مهربانی، مظلومیت، اضطرار

سخن در مظلومیت چنین امام و چنین پدر مهربانى است که قدر او ناشناخته مانده و محبّت‏ها و مهرورزى‏ هاى پدرانه‏ اش بدون پاسخ مانده است. نکته مهمى که درباره مظلومیت حضرت صاحب «علیه‌السلام» باید مورد توجه قرار گیرد این است که ایشان با وجود جایگاه عظیمى که در عالم وجود و در نزد خداوند دارند، هم‌چنین با توجه به عاطفه و محبّت عظیم الهى و جایگاه پدرى ‏شان، هیچ نیاز و وابستگى به ما ندارند.

محبّت حضرت به همه ما که فرزندان او هستیم، به اندازه شناخت و ارزشى است که ایشان از ما سراغ دارند، امّا او ما را همان‏طور که خداوند آفریده، یعنى به بلنداى ابدیت مى ‏بیند. او ما را با گوهر باارزش انسانى و نفخه الهى که در ماست، مى ‏بیند؛ یعنى موجودى با فطرت الهى، با ارزشى بى‏ نهایت که مى‏ تواند در همسایگى و همراهى حضرت، در جوار رحمت الهى و در ظرف ابدیت و با اتصال به دریاى بى‏ انتهاى کمالات، زندگى کند.

آرى، ما براى همراهى و همسایگى و پیوند با امام زمان«علیه‌السلام» براى ابدیت و لقاى خداوند آفریده شده ‏ایم. بنابراین نوع محبّت و عاطفه پدرى حضرت به ما یک محبّت معمولى و طبیعى که توأم با نیاز و طمع باشد، نیست. او اصل و ریشه ماست که فرزندانش با او نهایت پیوستگى و اتصال را - آن هم در ابعاد بى ‏نهایت و ابدى - دارند.

حضرت به شدّت دل نگران و مراقب اوضاع شیعیان و دوستانش مى‏ باشد، شریک غم آن‏هاست و در مصائب آن‏ها مصیبت‏ زده و گریان است. در شادى‏ هاى آن‏ها شاد و در غم‏هایشان غمگین است.

این نوع خواستن و محبّت، عمیق‏ ترین و زیباترین و خالص‏ترین نوع خواستن و محبّت است زیرا در آن، هیچ نوع شائبه نیاز و خودخواهى وجود ندارد.

همین مسأله، شدت مظلومیت حضرت و عمق ظلمى که به او شده و مى ‏شود را بیشتر نشان مى ‏دهد. اگر در والدین معمولى و دنیایى درجات شدید عاطفه و محبّت وجود دارد، در مقابل نیازى هم هست که تأمین مى ‏شود، ولى در حضرت یک محبّت و عاطفه خالص ابدى وجود دارد که فقط و فقط به وجود ما تعلق مى‏ گیرد. او پدرى است با میلیون‏ها فرزند و با مهربانى و عاطفه‏ اى نامحدود به یکایک فرزندانش . چقدر سخت و غم ‏انگیز است، براى حضرت که با داشتن چنین روح و عاطفه‏ اى نسبت به میلیون‏ها فرزندش، آن‏ها را در وضعیتى اسف‏بار و دور افتاده و غافل و نامهربان با پدر مى ‏بیند. او مى‏ بیند که فرزندانش با وجود نیاز شدیدى که به او دارند و خطرهاى بزرگى که همه هستى و سعادت دنیا و آخرت آن‏ها را تهدید مى‏ کند، تنها منجى و پناهگاه خود و پدر قوى و دلسوز خود را رها کرده ‏اند و به جاى این‏که به سراغ او بروند و به او پناه ببرند، به ورطه‌های خطر نزدیک شده ، دچار مصائب و سختى‏هاى فراوان مى‏ شوند و با وجود این به قهر و فرار خود از تنها پناهگاه و منجى خویش و چنین پدر عزیزى ادامه مى‏ دهند.

