تحیّت آنان در روزى که خدا را ملاقات کنند سلام است و خداوند براى آنان پاداشى نیکو فراهم کرده است.

• سلام، درودِ بهشتى و بهشتیان است. «تَحِیَّتُهُمْ ... سَلامٌ»
• پاداش‏هاى الهى، هم بزرگوارانه است، هم بزرگ و گرانقدر. «أَجْراً کَرِیماً»، «أَجْراً عَظِیماً»( احزاب، 44)

2. یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِى الْأَرْضِ وَ مَا یخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا یَنزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا یَعْرُجُ فِیهَا وَ هُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُور
هر چه را که در زمین فرو شود و هر چه را که از زمین بیرون آید و هر چه را که از آسمان فرود آید و هر چه را که بر آسمان بالا رود، مى ‏داند. و او مهربان و آمرزنده است.

• با آن که خداوند همه چیز را مى ‏داند ولى کسى را رسوا نمى‏ کند. «الرَّحِیمُ الْغَفُورُ» (سبأ، 2)

3. لِّیَجْزِىَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَاتِ أُوْلَئکَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ
تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده ‏اند پاداش دهد آنانند که برایشان آمرزش و روزى نیکو مقرّر است.

• پاداش‏هاى الهى، هم معنوى است «مَغْفِرَةٌ» و هم مادّى. «رِزْقٌ کَرِیمٌ» (سبأ، 4)

4. ذَالِکَ جَزَیْنَاهُم بِمَا کَفَرُواْ وَ هَلْ نُجَازِى إِلَّا الْکَفُور
این (کیفر) را به خاطر کفرانشان به آنان جزا دادیم و آیا جز ناسپاسان را کیفر مى‏ دهیم.

• سرچشمه‏ ى بدبختى‏ ها، عملکرد منفى خود ماست. «ذلِکَ جَزَیْناهُمْ بِما کَفَرُوا»(سبأ، 17)

5. یَأَیُّها النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَمِیدُ
اى مردم! این شمایید که به خداوند نیاز دارید و (تنها) خداوند، بى ‏نیاز و ستوده است.

• هیچ کس از خدا بى نیاز نیست. «یا أَیُّهَا النَّاسُ»  (فاطر، 15)

6. وَ لَا الظُّلُمَاتُ وَ لَا النُّورُ
تاریکى و روشنایى (نیز یکسان نیستند).

• راه حقّ یکى بیش نیست. «النُّورُ» به صورت مفرد آمده ولى راه‏هاى انحرافى زیاد است. «الظُّلُماتُ»(فاطر، 20)

7. لِیُوَفِّیَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ یَزِیدَهُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَکُور
خداوند پاداش آنان را به طور کامل عطا کند و از فضل خویش به آنان بیفزاید، چرا که خداوند آمرزنده و سپاسگزار است.

• خداوند از تلاش‏ها قدردانى کرده و لغزشها را مى ‏پوشاند، ما نیز در برابر خدمات دیگران قدرشناس باشیم و از لغزش‏هاى آنان بگذریم. «إِنَّهُ غَفُورٌ شَکُورٌ»(فاطر، 30)

8. إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَیْبِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
همانا خداوند به غیب آسمان‏ها و زمین آگاه است، بدون شک او به راز دل‏ها داناست.

• کسانى که فرصت‏هاى دنیا را از دست داده و عمل صالحى انجام نداده‏ اند و در آخرت ناله مى ‏زنند که ما را از دوزخ نجات بده تا عمل صالح انجام دهیم، در سخن خود صداقت ندارند. «إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ»  (فاطر، 38)

9. وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلاً أَصحْابَ الْقَرْیَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ
براى آنها اصحاب قریه را مثال بزن که فرستادگان خدا به سوى آنها آمدند.

• در بیان داستان، عبرت‏ها مهم است، نام قریه، نژاد، زبان و تعداد افراد مهم نیست. «أَصْحابَ الْقَرْیَةِ»
• انبیا به سراغ مردم مى ‏رفتند و منتظر نبودند تا مردم به سراغ آنان بیایند. «جاءَهَا الْمُرْسَلُونَ» (  یس، 13)

10. قَالُواْ إِنَّا تَطَیَّرنَا بِکُمْ لَئن لَّمْ تَنتَهُواْ لَنَرجُمَنَّکُم وَ لَیَمَسَّنَّکُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ
گفتند: ما شما را به فال بد گرفته‏ ایم. اگر بس نکنید سنگسارتان خواهیم کرد و شما را از ما شکنجه ‏اى سخت خواهد رسید.

• فالگیرى و فال زدن، از آداب و رسوم جاهلى است. «تَطَیَّرْنا بِکُمْ»
• کسى که منطق ندارد به خرافات متوسّل مى ‏شود. «تَطَیَّرْنا بِکُمْ»  (یس، 18)