باب شانزدهم باب وجوب حسن الظن بالله و تحریم سوء الظن به( باب وجوب حسن ظن به خداوند و ترحیم بدگمانى نسبت به خدا)
از حدیث سوم  :عن ابى جعفر علیه السلام قال : وجدنا فى کتاب على علیه السلام ان رسول الله صلى الله علیه و آله قال على منبره : و الذى لا اله الا هو ما اعطى مومن قط خیر الدنیا و الاخره الا بحسن ظنه بالله و رجائه له و حسن خلقه و الکف عن اغتیاب المومنین و الذى لا اله الا هو لا یعذب الله مومنا بعد التوبه و الاستغفار الا بسوء ظنه بالله و تقصیر من رجائه له و سوء خلقه و اغتیاب المومنین و الذى لا اله الا هو لایحسن ظن عبد مومن بالله الا کان الله عند ظن عبده المومن لان الله کریم بیده الخیر یستحیى ان یکون عبده المومن قد احسن به الظن ثم یخلف ظنه و رجاء فاحسنوا بالله الظن و ارغبوا الیه .
ترجمه :
142 - امام باقر علیه السلام فرمود: در کتاب على علیه السلام یافتیم که رسول خدا صلى الله علیه و آله بر فراز منبر فرمود: سوگند به آن خدایى که جز او معبودى نیست به هیچ مومنین هرگز خیر دنیا و آخرت عطا نشده است مگر به خاطر چند خصلت : گمان نیکو به خداوند و امیدوارى به عطا و بخشش خدا و خوش خلقى و باز ایستادن از غیبت مومنان و سوگند به خدایى که جز او معبودى نیست خداوند هیچ مومنى را بعد از توبه و استغفار عذاب نمى کند مگر به سبب چند خصلت : بدگمانى اش به خداوند و کوتاهى نمودن در امید داشتن به خدا و بد اخلاقى و غیبت نمودن از مومنین و سوگند به خدایى که جز او معبودى نیست هیچ بنده مومنى گمان نیکو به خدا نمى کند مگر اینکه خداوند در نزد گمان نیکوى او حاضر است (و پاداش نیکو به او مى دهد) زیرا خداوند بخشنده است و تمامى خیر در دست اوست و شرم دارد از اینکه بنده مومنش به او گمان نیکى داشته باشد و آن گمان و امیدوارى اش به خطا رود پس به خداوند گمان نیکو داشته باشید و به سوى او میل داشته باشید و زارى کنید.

تا انتهای باب:

استاد رضا محمدی:

   جهت دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید
حجم: 12.5 مگابایت