ببینیم اول مظلوم عالم على«علیه‌السلام» که مهدى موعود «علیه‌السلام» وارث او در مظلومیتى بزرگ‏تر است، چگونه درباره تنهایى و مظلومیت فرزندش سخن مى‏ گویند و چگونه او را معرفى مى ‏نمایند:

«هُوَ الطَّریدُ الشَّریدُ الْفَریدُ الْوَحیدُ؛ صاحب این امر، [‌امام زمان«علیه‌السلام»] طرد شده و آواره و تنهاى تنهاست. »

بی لیاقتی ما، دلیل محرومیت ماست

امام باقر«علیه‌السلام»مى‏ فرمایند:

«اِذا غَضِبَ اللَّهُ تَبارَکَ وَ تَعالى عَلى خَلْقِهِ نَحَّانا عَنْ جَوارِهِمْ؛ هرگاه خداوند تبارک و تعالى بر خلقش خشم کند، ما را از مجاورت آن‏ها دور کند.»

بنابراین علّت این‏که این‌گونه دعاها هر چند مفید هستند، ولى هنوز به اجابت نرسیده‏ اند، این است که ما به اندازه کافى در راه از بین بردن موانع ظهور قدم برنداشته‏ ایم پس اگر در دعاهایمان از خداوند تعجیل در ظهور حضرت را مى‏ خواهیم و یا به خود حضرت عرض مى‏ کنیم که در ظهور تعجیل فرما، باید خود نیز نسبت به امر ظهور، همّت و آمادگى متناسب با این درخواست تعجیل را داشته باشیم. این امر نیاز به اقداماتی دارد که ما باید خودمان زمینه آن را فراهم سازیم که از آن جمله : خودسازى، برداشتن موانع ظهور، تبلیغ و شناساندن حضرت به جامعه جهانى است.

پیامبر گرامی اسلام می‌ فرمایند: «اَلدّاعى بِلا عَمَلٍ کَالرَّامى بِلا وَتَرٍ؛ کسى که دعا مى‏ کند و عمل نکند؛ مانند کسى است که با کمانِ بدون زه تیراندازى کند.»

ادامه دارد...

"اللّهم عجّل لولیک الفرج "

اگر به قطعیات و یقینیات دین عمل کنیم ، در وقت خواب و به هنگام محاسبه پی می بریم که از کدام یک از کارهایی که کرده ایم قطعاً حضرت امام زمان (عج) از ما راضی است ؛ و از چه کارهایمان قطعاً ناراضی است.(در محضر بهجت : 250/2),

 جشن میلاد آقا وسرورمان ، "حضرت حجة بن الحسن المهدی علیه الاف التحیة والثناء " روز سه شنبه صبح در مؤسسه برگزار گردید. در این مراسم سخنانی پیرامون ظرفیت انسانها در برابر حضرت حجت (عج) توسط حجة الاسلام والمسلمین رنجبر ایراد گردید:

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.
اجرای تواشیح گروه همخوانی حوراء الانسیه (رتبه برتر کشوری) ، اجرای مسابقه کتبی و شفاهی در بین مدعوین ، تجلیل از بانوان فعّال مؤسسسه ، مولودی خوانی و ... از دیگر برنامه های اجرا شده در جشن میلاد امام عصر (عج) بود .
به امید روزی که با حضور حضرت صاحب میلاد مبارکش را به سرور بنشینیم.

"اللّهم عجّل لولیک الفرج"

تلاوت صفحه 131 :

