد که در سورۀ بقره شرح و بسط نشده‌اند. سورۀ بقره برخی از احکام طلاق را دربر داشت‌. در این سوره احکام حالات و اوضاعی را بیان می‌فرماید که پیامد طلاق در خانواده است‌. این سوره زمانی را بیان می‌کند که طلاق در آن روی می‌دهد، طلاقی ‌که خدا آن را می‌پذیرد و موافق با قانون او انجام می‌گیرد

اولین آیه سوره طلاق، به صورت مستقیم و روشن دربار‌ه طلاق زنان، احصاء عده، سکونت در مدت عده و … بحث می‌­کند. آیه دوم نیز درباره تصمیمی است که باید پس از سر رسیدن اجل عده به انجام رسد، در آخرین فقره از آیه دوم، مضمون اعتقادی و اخلاقی ویژه­ای مطرح می‌­شود که هر کس تقوای الهی پیشه گیرد، خداوند برای آن فرد گشایشی قرار می‌­دهد. سپس در آیه سوم، مضمون اعتقادی اخلاقی را به صورت دیگری مطرح می‌­کند و می‌­فرماید: خداوند وعده می‌­دهد که هر کس تقوای الهی داشته باشد، از آن جایی که گمان نمی­کند، روزی او را می‌­دهد و هر کس به خدا توکل کند، خداوند او را کفایت می‌­کند و خداوند امر خود را به انجام رسانده و برای هر چیز قدر و اندازه­ای قرار داده است.

دریافت
حجم: 30.3 مگابایت

مسئله خوراک در قرآن، آن قدر مهم است که در یک آیه مستقیما فرمان داده شده است که انسان با دقت و تامل در غذایی که می خورد، بنگرد; (عبس/24) ; یعنی این که یک انسان قرآنی، باید در نحوه تغذیه خود، نهایت دقت را داشته باشد.

با توجه به اینکه زیارت حضور در جمع ملکوتیان است انسان باید با آن جمع سنخیت داشته باشد. چون غالباًوقتی به زیارت می رویم این سنخیت و شایستگی را نداریم که در آن جمع وارد شویم و فقط می گوییم : " أ أدخل یا الله، أ أدخل یا رسول الله، أ أدخل یا ملائکة الله ..." و بعد سرمان را زیر می اندازیم و وارد می شویم! نه کسی به ما گفته بفرمایید و نه مجوّزی برای ورود می گیریم....

فبلغ الله بکم أشرف محلّ المکرمین:

خداوند در قرآن کریم خواب را یکی از عوامل سلامت و آرامش روح انسان برمی شمارد و آن را نعمتی قابل ستایش و آیه ای از آیات اعجازآمیز الهی معرفی می کند; (روم/23 و فرقان/47)

در قرآن کریم، آیات متعددی درباره ی توبه آمده است ولی قید«نصوح» برای توبه، فقط همین یکبار و در آیه هشتم این سوره آمده است. نصوح صیغه ی مبالغه و یا صفت مشبهه از «نصح» است و نصح یعنی خیرخواهی و اخلاص. از این رو معنای آیه چنین خواهد شد: «ای اهل ایمان به سوی خدا بازگردید؛ بازگشتی همراه با خیرخواهی و خیراندیشی».

اینک جای سئوال است که : منظور خیرخواهی برای چه کسی است؟ این جاست که به اصل موضوع مطرح شده در سوره باید توجه کرد. مسلمانان به خاطر گرفتار شدن در دام توطئه، از خط خدا و رسول او فاصله گرفته و ولیّ منصوب از طرف خدای رحمان را ترک کرده اند. اینک قرآن از آن ها دعوت می کند که بازگردند و خیرخواه ولی خدا باشند.

با این مقدمات به نظر می رسد، منظور از دعوت به «توبه نصوح» این است که مسلمانانی که به فتنه و فساد پس از پیامبر اکرم(ص) تن دادند، به سوی خدای رحمان برگردند و نسبت به امامی که پروردگار بزرگ تعیین و منصوب کرده است، خیرخواه باشند تا مغفرت و رحمت الهی شامل حالشان شود.

دریافت
حجم: 23.3 مگابایت

  یک بیان نورانی از پیغمبر(عَلَیْهِ وَ عَلَی آلِه‏ آلَافُ التَّحِیَّةِ وَ الثَّنَاء) رسیده است که فرمود: «مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِینِه»، فرمود: مردم! زن‌ها! جوان‌ها! بزرگسالان! میانسالان! بدانید ازدواج، تشکیل امور خانواده، اجتماع نر و ماده نیست، اجتماع مذکر و مؤنّث نیست، آن در گیاهان هم هست، آنها ازدواج دارند. در حیوانات هست، ازدواج دارند. تلقیح گیاهان برای همین است. ازدواج در اسلام، اجتماع مذکر و مؤنّث نیست. ازدواج در اسلام صبغه ملکوتی دارد، فرمود: «مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِینِه»، خدایی که مرد را آفرید، خدایی که زن را آفرید، فرمود: ﴿خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها﴾، برای زن حرمت قائل شد، فرمود درست است که مسکن را مرد فراهم می‌کند؛ ولی سکینت را زن می‌سازد. آرامش، اطمینان، هماهنگی، هم‌آوایی در منزل مشترک است؛ ولی قسمت مهم و عنصر محوری آن به عهده خانم‌هاست. تهیه مسایل مورد نیاز به عهده مرد است؛ اما ﴿خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها﴾.

