1. أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِى لَکُنتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ

یا آن که (از شدّت اندوه) بگوید: «اگر خداوند هدایتم کرده بود، از پرهیزکاران بودم».

• انسان براى نجات و رستگارى به هدایت الهى نیاز دارد. «أَنَّ اللَّهَ هَدانِی لَکُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ» (زمر، 57)

2. بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَ کُن مِّنَ الشَّاکِرِینَ
بلکه تنها خدا را پرستش کن و از سپاس گزاران باش.

• بهترین راه تشکّر از خداوند عبادت است. «فَاعْبُدْ وَ کُنْ مِنَ الشَّاکِرِینَ» (زمر، 66)

3. وَ قَالُواْ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ

«سپاس خداوندى را که به وعده ‏اى که به ما داد وفا کرد و زمین را میراث ما قرار داد. تا از بهشت هر جاى را که بخواهیم برمى‏ گزینیم.» پس چه نیکوست پاداش اهل عمل.

• گفتن «الحمد للَّه» پس از دریافت نعمت، شیوه‏ى بهشتیان است. «قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ»  (زمر، 74)

4. مَا یُجَادِلُ فِى ءَایَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِینَ کَفَرُواْ فَلَا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فىِ الْبِلَادِ
جز کسانى که کفر ورزیدند کسى در آیات خداوند جدال و ستیزه نمى ‏کند پس تحرّک آنان در شهرها تو را نفریبد.

• توقع نداشته باشید که سخن حقّ شما را همه بپذیرند. «یُجادِلُ فِی آیاتِ اللَّهِ»(غافر، 4)

5. فَادْعُواْ اللَّهَ مخُلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ
پس خدا را بخوانید در حالى که دین خود را براى او پیراسته کرده ‏اید، هر چند کافران را ناخوش آید.

• تنها خداوند شایسته دعا و نیایش است. «فَادْعُوا اللَّهَ» (غافر، 14)

6. یَعْلَمُ خَائنَةَ الْأَعْیُنِ‏ وَ مَا تُخفِى الصُّدُور
خداوند از خیانت چشم‏ها و آن چه دل‏ها مخفى مى ‏کنند، آگاه است.

• علم خداوند تنها به ظاهر نیست، او باطن را هم مى‏داند. «خائِنَةَ الْأَعْیُنِ وَ ما تُخْفِی الصُّدُورُ»(غافر، 19)

7. وَ قَالَ الَّذِى ءَامَنَ یَاقَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِکُمْ سَبِیلَ الرَّشَاد
و کسى که (از قوم فرعون به موسى) ایمان آورده بود گفت: «اى قوم من! از من پیروى کنید، تا شما را به راه درست هدایت کنم».

• وظیفه ‏ى مؤمن، دعوت دیگران است. «وَ قالَ الَّذِی آمَنَ یا قَوْمِ اتَّبِعُونِ»  
• در دعوت مردم، گاهى باید یک تنه به پاخاست و منتظر دیگران نبود. «قالَ الَّذِی آمَنَ» (غافر، 38)

8. وَ قَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَکُم إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرونَ عَنْ عِبَادَتِى سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ
و پروردگارتان گفت: «مرا بخوانید تا براى شما اجابت کنم. همانا کسانى که از عبادت من سر باز زده و تکبّر مى ‏ورزند به زودى با سرافکندگى به جهنّم وارد مى ‏شوند».

• خداوند، از ما خواسته که به درگاه او دعا کنیم. «قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی»
• در دعا فقط خدا را بخوانیم، نه خدا و دیگران را در کنار هم. «ادْعُونِی»
• اگر دعایى مستجاب نشد لا بد به سود ما نبوده است، چون فرمود: «أَسْتَجِبْ لَکُمْ» آنچه را به نفع شما باشد مستجاب مى ‏کنم.(غافر، 60)

9. هُوَ الْحَىُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مخُلِصِینَ لَهُ الدِّینَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبّ‏ الْعَالَمِینَ
اوست زنده ‏اى که جز او معبودى نیست، پس او را در حالى که دین را براى او خالص نموده ‏ا ید بخوانید. سپاس براى خداوندى است که پروردگار جهانیان است.

• حیاتِ واقعى از آنِ خداست. «هُوَ الْحَیُّ» (حیات دیگران، محدود و فانى و وابسته است).
• اگر جز او معبودى نیست، پس تنها او را پرستش کنیم. «لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِینَ»
• از آداب دعا ستایش پروردگار است. «فَادْعُوهُ ... الْحَمْدُ لِلَّهِ» (غافر، 65)

10. اللَّهُ الَّذِى جَعَلَ لَکُمُ الْأَنْعَامَ لِترَکَبُواْ مِنْهَا وَ مِنْهَا تَأْکُلُونَ
خداوند است که براى شما چهار پایان را قرار داد تا از آنها سوارى بگیرید و از آنها بخورید.

• اگر چهار پایان رام نبودند زندگى بشر فلج بود. با این که قدرتشان از ما بیشتر است ولى خداوند آنها را براى ما رام کرد. «جَعَلَ لَکُمُ الْأَنْعامَ لِتَرْکَبُوا» (غافر، 79)