باب هفدهم باب استحباب دم النفس و تادیبها و مقتها (استحباب نکوهش نمودن نفس و ادب کردن و دشمن داشتن نفس) تا حدیث سوم باب هجدهم
حدیث اول:
149 - عن الحسن بن الجهم قال سمعت اباالحسن علیه السلام یقول : ان رجلا فى بنى اسرائیل عبدالله اربعین سنه ثم قرب قربانا فلم یقبل منه فقال : لنفسه ما اتیت الا منک و ما الذنب الا لک قال : فاوحى الله عزوجل الیه ذمک لنفسک افضل من عبادتک اربعین سنه .
ترجمه :
149 - حسن به جهم گوید: از امام رضا علیه السلام شنیدم که مى فرمود: مردى از بنى اسرائیل خداوند را چهل سال عبادت کرد سپس قربانى اى به درگاه خدا نمود و قربانى او پذیرفته نشد پس با نفس خود چنین گفت : اى نفس ! آنچه که به من رسیده نیست مگر از جانب تو و گناهى نیست مگر از آن تو. پس خداوند عزوجل به سوى او وحى فرستاد که : این نکوهشى که از نفس خود نمودى از عبادت چهل ساله ات برتر است .
جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 13.6 مگابایت
امام علی علیه السلام
هَلَکَ خُزّانُ الأموالِ و هُم أحیاءٌ ، و العُلَماءُ باقونَ ما بَقِیَ الدَّهرُ ، أعیانُهُم مَفقودَةٌ ، و أمثالُهُم فِی القُلوبِ مَوجودَةٌ .
مال اندوزان، با آن که زنده اند، مُرده اند و اهل علم، تا دنیا هست زنده اند. پیکرهایشان از میان مى رود، امّا یادشان در دلها هست.
نهج البلاغة : الحکمة ١٤٧