کسانى که با خدا و پیامبرش مخالفت مى ‏ورزند، در زمره ذلیل‏ شدگانند.

• سرانجام مخالفت با دستورات خدا و پیامبر، خواری و ذلت در دنیا و آخرت است. «الَّذِینَ یحُادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»(مجادله، 20)

2. سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِى السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِى الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیم
خداوند را تسبیح گویند هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است. و اوست پیروزمند و حکیم.

• اگر بعضی انسان‌ها اهل تسبیح نیستند، در عوض، تمام هستی تسبیح‌گوی خدا هستند. «سَبَّحَ لِلَّهِ»(حشر، 1)

3.لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِى صُدُورِهِم مِّنَ اللَّهِ ذَالِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا یَفْقَهُون
وحشت شما در دل آنها بیشتر از بیم خداست. زیرا مردمى هستند که به فهم در نمى ‏یابند.

• ترس از مردم، به جای ترس از خدا، نشانه روشن نفاق است. «لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِى صُدُورِهِم مِّنَ اللَّهِ»(حشر، 13)

4.عَسَى اللَّهُ أَن یَجعَلَ بَیْنَکُم وَ بَینَ ‏الَّذِینَ عَادَیْتُم مِّنْهُم مَّوَدَّةً وَ اللَّهُ قَدِیرٌ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ
شاید خدا میان شما و کسانى که با آنها دشمنى مى ‏ورزید دوستى پدید آورد. خدا قادر است و خدا آمرزنده و مهربان است.

• بخشش خداوند برخاسته از رحمت اوست. «وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ»(ممتحنه، 7)

5. إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فىِ سَبِیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُم بُنْیَانٌ مَّرْصُوصٌ
خدا دوست دارد کسانى را که در راه او در صفى، همانند دیوارى که اجزایش را با سُرب به هم پیوند داده باشند، مى ‏جنگند.

• جلب رضایت و محبت خداوند، بالاترین تشویق برای مؤمنان است، حتی برتر از بهشت و امثال آن. «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ...»  (صف، 4)

6. وَ أُخْرَى‏ تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِّنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِیبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِین
و نعمتى دیگر که دوستش دارید: نُصرتى است از جانب خداوند و فتحى نزدیک، و مؤمنان را بشارت ده.

• تمام پاداش‌ها در آخرت نیست، بخشی از آن‌ها در دنیاست. «وَ أُخْرَى‏ تُحِبُّونهَا..»(صف، 13)

7. وَ لَا یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ
و آنان به سبب اعمالى که پیش از این مرتکب شده ‏اند، هرگز تمناى مرگ نخواهند کرد. و خدا به ستمکاران داناست.

• ریشه فرار از مرگ، اعمال خود انسانهاست. «وَ لَا یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ»(جمعه، 7)

8. فَامِنُواْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِى أَنزَلْنَا وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیر
پس به خدا و پیامبرش و این نور که نازل کرده ‏ایم ایمان بیاورید. و خدا به کارهایى که مى ‏کنید آگاه است.

• ایمان باید به همراه عمل باشد. «امِنُواْ...تعملون»( تغابن، 8)

9. اللَّهُ لَا إِلَاهَ إِلَّا هُوَ وَ عَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُون
خداى یکتاست که هیچ خدایى جز او نیست. مؤمنان البته بر خداى یکتا توکل کنند.

• در همه امور باید به خداوند توکل نمود. «فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُون» (تغابن، 13)

10. إِن تُقْرِضُواْ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعِفْهُ لَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ شَکُورٌ حَلِیمٌ
اگر به خدا قرض الحسنه دهید برایتان دو برابرش خواهد کرد. و شما را مى ‏آمرزد که او شکرپذیرنده و بردبار است.

• وام دادن و حل مشکلات مردم، سبب گذشت خداوند ازگناهان است. «تُقْرِضُواْ اللَّهَ... یَغْفِرْ لَکُمْ» (تغابن، 17)

ترتیل جزء بیست و هشتم - استاد پرهیزگار: