امام علی علیه السلام :

نِظامُ الدّینِ خَصلَتانِ : إنصافُکَ مِن نَفسِکَ ، ومُواساةُ إخوانِک

شیرازه دین ، دو چیز است : انصاف داشتن ، و مواسات با برادرانت .

غرر الحکم: ج ۶ ص ۱۷۹ ح ۹۹۸۳

وَ لِنْ لِمَنْ غَالَظَکَ فَإِنَّهُ یُوشِکُ أَنْ یَلِینَ لَکَ وَ خُذْ عَلَى عَدُوِّکَ بِالْفَضْلِ فَإِنَّهُ أَحْلَى الظَّفَرَیْنِ وَ إِنْ أَرَدْتَ قَطِیعَةَ أَخِیکَ فَاسْتَبْقِ لَهُ مِنْ نَفْسِکَ بَقِیَّةً یَرْجِعُ إِلَیْهَا

 وجود مبارک امیرالمؤمنین سلام الله علیهدر ادامه وصایای نورانی خودشون به حضرت امام مجتبی علیه الصلاة و السلام از دوستی با اهل ایمان به عنوان یک سرمایۀ بزرگ یاد فرمودند و حفظ برادری ایمانی خود با استفادۀ از روش مندیهای دینی وظیفه غیر قابل اجتناب مؤمنان دانسته اند . در دایره ایمان مؤمن خیرخواهِ مؤمن است و با بهانه قرار دادن اینکه کسی به وظایف برادری خودش عمل نکرده ، مؤمن حق ندارد رشته برادری خودش را با برادر دینی و ایمانی خودش قطع کند. امام علیه الصلاةو السلام در این فراز توصیه و مخاطبش اهل ایمان است، به همین جهت بد بودن و خوب بودن اینجا در دایره ایمان معنا پیدا می کند.