.... حضرت امیر علیه السلام در فرازهایی از قرائت و درایت درس پانزدهم به این نکته مهم اشاره می نماید که آدمهایی که با سختی ها و شدائد روبرو می شوندمحکم تر  و قوی تر هستند. بنابراین گهگاهی بچه ها را به سختی ها عادت دهید. کسانی که با سختی بزرگ می شود معمولاً قدر دان تر هستند ....:

در حدیث داریم وقتی بچه گریه می کند ، نگران نباشید چون چهار ماه اول گریه اش " لا اله الّا الله" و ذکر خداوند است . چهار ماه دوم ذکر صلوات بر محمد و آل محمد است و در چهار ماه سوم دعا به جان پدر و مادر می کند.

در چهار ماه اول بچه جز خدا هیچ کس را نمی شناسد . وقتی نیاز دارد به خدا متوسل می شود و با لا اله الّا الله از خدا می خواهد نیازش برطرف شود . در چهار ماه دوم متوجه می شود یک وسائطی در کار هست . خداوند مستقیماً نیازهای انسان را برطرف نمی کند ولی چون به فطرتش نزدیک  است . اولین واسطه و مهمترین واسطه را می بیند  که پیامبر و اهل بیتش هستند. در چهار ماه سوم .....

تلاوت صفحه 405 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی :

آیه شماره 40  از سوره مبارکه یس
 لَا الشَّمْسُ یَنبَغِی لَهَا أَن تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَکُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ
نه خورشید را سزد که به ماه رسد و نه شب بر روز پیشى جوید و هر کدام در سپهرى شناورند
نکات تفسیری :

1- همه‏ى کرات در مدار خود در حرکتند. «کلّ فى فلک یسبحون»
2- حرکت کرات در مدار خود با سرعت است. («یسبحون» یعنى شناى سریع)

در فرمایشی از حضرت امیر داریمکه ایمان سه رکن دارد : اعتقاد قلبی - اقرار زبانی - التزام عملی

اگر کسی فقط به زبان اظهار ایمان کرد به او مسلمان می گوئیمو اگر علاوه بر زبان در قلبش هم باور داشت ، ایمان داشته و به او مؤمن می گوییم در روایات ما مؤمن با شیعه برابر است.اگر کسی اعتقاد قلبی و اقرار زبانی داشت ولی التزام عملی نداشت مثلاً نماز نمی خواند، مؤمن فاسق محسوب می شود ....

تلاوت صفحه 404 :

آیه شماره 36  از سوره مبارکه یس
 سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا یَعْلَمُونَ
پاک [خدایى] که از آنچه زمین مى‏ رویاند و [نیز] از خودشان و از آنچه نمى‏ دانند همه را نر و ماده گردانیده است
نکات تفسیری :

1- قانون زوجیّت در مخلوقات را به ذات الهى سرایت ندهید، او یکتا و بى نظیر است. «سبحان الّذى خلق الازواج»
2- آفریدن‏ها و آفریده‏ ها، نشانه‏ ى قدرت، اراده و حکمت اوست، نه نشانه‏ ى نیاز و وابستگى او. «سبحان الّذى خلق الازواج»
3- پیدایش دانه و میوه، از طریق قانون زوجیّت است. «من ثمره... خلق الازواج کلها»
4- انسان در مسائل جسمى و جنسى در ردیف دیگر موجودات است. «مما تنبت الارض و من انفسهم»
5-در هستى موجوداتى است که نحوه زوجیّت آنها براى بشر ناشناخته است. «خلق الازواج کلّها... مما لا یعلمون»

.... اینطور به نظر می آید که بانو (س) وقتی وارد خانه شده _ امیر المؤمنین باید در یک زاویه خانه به صورت نیم نشسته (که بتواند به سرعت بلند شود) زانوانش را در بغل گرفته  - از روایت اینطور می شود استفاده کرد- منتظر یک خبر بود . _ در یک اندوه سخت و تلخی که از تمام تلخی های مسجد برای زهرای مرضیه(س) سخت تر و تلخ تر بوده . همین که نگاهش به امیر المؤمنین افتاد این طور به نظر می رسد که نه ضربه عمر بن خطّاب و نه ضربه قنفذ و نه سختی های مسجد هیچ کدام شیرازه وجود زهرای مرضیه را به هم نریخت . ابداً! اما دیدن امیر المؤمنین زهرا (س) را نابود کرد. خیلی به ایشان سخت گذشت که فرمود : " یابن أبیطالب! مثل جنینی که در رحم پرده نشین شده در این حالت در خانه ، تنها ، مثل یک متهم که اصلاً هیچ کاری از او ساخته نیست زانوی غم بغل کرده ای؟؟؟

اولین دریافت از این عبارت این است که شرایط در بیت نبوت و امامت خیلی سخت بوده ، تنهایی امیر المؤمنین خیلی دردناک بوده...

برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.
حجم: 12.1 مگابایت

تلاوت صفحه 403:

آیه شماره 52  از سوره مبارکه طه
 قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبىّ‏ِ فىِ کِتَابٍ لَّا یَضِلُّ رَبىّ‏ِ وَ لَا یَنسىَ
گفت: «آگاهی مربوط به آنها، نزد پروردگارم در کتابی ثبت است; پروردگارم هرگز گمراه نمی‏ شود، و فراموش نمی ‏کند (و آنچه شایسته آنهاست به ایشان می ‏دهد)!
نکات تفسیری :

1- در تشکیلات الهى، همه چیز حساب وکتاب دارد. «فى کتاب»
2- کتاب الهى بسیار با عظمت وبزرگ است. «کتابٍ» نکره آمده است.
3- در علم خداوند خطا راه ندارد. «لایضّل ربّى و لاینسى» (سهو و خطا در مورد کسانى است که واقعیت را نمى‏ دانند، امّا در مورد خداوندى که ظاهر و باطن هر چیز را همان گونه که هست مى‏ داند، هرگز احتمال خطا وجود ندارد.)
4- علم انسان دو آفت دارد؛ یا از ابتدا اشتباه مى‏ فهمد و حقیقت را گم مى‏ کند و یا بعد از فهمیدن فراموش مى ‏کند، امّا علم خداوند از این آفات مبرّاست. «لایضّل ربّى و لا ینسى»

سوره حشر از سوره های مدنی قرآن است که در سال چهارم هجری و حدود پانزده ماه بعد از نبرد احد نازل شد و در آن به شکست یهودیان بنی نضیر از مسلمانان اشاره شده است.

برای این سوره فضیلت بسیاری گفته شده؛ از جمله در حدیثی از پیغمبر گرامی اسلام می خوانیم: هر کس سوره حشر را بخواند، تمام بهشت و دوزخ و عرش و کرسی و آسمان ها و زمین های هفت گانه و حشرات و بادها و پرندگان و درختان و جنبندگان و خورشید و ماه و فرشتگان، همگی بر او رحمت می فرستند و برای او استغفار می کنند؛ و اگر در آن روز یا در

آن شب بمیرد، شهید مرده است.

درس 120 - آیات اول تا پنجم سوره مبارکه حشر :

تلاوت صفحه 402:

آیه شماره 50  از سوره مبارکه طه
 قَالَ رَبُّنَا الَّذِى أَعْطَى‏ کلُ‏َّ شىَ‏ْءٍ خَلْقَهُ ثمُ‏َّ هَدَى
گفت: «پروردگار ما همان کسی است که به هر موجودی، آنچه را لازمه آفرینش او بوده داده; سپس هدایت کرده است!»
نکات تفسیری :

1-آنچه مورد ادّعا و نزاع است، ربوبیّت خداوند است، نه خالقیّت. «مَن ربّکما»
2- ما از خداوند طلبى نداریم، هر چه هست عطاى اوست. «أعطى کلّ شى‏ء»
3- خداوند یکتا، هم مى‏ آفریند و هم با هدایت تکوینى اداره مى‏ کند. «أعطى کلّ شى‏ء خلقه ثمّ هَدى‏» (آرى او پس از آفرینش، راه ادامه‏ ى زندگى و کمال را نیز در آنان قرار داده است. «ثمّ هدى»)
4- خداوند به هر موجودى، آفرینش کامل و ویژگى‏هایى متناسب با او عطا کرده است. «خلقه»
5- همه‏ ى موجودات، مشمول هدایت الهى هستند. تمام قوانین حاکم بر هستى و غرایز موجود در انسان‏ها و حیوانات، از هدایت الهى است. «خلقه ثمّ هدى»

تلاوت صفحه 401 :

آیه شماره 33  از سوره مبارکه یس
 وَآیَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ
و زمین مرده برهانى است براى ایشان که آن را زنده گردانیدیم و دانه از آن برآوردیم که از آن مى‏ خورند
نکات تفسیری :

1-هر دانه و گیاهى که از زمین مى‏ روید، همچون مرده‏اى است که در قیامت از گور بر مى‏ خیزد. «و آیة لهم»
2- براى اثبات حقّانیّت سخن خود به نمونه‏ ها استدلال کنیم. «و آیة لهم»
3- بهترین دلیل براى عموم مردم، آن است که دائمى، عمومى، غیر قابل انکار، ساده و همه جایى باشد. «و آیة لهم الارض»
4- بهترین راه ایمان به معاد، دقّت در آفریده ‏هاست. «الارض المیتة احییناها»
5- بخش عمده ‏اى از غذاى انسان را دانه‏ هاى گیاهى تشکیل مى‏ دهد که دقّت در آنها راهى براى خداشناسى است. «و آیة.... حبّاً فمنه تأکلون»