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 18  از سوره مبارکه عنکبوت
وَ إِن تُکَذِّبُواْ فَقَدْ کَذَّبَ أُمَمٌ مِّن قَبْلِکُمْ وَ مَا عَلىَ الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ
اگر شما (مرا) تکذیب کنید (جای تعجب نیست)، امتهایی پیش از شما نیز (پیامبرانشان را) تکذیب کردند; وظیفه فرستاده (خدا) جز ابلاغ آشکار نیست‏».
  نکات تفسیری :
1- همه‏ ى انبیا مخالفانى داشته ‏اند. پس از مخالفت دشمنان هراسى نداشته باشیم. «کذّب اممٌ ...»
2- حوادث تاریخى، مشابه و قابل تکرار است. «اُممٌ من قبلک»
3- آشنایى با تاریخ، براى انسان یک نوع تسلّى خاطر است. «کذّب اُممٌ من قبلک»
4- تکذیب مخالفان، نباید مانع تبلیغ شود. «و ما على الرسول ...»
5 - مردم، در انتخاب عقیده آزادند و پیامبر نمى‏ تواند آنان را مجبور کند. «و ان تکذبوا... ما على الرّسول الاّالبلاغ المبین»
من آنچه شرط بلاغ است با تو بگفتم‏                                         تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال‏

در آخرین جلسه کلاس نهج البلاغه استاد پیرامون خطبه 143 فرمودند :
ولکن أمِرَتا بِمَنافِعِکُم ف أطا عَتا و أقیمَتا علی حُدودِ مَصالِحِکُم فقامتا...؛از این کلام حضرت این سئوال پیش می آید که مگر آسمان و زمین اختیار و شعور دارند که حضرت می فرماید اینها به شما خدمت می کنند ؟ دو تا پاسخ به این سؤال می توان داد. اول اینکه آنها در واقع تکویناً اینگونه آفریده شده اند . هدایت تکوینی آنها را وادار کرده که در خدمت ما باشند پس در واقع کار ، کار خداست . آسمان و زمین را طوری خلق کرده که در خدمت ما باشند و دوم اینکه واقعاً زمین وآسمان هم شعور دارند ، عقل دارند، می فهمند . لذا زمین یکی از گواهان اعمال ماست و در قیامت با همه جزئیاتش شهادت می دهد ....
 

برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

رابطه وجودی ما و اهل بیت «علیهم‌السلام»
اهل بیت اصل و حقیقت ما بوده و رابطه ما با آنها یک رابطه وجودى است. آنها همان روح خداوند هستند که در همه انسان‏ها پرتو و تجلّى دارند و همه ما ذاتاً سهمى از وجودمان از سنخ وجود آن‏ها و تابش و تجلّى آن‏هاست. در زیارت جامعه کبیره مى‏ خوانیم:
«اَرْواحُکُمْ فِى الاَرْواحِ وَ اَنْفُسُکُمْ فِى النُّفُوسِ؛ روح‏هاى شما در روح‏ها و جان‏هاى شما در جان‏هاست.»
نسبت آن‏ها به ما از نسبت پدر و مادر به ما بسیار نزدیک‏تر و شدیدتر و قوى‏ تر است. والدین ما اصل و ریشه جسمانى و بُعد حیوانى و مادّى و دنیایى ما هستند، در حالى که آنها اصل، حقیقت روح، ذات ما، ریشه بُعد انسانى، الهى و ابدى ما هستند و به همین دلیل پس از خداوند از همه کس حتى از والدین و تمام عزیزان ما، در دنیا براى ما عزیزتر و مهم‏تر هستند. آنها اصل، والدین قدسى و آسمانى ما هستند که واسطه عشق ما به خداوند و رساننده ما به حق تعالى می‌باشند. معصومین‏ کسانى‏ هستند که بدون توسل به آنها و بدون شروع از آنها پیوند ما و اتصال حقیقى ما با خداوند محال است. چنان که در زیارت جامعه کبیره این حقیقت را این‌گونه مى‏ خوانیم:
«مَنْ اَرادَ اللَّهَ بَدَءَ بِکُمْ؛ هر کسى که اراده رسیدن به خدا را کرد، از شما شروع مى ‏کند.»
یتیم حقیقى کسی نیست که از پدر و مادر جسمانى‏اش جدا بیفتد، بلکه یتیم حقیقى آن است که از حقیقت روحش و وطن جانش دور بیفتد. به همین دلیل در فرهنگ دینى ما به کسانى که از پیامبر و آل ایشان دور افتاده ‏اند و فاصله پیدا کرده ‏اند، لفظ «یتیم» اطلاق شده است.
 اهل بیت «علیهم‌السلام» پدران حقیقی ما هستند
امام عسکرى«علیه‌السلام»مى ‏فرمایند:
«سخت‏ تر از یتیمیِ کسى که پدر خود را از دست داده است، یتیمی کسی است که از امام خود جدا و محروم است و نمى ‏تواند به او دسترسى پیدا کند و نمى‏ داند که وظیفه ‏اش در احکام دینى مورد ابتلاى او چیست. بدانید، هر کسى او را هدایت و راهنمایى کند و آیین ما را به او بیاموزد، در پیشگاه خداوند همراه ما و در جایگاه ماست.»
رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) خطاب به امیرالمؤمنین «علیه‌السلام»چنین مى ‏فرمایند:
«یا عَلِىُّ اَ نَا وَ اَنْتَ اَبَوا هذِهِ الْاُمَّةِ وَ مِنْ حُقُوقِ الاْباءِ وَ الْاُمَّهاتِ اَنْ یَتَرَحَّمُوا عَلَیْهِمْ فِى الْاُوقاتِ لِیَکُونَ فیهِمْ اَداءُ حُقُوقِهِمْ؛ اى على! من و تو پدران این امّت هستیم و از حقوق پدران و مادران بر فرزندان این است که در اوقات مقتضى بر پدر و مادرشان رحمت آوردند تا اداى حقوقشان نموده باشند.»
طبق این فرمایش زمانى خواهد رسید که بر همه امّت واجب است که همه رحمت خود را متوجه پدران معنوى خود نمایند و به اداى حقوق و وظیفه‏ اى که به عنوان فرزند بر عهده ‏شان گذاشته شده، بپردازند. ولى افسوس که امّت اسلامى هیچ‏گاه به آن اوقات توجه نکرد و پس از پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم) اهل بیت عزیز یکى پس از دیگرى در برابر بى ‏توجهى و قساوت مردم به شهادت رسیدند و جز عدّه ‏اى اندک، هیچ کس به وظیفه فرزندى خود، عمل نکرد.
بزرگ‏ترین مصیبتی که پس از رحلت پیامبرمکرم اسلام (‏صلى الله علیه و آله و سلم)، اتفاق افتاد که هنوز بشریت در حال پرداختن تاوان آن و چشیدن آثار این مصیبت است، حذف خاندان رسالت و اهل بیت از رهبرى و هدایت کامل مردم بود. با حذف آن‏ها بشریت دچار بزرگ‏ترین خسران و مصیبت شد؛ چرا که جریان هدایت انسان‏ها به طور کلان و فراگیر از دست رهبران متخصّص و معصوم الهى خارج شد و به دست افراد جاهل و جاه‏طلب افتاد که روند آن، متأسفانه تاکنون ادامه داشته و دارد.
سؤال و دغدغه اصلى و مهم این است که در حال حاضر ما با پدر حقیقى و مظلوممان چه مى‏ کنیم؟ آیا به وظیفه فرزندى که پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم) از ما انتظار دارند، عمل مى‏ کنیم؟!
ادامه دارد....

" اللّهم عجّل لولیک الفرج "

ما در دریای زندگی در معرض غرق شدن هستیم ؛ دستگیری ولیّ خدا لازم است تا سالم به مقصد برسیم . باید وبه ولیّ عصر (عج) استغاثه کنیم که مسیر را روشن سازد و ما را تا مقصد همراه خود ببرد . (در محضر بهجت1/311),

تلاوت صفحه 130 :
 

