زمان: سوم محرم الحرام ۶۱ هجری قمری

بعد از ظهر بود که عمر بن سعد با لشکری چهار هزار نفره از اهل کوفه وارد کربلا شد.

پس از ورود به کربلا، او فردی را نزد امام حسین(علیه‎السلام) فرستاد تا از حضرت(علیه‎السلام) علت آمدنش به عراق را جویا شود.

امام(ع) در پاسخ، به دعوت مردم کوفه اشاره کرده، فرمود: «حالا اگر نمی‌خواهند بر می‌گردم»

از سخنان مهم امام حسین (علیه السلام):

«اَلنّاسُ عُبیدُ الدُّنیا وَالدّینُ لَعِقٌ عَلی اَلسِنَتِهِم یَحوُطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعائِشُهُمْ فَاِذا مُحِّصوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیّانون؛

مردم، بندگان دنیا هستند و دین، جز لقلقه ی زبانشان نیست. تا آنگاه که زندگیشان بچرخد، دنبال دین می روند. و هرگاه بنای امتحان و آزمایش پیش آید، دینداران بسیار اندک می شود.

نکته: عمر سعد به خاطر تصاحب سرزمین ری حاضر شد در مقابل امام(علیه‌السلام) بایستد در حالی که می دانست سخت در اشتباه است اما این طمع و حرص به دنیا باعث شد که او چنین کند!...

آیا در ما چنین روحیه ای هست؟! گاهی آدمی به چیزی علم دارد اما به خاطر شهوت مال و مقام، گرفتار می شود. بنابراین در کنار علم و آگاهی مدام باید تزکیه و خودسازی و مبارزه با هوای نفس را مد نظر داشت.

منابع:

الارشاد، اعلام الوری، مسار الشیعه، بحارالانوار، مصباح‌المتهجد، با کاروان حسینی از مدینه تا مدینه، نفسُ‌المهموم، معالی السبطَیْن.