آیا کیست آن که به شما روزى دهد اگر او روزى خویش باز دارد؟ نه، در سرکشى و دورى از حق لجاج مى ورزند.
2. وَ إِنَّکَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِیمٍ
و راستى که تو را خویى والاست.
3. عَسَى رَبُّنَا أَن یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ
باشد که پروردگار ما در عوض، چیزى بهتر از آن ما را ارزانى دارد. ما به پروردگار خود روى آورده ایم.
4. وَ لَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ
و به طعامدادن به مسکینان کسى را ترغیب نمى کرد.
5. وَ الَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ
و کسانى که امانتها و عهدهاى خود را رعایت مى کنند.
6. فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا
سپس گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او آمرزنده است.
7. وَ أَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُواْ مَعَ اللَّهِ أَحَدًا
و مسجدها از آنِ خداست. و با وجود خداى یکتا کسى را به خدایى مخوانید.
8. أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْءَانَ تَرْتِیلاً
یا اندکى بر نیمه بیفزاى و قرآن را شمرده و روشن بخوان.
9. فَقَالَ إِنْ هَاذَا إِلَّا سِحرٌ یُؤْثَرُ
گفت: این، جز جادویى که دیگرانش آموخته اند، هیچ نیست.
10. وَ یُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَ یَتِیمًا وَ أَسِیرًا
و طعام را در حالى که خود دوستش دارند به مسکین و یتیم و اسیر مى خورانند.
امام علی علیه السلام
هَلَکَ خُزّانُ الأموالِ و هُم أحیاءٌ ، و العُلَماءُ باقونَ ما بَقِیَ الدَّهرُ ، أعیانُهُم مَفقودَةٌ ، و أمثالُهُم فِی القُلوبِ مَوجودَةٌ .
مال اندوزان، با آن که زنده اند، مُرده اند و اهل علم، تا دنیا هست زنده اند. پیکرهایشان از میان مى رود، امّا یادشان در دلها هست.
نهج البلاغة : الحکمة ١٤٧