امام(عَلَیْهِ السَّلام) فرمود هیچ خانه‌ای با طلاق ویران نشده که این بافت فرسوده را بشود به آسانی ساخت. بافت فرسوده شهر را شهرداران محترم، بعد از یک مدتی می‌سازند؛ اما ـ خدای ناکرده ـ اگر خانه‌ای گرفتار این غدّه طلاق شد، به این آسانی ساخته نمی‌شود

بخوان! به شکرانه توحید. بخوان! به شکرانه این عید!
بخوان، به پاس سرافرازی‏ات در بندگی و خاکساری حضرت حق (جلّ جلاله)، بخوان:
اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبرِیآءِ وَ الْعَظَمَةِ، وَ اَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ،...
الهی، ای عظمت بی‏پایان وَ ای دارنده هر دو جهان! ای ذات بی‏مثال سخاوت!
ای کمال بی‏زوال قدرت! ای بخشنده‏ترینی که معنای بخششی!
و ای آمرزنده‏ای که پدید آورنده تقوایی!
أَسْئَلُکَ بِحَقِّ هذَا الْیَومِ الَّذی جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیدا؛
از تو می‏خواهیم به حق این روز مبارک، که برای دل‏های مؤمن، عید قرار داده‏ای:
الهی! در این روز مبارک، از تو می‏خواهیم که ما را در سایه امنیت چترِ نورانیّت
محمد و آل محمد (صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم) قرار دهی.
الهی! از تو می‏خواهیم که به پاداش طاعتمان، ما را از ترفندهای رنگارنگ اهریمن محفوظ بداری
الهی! ما را عبادتی بیاموز که بتوانیم شُکر نعمت‏هایت را پاس بداریم.
الهی! عبادت خاصّانت را به ما بیاموز؛ عبادتی که توأم با عشق توست، عشق!
الهی! به پاداش عبادتمان، به پاس روزه‏هایمان، ما را استقامت در راهی ببخش که راه انبیا و اولیای توست!
ما را در راهی هدایت فرما که رضایت تو و پیام‏آور راستین تو در آن است.
الهی! به بهروزی این عید که روز سرافرازی در امتحان تو بود،
توانایی‏مان بخش، تا بار دیگر از عهده امتحان تو برآییم!
الهی! به پاس یک ماه برخورداری از نعمت‏های «ویژه‏ات» که مخصوص «ماه مبارک رمضان» است، چشم ما را هرچه زودتر به نعمت نهایی حضرتت ،ظهور حضرت موعود عجل‌الله‌فرجه روشن فرما!
الهی! یک ماه با میزبانیِ ویژه‏ات، امساک از گناه را به ما آموختی و نگاه ناسوتی‏مان را روشن از انوار لاهوتی خویش کردی؛

در حالی که کم‏تر قدر چنین نعمتی را می‏دانیم!
رمضان سایه مهر از سرِ ما می‏گیرد بال رأفت که فرو داشت، فرا می‏گیرد
چون نگیرد دلم از رفتن ماهِ شب قدر که خدا سایه مهر از سرِ ما می‏گیرد
رمضان دار شفایی است که هر جان و دلی داروی دردی از این دار شفا می‏گیرد
روزه با فطره، امان است و بَراتِ شب قدر هر که شد در دو جهان کامروا می‏گیرد
... و ما امروز، ماه مبارک رمضان را در حالی بدرقه می‏کنیم که لب‏های خشکیده خود را با تسبیح نامت صفا داده‏ایم و با امیدی بیشتر، قدم در راه زندگی نهاده‏ایم؛
امیدی که با پالودگی از گناه، چون بذری، در دل ریشه می‏کند و در هوای رسیدن به غایتِ مُراد خویش.
الهی! ما را در ادامه این راه خطیر، راهنما باش و از فریب اهریمن قسم خورده دورمان بدار!
الهی! چشممان را به جمال دلارای مهر موعود عجل‌الله‌فرجه، در هم شکننده ظلمت و تاریکی، روشن کن، تا نماز عید را، با ایشان و در فضای عطرآگین ولایت، به جای آوریم!
نمازی که آکنده از روح اجابت باشد؛ آکنده از قنوت‏های سبز آرزومندی!
الهی! هر روزمان را در سایه آقا امام زمان عجل‌الله‌فرجه عید بگردان! عید!....

در قرآن کریم، در آیات فراوانی از اندوه، علل ایجاد کننده آن و راه های برطرف ساختن آن سخن رفته است . گاهی اندوه فراق را با دیدار و گاهی اندوه فقر را با بشارت و گاهی اندوه رسول خدا (ص) را به دلداری حضرت حق، درمان نموده است .