2 .وَ الَّذِینَ جَاهَدُواْ فِینَا لَنَهدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِین
کسانى را که در راه ما مجاهدت کنند، به راه هاى خویش هدایتشان مى کنیم، و خدا با نیکوکاران است.
خداوند، هم راه قرب را به ما نشان مى دهد و هم تا رسیدن به مقصد، دست ما را مى گیرد. «لَنَهْدِیَنَّهُمْ ... لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ» (عنکبوت، 69)
3غُلِبَتِ الرُّوم فِى أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ
رومیان مغلوبِ (ایرانیان) شدند. (این شکست) در نزدیکترین سرزمین (رخ داد) ولى آنان بعد از مغلوب شدن، در آینده ى نزدیکى پیروز خواهند شد.
4 .وَعْدَ اللَّهِ لَا یُخلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ لَکِنَّ أَکْثرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُون
(این پیروزى) وعدهى الهى است. خداوند وعده اش را تخلّف نمى کند ولى بیشتر مردم نمى دانند.
اکثر مردم در وفا کردن خداوند به وعده هایش تردید دارند. «لا یُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ»(روم، 6)
5 . وَ مِنْ ءَایَاتِهِ أَنْ خَلَقَکُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ إِذَا أَنتُم بَشَرٌ تَنتَشِرُونَ
و از نشانه هاى الهى آن است که شما را از خاکى (پست) آفرید، پس (به صورت) بشرى به هر سوى پراکنده شدی.
6 . لِیَجْزِىَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ مِن فَضْلِهِ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْکَافِرِین
تا کسانى را که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند از فضل خود پاداش دهد. زیرا خدا کافران را دوست ندارد.
7 .فَیَوْمَئذٍ لَّا یَنفَعُ الَّذِینَ ظَلَمُواْ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ
پس در چنین روزى، پوزش کسانى که ستم کردند سودى ندارد، و توبه ى آنان نیز پذیرفته نمى شود.
8 .فَاصْبِر إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لَا یَسْتَخِفَّنَّکَ الَّذِینَ لَا یُوقِنُونَ
پس صبر کن که وعده خدا حق است. مباد آنان که به مرحله یقین نرسیده اند، تو را بى ثبات وسبکسر گردانند.
9.وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یَا بُنَىَّ لَا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ
و لقمان به پسرش گفت- و او را پند مى داد- که: اى پسرک من، به خدا شرک میاور، زیرا شرک ستمى است بزرگ.
10 . وَ اقْصِدْ فِى مَشْیِکَ وَ اغْضُضْ مِن صَوْتِکَ إِنَّ أَنکَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ
و در راه رفتن (و رفتارت)، میانهرو باش و از صدایت بکاه، زیرا که ناخوشترین صداها، آواز خران است.
پیامبر اکرم (ص)
أمّا الحُسَینُ فَإنَّهُ مِنّی وَ هُوَ ابنی وَ وَلَدی وَ خَیرُ الخَلقِ بَعدَ أخیهِ وَ هُوَ إمامُ المُسلِمینَ وَ مَولى المُؤمِنینَ وَ خَلیفَةُ رَبِّ العالَمینَ
امّا حسین، او از من است. او پسر من و زاده من است و بهترین انسانها پس از برادرش مىباشد. او امامِ مسلمانان است و مولاىِ مؤمنان و خلیفه پروردگار جهانیان ...
الأمالی للصدوق : ص ١٠١