قطره ای از دریای بیکران کلام الهی:
آیه شماره 17  از سوره مبارکه عنکبوت
إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا وَ تَخْلُقُونَ إِفْکا إِنَّ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَا یَمْلِکُونَ لَکُمْ رِزْقًا فَابْتَغُواْ عِندَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَ اعْبُدُوهُ وَ اشْکُرُواْ لَهُ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ
شما غیر از خدا فقط بتهایی (از سنگ و چوب) را می‏ پرستید و دروغی به هم می‏ بافید; آنهایی را که غیر از خدا پرستش می‏ کنید، مالک هیچ رزقی برای شما نیستند; روزی را تنها نزد خدا بطلبید و او را پرستش کنید و شکر او را بجا آورید که بسوی او بازگشت داده می‏ شوید!
نکات تفسیری :
1- از انگیزه‏ هاى پرستش غیر خدا، رسیدن به نان و نواست. «لایملکون لکم رزقا»
2- در ارشاد و تبلیغ، پس از آنکه باطل بودن فکرى را ثابت کردید، راه حقّ را نشان دهید. «لایملکون لکم رزقا فابتغوا عنداللَّه الرّزق»
3- تا مردم از غیر خدا مأیوس نشوند، به سراغ خدا نمى‏ روند. «لایملکون ... فابتغوا عنداللَّه»
4-عبادت کسى شایسته است که قدرت دست اوست. «عنداللَّه الرزق و اعبدوه»
5- ضامن اجراى اوامر الهى، قیامت است. «الیه ترجعون»

درآخرین جلسه تبیین و تفسیر چهل حدیث حضرت امام (ره) در ترم جاری، استاد به تکمله ای بر حدیث بیست و سوم پرداختند .
... مراء و جدال قلبرا مریض می کند و انسان را به دوستان بدبین می کند و باعث نفوذ نفاق در دل می شود همانطور که قبلاً هم ذکر شده بود که اعمال ظاهریه در باطن ودر قلب اثر می کند اما باید توجه داشت که اعمال سیئه تأثیرش در قلب بیشتر است چون انسان به عالم طبیعت تعلق دارد و قوای شوت و غضب و شیطنت با او قرین هستند لهذا رو کردن قلب به مفاسد موافق طبیعت انسانی است و به مختصر مددی از خارج، چه از جوارح انسان باشد یا خارج ازآن مثل همنشین بدخلق ، در قلب اثر شدید واقع می شود .....



برای دانلود کردن اینجا کلیک کنید.

