.1الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمانِ وَ کانَ یَوْماً عَلَى الْکافِرِینَ عَسِیراً
در آن روز، فرمانروایىِ بر حقّ، از آن خداى رحمان است و روزى است که بر کافران سخت و سنگین است.

قیامت روز جلوه‏ى رحمت الهى است. «الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ» ( فرقان، 26)

2 . وَ لَا یَأْتُونَکَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاکَ بِالْحَقّ‏ وَ أَحْسَنَ تَفْسِیرًا
هیچ مثَلى براى تو نیاورند مگر آن که پاسخش را به راستى و در نیکوترین بیان بیاوریم.

سخن باید منطقى و حقّ باشد. «جِئْناکَ بِالْحَقِّ»

گفتار و اعتراض دیگران را با کلام بهتر جواب دهیم. «وَ أَحْسَنَ تَفْسِیراً» (فرقان، 33)

3 . ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَیْنَا قَبْضًا یَسِیرًا
سپس بر گرفتیمش، گرفتنى اندک‏ اندک.

گرفتن هیچ چیز براى خدا سخت نیست. «قَبْضاً یَسِیراً»(فرقان، 46)

4 . قُلْ مَا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاءَ أَن یَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا
بگو: «بر این [رسالت‏] اجرى از شما طلب نمى‏ کنم، جز اینکه هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پیش‏] گیرد.

مزد انبیا این است که مردم خدا را بندگى کنند. «إِلى‏ رَبِّهِ سَبِیلًا» (فرقان، 57)

5 . وَ هُوَ الَّذِى جَعَلَ الَّیْلَ وَ النَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن یَذَّکَّرَ أَوْ أَرَادَ شُکُورًا
و اوست که شب و روز را براى کسانى که مى ‏خواهند عبرت گیرند یا شکرگزارى کنند از پى هم قرار داد.

شب و روز، نعمتى شایسته‏ى شکر و سپاسگزارى است. «أَرادَ شُکُوراً» (فرقان، 62)

6 .أُوْلَئکَ یُجزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرواْ وَ یُلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیَّةً وَ سَلَامًا
اینان همان کسانند که به خاطر صبرى که تحمل کرده ‏اند غرفه‏ هاى بهشت را پاداش یابند و در آنجا به درود و سلامشان بنوازند.

بهشت را به بها دهند، نه بهانه. «یُجْزَوْنَ ... بِما صَبَرُوا»

بنده‏ى خدا شدن، به صبر و پشتکار نیاز دارد. «بِما صَبَرُوا» (فرقان، 75)

7 . لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَّفْسَکَ أَلَّا یَکُونُواْ مُؤْمِنِینَ
شاید، از اینکه ایمان نمى ‏آورند، خود را هلاک سازى.

انبیا براى انجام تکلیف خود، بیش از حدّ انتظار تلاش مى‏ کردند. «لَعَلَّکَ باخِعٌ» (شعراء، 3)

8 .رَبّ‏ هَبْ لِى حُکْمًا وَ أَلْحِقْنِى بِالصَّالِحِینَ
اى پروردگار من، مرا حکمت بخش و مرا به شایستگان بپیوند.

جامعه‏ اى ارزش دارد که افرادش صالح باشند. «أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ»

انسان به رفیق خوب محتاج است. «وَ أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ»( شعراء، 83)

9 . وَ تَقَلُّبَکَ فِى السَّاجِدِینَ
و نماز خواندنت را با دیگر نمازگزاران مى ‏بیند.

سجده مهم‏ترین رکن نماز است. «فِی السَّاجِدِینَ» ( شعراء، 219)

10.وَ حُشِرَ لِسُلَیْمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ‏ وَ الْإنسِ وَ الطَّیْرِ فَهُمْ یُوزَعُون
سپاهیان سلیمان از جن و آدمى و پرنده گرد آمدند و آنها به صف مى ‏رفتند.

جنّ مى ‏تواند به انسان کمک کند. «مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ»

ولایت انبیا تنها بر انسان‏ها نیست. «مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الطَّیْرِ» (نمل، 17)