اصل اصالت‌ تخصص
اصل اساسى و فطرى پذیرفته شده در بین همه انسان‏ها، تبعیت محض و بى‏چون و چرا از متخصّص در هر کارى است. همه انسان‏ها فطرتاً و عقلاً به این قانون الهى مجهز هستند که در هر کارى که خود درباره آن، آگاهى و تخصّصى ندارند، به سراغ متخصّص آن کار مى ‏روند، کوتاهى در شناخت متخصّص و راه اصلى و حقیقى موجب هلاکت و بدبختى انسان خواهد بود.
متخصص کیست؟
حال باید دید که خداوند چگونه انسان را هدایت نموده و اطلاعات مربوط به پیمودن مسیر دنیا تا آخرت (ابدیت) را چگونه در اختیار وى قرار داده است؟ خداوند بزرگ و مهربان هدایت خود را از طریق انسان‏هاى برگزیده ‏اى که داراى علم الهى لازم براى هدایت بشر و عصمت هستند، انجام داده است. نبود رهبران متخصّص و معصوم و دینى قابل اعتماد و شفاف، خلاف حکمت خداوند و هدف خلقت انسان است؛ یعنى بدون وجود رهبر و دین قابل اعتماد، نظام خلقت انسان پوچ و بیهوده است و خداوند از چنین خلقتى و چنین کارى منزه و مبرّاست. با توجه به این حق مسلم انسان، خداوند در تمام تاریخ حیات او بر روى زمین، همیشه رهبرانى معصوم و متخصّص در اختیار او قرار داده است تا هیچ کس حجّتى برخدا نداشته باشد.
قرآن درباره این حقیقت که هر انسان و قومى نیاز به راهنماى لایقی دارد و این امر را فقط و فقط باید خداوند تأمین کند، چنین مى‏ فرماید:
«انَّما اَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ؛ همانا تو فقط بیم‏ دهنده‏ اى و براى هر مردمى رهبرى است.»
امام باقر«علیه‌السلام»درباره این آیه مى‏ فرمایند:
«رَسُولُ اللَّهِ الْمُنْذِرُ وَ لِکُلِّ زَمانٍ هادٍ یَهْدیهِمْ اِلى ما جاءَ بِه نَبِىُّ اللَّهِ ثُمَّ الْهُداةُ مِنْ بَعْدِه عَلِىٌّ ثُمَّ الْاوصِیاءُ واحِدٌ بَعْدَ واحِدٍ؛ رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم )بیم دهنده است و در هر دورانى از ما رهبرى است که مردم را بر آن چه که پیامبر خدا آورده رهبرى کند، سپس رهبران پس از وى، على«علیه‌السلام»و اوصیاى پس از او هستند یکى پس از دیگرى.»
ضرورت شناخت اهل بیت «علیه‌السلام»
بدون شناخت اهل بیت‏ امکان برقرارى یک ارتباط صحیح بین ما و آن‏ها وجود ندارد و بدون برقرارى یک ارتباط صحیح هرگز نمى ‏توان راه راست و طریق خوشبختى را که باید مبتنى بر تخصص ‏هاى هفت‏گانه باشد، پیمود.
ضرورت شناخت امام زمان و پیوند با او به دلیل اهمیت حیاتى و غیر قابل انکارى است که شناخت امام و به خصوص امام زمان «علیه‌السلام» یعنى رهبر و الگوى زمان و تنها عامل پیوند ما با خداوند و آسمان دارد، پیامبر گرامى اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«مَنْ ماتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ اِمامَ زَمانِه ماتَ میتَةً جاهِلِیَّةً؛ هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است.»
نشناختن امام زمانِ خود، به معنى عدم ارتباط با امام است و این یعنى قطع پیوند هدایت با خداوند، که همان مرگ جاهلیت و خروج از دین و گمراهى است.
خوشبختی یا بدبختی هر کس در گرو شخصیت امام اوست . قرآن کریم سرنوشت انسان‏ها و خوشبختى یا بدبختى آن‏ها را درگرو نوع ارتباطشان با امام زمانشان مى‏ داند و چنین مى‏ فرماید:
«یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ اُناسٍ بِاِمامِهِمْ؛ روزى که هر قومى را با امامشان دعوت مى‏ کنیم.»
امام باقر«علیه‌السلام»درباره این آیه مى‏ فرمایند:
«در آن روز رسول خدا و حضرت امیر و حسن بن على و حسین بن على‏ با قوم خود مى ‏آیند و هر کس که در عصر هر امامى از دنیا رفته، آن روز با آن امام محشور مى‏ شود.»
آرى، هر کس روز قیامت با امام زمان خودش محشور مى‏ شود تا در محکمه عدل الهى پاسخگوى این سؤال باشد که با امام زمانى که خداوند او را منصوب کرده است و شناخت او، ارتباط و پیوند با او و تبعیت از او بر شما واجب شده، چه کردید؟
رهبر یعنى کسى که انسان عملاً و از صمیم قلب حاکمیت او را مى‏ پذیرد و اندیشه و دستورش را اجرا مى‏ کند. پس کسى که ادعا مى ‏کند، حضرت مهدى «علیه‌السلام» امام اوست، ولى در اعمال و رفتار و تصمیم‏ گیرى‏ و اندیشه‏ اش از شخصیت‏هاى فاسد و منفور امام زمان«علیه‌السلام» و کسانى که هیچ سنخیتى با حضرت ندارند، پیروى کند و آنها را الگوى خود قرار دهد، خود را فریب داده، زیرا امام واقعى هر کسى الگوى عملى اوست، نه امام ادعایى و شعارى او.
ادامه دارد...

" اللّهم عجّل لولیک الفرج "